Şeirlər - Rupi KAUR

 

***

Səndə ən xoşladığım - ətrindi...

Sən torpaq qoxursan,

Çəmənlik qoxursan,

Bir az da başqalarından

Çox insanlıq ətrin var...

 

 

***

Biz sevgi üfüqündə

Bir seçim edirik -

Yazıqlıq duyğusunu...

 

***

Sən elə düşünürdün ki, mən şəhərəm -

Əylənmək üçün kifayət qədər böyük,

Ancaq mən qonşu bir şəhərciyəm -

Hansı ki heç vaxt eşitmədiyin,

Hər dəfə yan keçdiyin,

Heç bir abidə və memarlığı olmayan

Lakin körpüləri silkələyən

Şimşək kimiyəm...

Mən hazır qida deyiləm -

                        nə də ev mürəbbəsi,

Kifayət qədər quru

                      və dadını ala bilməyəcəyin

Bütün şirniyyatlardan uzağam...

Mən özümü səndə alovlandırdım,

Ancaq sən bunu bilmədin...

Mən otel deyiləm, mən evəm,

Sevdiyin içki deyiləm,

Suyam, yanğısında olduğun...

Öz gözləntilərini mənə gətirmə,

Məzuniyyətini başqa bir yerdə keçir...

 

 

***

Məni daha çox qorxudan -

Paxıllıq və kin çığırtısıdı...

Nə vaxt ki başqaları uğur qazanır

Biz məyus oluruq və kədərlənirik...

Sonra onlar uğursuz olurlar

Və beləcə məyusluq böyüyür...

 

Getdikcə insanlıq yolunda

Bütün cəhdlərimiz alınmır

Və hər şey çətinləşir...

 

 

***

Əgər mən sənin

həyatının eşqi deyiləmsə,

onda mən sənin  həyatının

ən böyük itkisi olaram...

Tərcümə etdi: Tural CƏFƏRLİ


© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!