İvan KRILOV
(1769-1844)
Məşhur rus təmsilçisi, nasiri və dramaturqu
Palıd kölgəsinə
sığınan donuz
Yüzillik Palıda sığınan Donuz
Yeyib, tıs vururdu ağacın altda -
Qənim kəsilmişdi yağlı qozaya.
Gözlərin açınca, həmən girişdi
Bu səfər ağacın... qabığın soya.
Budaqda oturan Qarğa səsləndi:
"Etdiyin ağaca bir qəsddir axı!"
Donuz baş qoşmadı: "Qoy lap qurusun -
Onsuz da vecimə deyil zərrəcə
Bunun var olmağı, ya olmamağı.
Görməsəm, heç yüz il yadıma düşməz,
Təki yeyib-şişim, qozam bol olsun".
Palıd dilə gəlib, dedi: "Ay nankor!
Başını qaldıra bilsəydin əgər,
Görərdin - mənim bu qol-budağımda
Bitir... o qənimi olduğun bəhər".
Elmi, alimləri söyər nədənsə
Gözü bağlı qalan cahil də bəzən.
Bəs niyə daddığı onca neməti
Elmin bir bəhrəsi saymaz görəsən?!
Fyodor TÜTÇEV
(1803-1873)
Rusiyanın görkəmli lirik şairi, publisisti, diplomatı və gizli müşaviri
Gəl, demə,
o məni əvvəlki kimi...
Gəl, demə, o məni əvvəlki kimi
Sevir, məndən ötrü əsir ürəyi...
Çünki mən görürəm o qənimimin
Əlindəki bıçaq necə titrəyir.
Gah qəzəb içində, gah batıb yasa
Yaşaram... köksümdə qanlı yaralar.
Odur - tək təsəllim... o da olmasa,
Başıma bu dünya, aləm daralar.
Dərdimin dərmanı olan lütfünü
Təbib tək qıydıqca yar aram-aram
Nəfəs darlığıyla keçən hər günü
Mən də bu ömürdən, gündən saymaram.
Elə gün olmur ki,
bu könlüm onca...
Elə gün olmur ki, bu könlüm onca
Sızlayıb, tutmasın keçmişin yasın.
Dərdini izhara söz tapmayınca,
Anbaan quruyub, qaxac olmasın.
Eynilə beləcə, sadiq insan da
Yaşadar vətənə eşqi qəlbində.
Qəhr olar biləndə yurdu bir anda
Gömülüb, qərq olub dəniz dibində.
Mixail LERMONTOV
(1814-1841)
Rus şairi, nasiri, dramaturqu və rəssamı
Bu naməyə görə
məni əfv eylə...
K. üçün
Bu naməyə görə məni əfv eylə,
Əlimdə qələm var, qarşımda - məzar.
Ancaq neyləyəsən, hər şey fanidir,
Həm də cazib şeylər yasağı pozar.
Yığılıb başıma dostlar, doğmalar,
Üzlərdə sezilir göz yaşı izi.
Onlara deyildir yazdığım namə,
Eşqimi soyutmaz məzar sevgisi.
Nələr çəkdiyimi hardan biləsən?!
Mən də fərqindəyəm - bu iş hədərdir.
Bu məqam əcələ bal qatan deyil,
Ancaq olan olub... Qövr edən dərdi
Fürsətkən yazıram, vəsf eyləyirəm!
Qəbul et naməmi. Onda görərsən
Dəhşət saçdığı vaxt sinədə hisslər
Onları ram etmək zor olur bəzən!
Könlünü titrətməz məzlum naməsi...
Həyatda, ah, nələr gördüm, sınadım:
Dost seçib, yanıldım! Peşmanam yəni.
Bağışla, o hisslər keçmişdə qaldı,
Bağışla, əziz "dost". İmza: "Yevgeni".
Əvvəllər xoş ömür
sürdüyümü mən...
Əvvəllər xoş ömür sürdüyümü mən
Şirin busələrlə ölçərdim hər dəm.
İndi səadətdən bezmişəm nəsə,
Artıq bir kimsəni sevə bilmirəm.
Bir vaxt göz yaşıyla dəyər biçərdim
Asiliklə dolub-daşan ömrümə.
Sevib, bağlanardım o vaxt kiməsə...
Yox, aşiq olmaram daha heç kimə.
Unudub yaşanmış illərin sayın,
Düşdüm unutmağın həvəsinə mən:
Onlara ruhumu peşkəş edərdim,
Hətta vaz keçərdim... axirətimdən!
Yolumuz ayrıldı,
ancaq şəklini...
Yolumuz ayrıldı, ancaq şəklini
Qoynumda tutaram yenə də, hələ.
Gözəl illərimin solğun ruhutək
Doldurar qəlbimi o, nəşə ilə.
Təzə macəraya qapılıb, səni
Unutmaq könlümü hədsiz ağrıdır:
İbadətsiz məbəd necə məbədsə,
Bəndəsiz tanrı da... yenə tanrıdır.
Əsla istəmərəm
el-aləm bilsin...
Əsla istəmərəm el-aləm bilsin
Sirli macəramı, düzü: nə danım?!
Necə sevirmişəm, inləyirmişəm,
Onu Tanrım bilər, bir də vicdanım!
Könlüm tək onlara haqq-hesab verər,
Sığınar onların mərhəmətinə.
Təki cəlladım da onca zilləti
Mənə rəva görən yar ola yenə.
Cahilin, nadanın sözü, qınağı
Bu sevən könlümə yük olan deyil.
Nə qədər gurlasa dəniz dalğası,
Qayadan bir zərrə qoparan deyil.
Buludlar qoynunda uyuyan könlüm
Gah yanan od olar, gah çilənən su,
Fırtınalar ilə şimşəklər xaric,
Heç kəslə bölüşməz qövrün, arzusun...
Əlvida! Bir daha
görüşmərik biz...
K. üçün
1
Əlvida! Bir daha görüşmərik biz,
Əl də görüşmərik daha heç vədə.
Əlvida! Hürr quşa dönən o qəlbin
Çətin ki, səadət tapa özgədə.
Bilirəm: iztirab çəkərkən sənin
Ruhunda yaranar xoş bir qımıltı -
O şirin dilində səsləndiyi an
Torpağa gömdüyün aşiqin adı!
2
Elə səslər var ki, cahil kütlənin
Gözündə nə məğzi, nə mənası var.
Halbuki onları unutmaq olmaz -
Yaşayan bir ruhdan ayrılmaz onlar.
Sanki bir tabutda gömülən keçmiş
Müqəddəs səslərin dibinə enər.
Bu boyda dünyada ikicə nəfər
Onlardan həm anlar, həm də... səksənər!
3
Vur-tut bir dəqiqə baş-başa qaldıq,
O an əbədiyyət qədər uzandı.
Bütün hisslərimiz qəfil tükəndi,
Çünki tək öpüşlə alışdı, yandı.
Əlvida! Boşuna yanma, üzülmə
Bu qısa sevginin aqibətinə.
Ayrılmamız bunca çətinsə bizə,
Qovuşmaq beşbetər müşkülə dönər.
Afanasi FET
(1820-1892)
Rusiyanın məşhur lirik şairi, nasiri, tərcüməçisi və memuarlar müəllifi, Peterburq Elmlər Akademiyasının müxbir üzvü
Heç nə söyləmərəm sənə, heçcə nə...
Heç nə söyləmərəm sənə, heçcə nə,
Qatmaram səndəki dincliyə haram.
Sükutun dilində dediklərimlə
Sənə hər hansı bir eyham vurmaram.
Gecə çiçəkləri günboyu yatar,
Elə ki, al günəş qüruba enər,
Açar ləçəklərin səssiz... duyaram
Könlüm də al-əlvan gülşənə dönər.
Dərd yağar sinəmin uca dağına,
Yel əssə, üşütmə düşər bu tənə.
Qatmaram səndəki dincliyə haram,
Heç nə söyləmərəm sənə, heçcə nə.
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
