Sentyabrda
Payız
yarpaq-yarpaq əriyib gedir,
sevginin, nifrətin amanı yoxdur.
Payız
yarpaq-yarpaq əriyib gedir,
bir də qayıtmağa gümanı yoxdur.
Gözündən
yarpaqtək nəsə sürüşür -
xiyaban kimsəsiz, park da adamsız.
Gözündən
hərdənbir damcılar düşür,
düşür budağından yarpaq - aramsız...
Qəlbin qubarlananda
Qəlbin bir azacıq qubarlandımı -
gəl, dayanma, gəl.
Qəmli göz yaşları səni sardımı -
gəl, yubanma, gəl.
Artıq
o gecədən heç nə qalmadı -
nə parlaq ulduzlar, nə balıq toru.
Və təptəzə bir gün doğdu əlbəəl.
De, gələrsənmi?
Gəl!
Katafalk
Divar arxasında yenə çəkiclər
Səslənir gecədən səhərə kimi;
Elə bil hardasa döyəcləyirlər
Hansısa fağırın sümüklərini.
Ulduzlar asılıb budaqlarından -
Az qala dözməyib sınacaq palıd.
Bu gecəyarısı evin yanından
Yenə tabut keçir, qara bir tabut.
Saatlar çaşdırıb bu gecə vaxtı
Əcəl zəngi kimi haray çəkirlər;
Dilsiz qarğış kimi bu gecə vaxtı
Hardasa ulaşır, hürür köpəklər.
İynə batmış kimi qalxıb yataqdan
Baxıram, ürəyim yerindən qopur;
Orada, qapqara bir katafalkda
Onlar... vətənimi hara aparır?
***
Minib qarğı atımı
uzaq Afrikaya çapasıyam mən;
Dadlı portağallar bitən o yerdə
nə qüssə, nə kədər tapasıyam mən.
Və bizi güman ki, çətin ağladar
o qızmar ölkənin odu, istisi;
Bizə qüvvət verər mavi nağıllar,
əlvan kəpənəklər ovudar bizi.
***
Elə mən də kəndçiyəm -
kotan sürməsəm də, yer əkməsəm də.
Elə mən də kəndçiyəm -
torağaylar ötüb beşiyim üstdə.
O doğma torpağın hər qarışında
atamın, babamın alın təri var;
İşdən soyuyublar şər qarışanda,
hamısı bir qaba əl uzadıblar.
O kənddə bəlkə də
dönüb yaşamağım çətindir, amma
O kənddə bəlkə də
qaralır hələ ki mənim də daxmam.
Düyünlü əl ağacım
gəzir hərdən-hərdən kənd arasında;
Qırılır əl ağacım
fərsiz oğulların qabırğasında.
Elə mən də kəndçiyəm -
çox da ki şəhərdə qərar tutmuşam.
Elə mən də kəndçiyəm -
özü də heç nəyi unutmamışam.
Dilimizə çevirdi: Mahir N.QARAYEV
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
