Fransız poeziyasının "məhəbbət şairi" Pol Verlen hesab olunurdu. 1912-ci ilin fevralına qədər. Məhz bu tarixdə Qiyom Apolliner "Mirabo körpüsü"nü çap etdirdi və Verlenin "adını" əlindən aldı. Bəlkə də Apolliner hər dəfə Mirabo körpüsündən keçəndə məhz Verlenin şeirlərini xatırlayırdı?! Amma burası dəqiqdir ki, Apolliner şeirinin özündən daha məşhur olacağını təxmin etmirdi. Çünki bu gün "Mirabo körpüsü"nün adını eşitməyən ədəbiyyat sevdalısı az tapılar. Apollineri tanımasalar belə.
Bu tərcümə dünyanın ən məşhur məhəbbət şeirlərindən olan "Mirabo körpüsü"nü Anardan və Cavanşir Yusiflidən sonra dilimizdə üçüncü dəfə səsləndirmək cəhdidir. Və yəqin ki, axırıncı deyil...
Mirabo körpüsü
Sena axar Mirabonun altından
Sevgimiz də eləcə.
Mən bunu da bilirəm ki, hər zaman
Sevinc gəlir əzabların ardından.
Gecə düşər, saatlar çalar həmən,
Zaman keçər, yerimdə qalaram mən.
Nəzərlərim gözlərində dayanar,
Əllərin əllərimdə.
Qollarımız təbii körpü qurar,
Axıb gedər yorğun-arğın dalğalar.
Gecə düşər, saatlar çalar həmən,
Zaman keçər, yerimdə qalaram mən.
Sevgimiz də axıb gedər bu çayla
Həyat kimi səssizcə.
Ümid mənim qabağımda olsa da,
Uzadaram əllərim çatmaz ona.
Gecə düşər, saatlar çalar həmən,
Zaman keçər, yerimdə qalaram mən.
Günlər və həftələr keçər durmadan
İzsiz-tozsuz sovrular.
Nə qayıdar sevgi, nə ötər zaman,
Sena axar Mirabonun altından.
Gecə düşər, saatlar çalar həmən,
Zaman keçər, yerimdə qalaram mən.
Tərcümə etdi: Həmid PİRİYEV
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
