Alma kişilər ağı deyirlər qısa ömrə... - Vahid Məmmədlinin şeirləri

Amerika şeirləri silsiləsindən

Medelin gecələri

Medelin, gecələrin çox qaranlıq

Ulduzdurlar - səpələnib

göylərinə armud qızlar...

Alma kişilər ağı deyirlər

qısa ömrə.

Həzzə bax

bircə anlıq...

Medelin, gecələrin çox qaranlıq.

Kartaxenada yanıb günəşdən

sənə qayıdıram

Mayami unudub artıq

sahildəki gülüşümü

Medelin, həyata bax,

qeyb olubdur qəhrəmanlıq

qınaya bilmirəm,

gecələrin çox qaranlıq.

Ay işığı süzülür

ağ süd kimi.

İkimiz də ağladıq

bulud kimi

sən mənə sarıldın

mən sənə

dünya

nə oyanlıqdır,

nə də bu yanlıq

Medelin, gecələrin çox qaranlıq.

Ürəyə bax,

hələ də Bakıdadır

biri yoxdu, biri vardı

nağıla bax

alma düşdü,

armud qalıq

Ağaclara inanıb

yaşılı müqəddəs sandıq

Medelin, gecələrin çox qaranlıq.

Amazonda budaq var ki

quş qonmayıb,

torpağı günəş görməyən meşə kimi

qaranlıqdayıq

Rio hələ qocalmayıb

dəvələr asfaltdan

yorulub

arabalar qumluqda

yol bulub

hansı tez çatacaq

mənzil başına

budur vacib sual artıq

Medelin, gecələrin çox qaranlıq...

Medelində artıq

bahardır...

Baxıram sən gedən yollara,

Yazığım gəlir səni qucmağa

həsrət qalmış qollara...

Sağımda dəli, solumda da dəli,

sonunda hər şey gülməli...

Söyləyirsən Medelinə bahar gəlmiş,

Əkdiyim kaktus kolları bir boy da artmış...

Riodan bu yana gətirərsən rom,

bir də mandarin...

Mənimsə könlümdə olsa da bahar,

çölümdə qar var...

Qocalmağa çalışan cavan adamlar...

Qoca qartalların yerişini yeriyə bilməyib

uşaqlaşan böyükləri kimi cılızlaşıb

əsl qəhramanların haqlarını yeyən varlıqlar...

Baxıram sən gedən yollara,

Yazığım gəlir səni qucmağa

həsrət qalan qollara...

Medelində artıq bahardır...

Riodan gələn bağlamada rom,

bir də mandarin vardı...

Azadlıq

Saçlarında bircə tükdən asıb sanki

Yer üzünü böyük Fələk,

buludların üzərində qərar tutub

gözəl mələk...

İnsanların ümidləri

göyərərək

əlləridir ağac olub

uzanırlar göylərədək...

Qara külək göy üzündə

bərq vuraraq

bəzən qovur buludları,

bəzən isə səssizliyə qərq olaraq

hiylə ilə, riya ilə ağuşuna almaq istər

insanların büt sandığı, tapındığı

o mələyi.

Topa-topa şəffaf bulud

süzür onun ətrafında,

gah görünür, gah yox olur zamanında.

bəzən yağır günahları

yuyan yağış...

İnsanlarsa gəzir onu

göy üzündə qarış-qarış...

İşıqlaşır aram-aram...

günəş özü gülümsəyir

onu görcək

kainatın üzü gülür

damağı çağ -

budur gerçək.

Okeanlar, dənizlər də

sahilindən aşıb daşıb güclənirlər...

Fırtınalar, təlatümlər qaçılmazdır,

o mələyə çatmaq üçün

buludlara dartınırlar...

Süxurlar da dirənirlər

yer təkindən lap üstədək

insanlartək...

iztirabla dolu heyhat,

o mələyə gedən yoldur

əsl həyat...

Şirin yuxu, böyük vüsal,

qəhrəmanlıq...

Kimdır axı gözəllərin ən gözəli? -

Huri-cənnət...

Azadlıqdır, Azadlıqdır, Azadlıq...

***

Siqaret

Qutudakı ən sonuncu siqaret,

Yandırım?.. yan mənimtək.

Yan qurtar, külə dön get,

Sən də tənha, mən də tək.

Sən bir dəfə ölürsən,

Yandırıldın, bitirdin.

Mən gündə neçə dəfə

yandırıldım, dirildim.

Bəlkə heç yandırmayım?!

Sonuncusan... yandırır...

Gecənin qaranlığı

Sabahı yubandırır.

Tənhayam bu şəhərdə,

Kimdən alım siqaret?

Sonuncu dostum səndin,

Yandıracam... sən də get...

Yuxu

Rəngarəng işıqların

arasında ağ işıq

gördüm yenə yuxumda -

Yuxularım qarışıq...

Sarısaçlı bir körpə

ağ atın belindəydi.

mənə əl edirdi: "gəl",

dünyanın məhvəri

onun əllərindəydi...

Ağsaçlı bir qocaydım,

ağ işıqların ən yaşlısı

olacaqdım...

Çatdım atlı körpəyə -

ağ işığa qərq etmişdi

Tanrı onu

nurunun işığından -

görünmədi bir anlıq

uzun yolların sonu...

Sonra böyümüş gördüm

o sarışın körpəni:

bir əlində qılınc,

birində dünyanın məhvəri -

mənsizlərdən, mənasızlardan təmizləyirdi

nura qərq etdiyi

qədim şəhəri...

***

Dərdim yenə dərd içində,

ayaq üstə ölurəm mən.

İblislərlə bir biçimdə olanlarla

dərd bölürəm.

Dost gorəndə üzüm gülür,

qamətimi düzəldirəm,

gözlərimdən yaş süzülür -

ürəyimdə gizlədirəm.

Hamı məndən kömək umdu,

dərdimə kömək olmadı.

başqasının sözün dedim,

sözümü demək olmadı.

Allahdan başqa bir kəsə

Dərdlərini söylə, bilməz.

Nə qədər Tanrı quludur,

Vahid dərddən ölə bilməz...