***
Harda görsək bir qaranlıq,
gün kimi doğub gedərik.
Hər quraqlığa bir anlıq
yağıştək yağıb gedərik.
Biz gələrik sevə-sevə,
göz yumar O biz tərəfə
bir ömürdə bircə dəfə,
üzünə baxıb gedərik
Bir həyatdı min günahlıq,
bir nəfəs qalıb son ahlıq,
ömür adlı bu qonaqlıq
bitər də, çıxıb gedərik...
***
Nə şirindi o gözlərlə döyülmək -
çırpa yenə kirpik adlı qamçısı...
bircə kərən haqq önündə əyilmək
demək deyil yerdən göyə qan sızır.
Eşq yazılır o qan ilə yol üstə
o yazını silmək gəlməz əlindən
təki məndən öpülməmiş gül istə
yoxdu desəm çarmıxa çək dilimdən,
Qoy desinlər: "Haqdan gələn cəzadır...".
Söz gülləsi göz mərmisi, can külü,
ağlabatan şeylər deyil miskinə
ömür gəlib keçəcəksə mürgülü
öpüləsi surət qalar pis günə.
Aşiq eşqdə salavatdan yıxılsa,
bayılınca bilməz nədir olanlar,
hər nə görsə dönüb ona ağ olsa,
ürəyində solar bir-bir gül anlar,
inanmaz ki, yolu qışdan yazadır...
İnanmaz ki, olan olub ötüşüb
yazdı, qışdı, - fərq eləməz eyninə
dünyasına özü boyda od düşüb
nə yük varsa götürübdü çiyninə:
dar ağacı... kəndirlər bir biçimdə...
sevgidirmi Ay doğunca gün yata?
Əsl aşiq ölər sükut içində
fırtınatək qopub gedər dünyadan,
kimsə bilməz kim kimə əl uzadır...
***
Çıxar ayaqlarını
ver geyinsin o ağac.
sonra da o yüyürsün,
sən də arxasınca qaç,
amma necə qaçasan,
ayağın yoxdur axı...
Qopar dodaqlarını
ver o susqun çiçəyə,
sonra da qoy o gülsün
sən də başla gülməyə.
Amma necə güləsən
dodağın yoxdur axı...
Götür o gur çırağı
ver sevinsin o qərib
çevirmə o varağı
üstündə ruh can verib
qorxma zülmət içində
nə varsa tapacaqsan
çırağın olmasa da...
zülmətə hopacaqsan
günahın yoxdur axı...
Qoy bir haray doğranıb
tökülsün göy üzündən
qoy yalanı-doğrunu
hər kəs görsün özündə
gələnlər qu tüküdür
gedənlər dönməsə də
qoy ruhunu hürküdüb
sənə hamı desə də:
Allahın yoxdur axı...
...Yeri, gül və yan daha
başqa nəsə etməyə
heç haqqın yoxdur Sənin...
haqqın var?
yoxdur axı...
***
Dedinmi heç: "qaçaq ruhun köçündən,
gəl bu canı ikiyə böl..." dedinmi?
Mən də sənə ayrılıqlar içində:
"qərib-qərib açılmış gül..." dedimmi?
Zaman ötdü... günlər külə dönüşdü
bilmədin ki, yoxuşdu, ya enişdi
anlayınca bu olanlar nə işdi
heç bircə yol: "qayıt da gəl..." dedinmi?
Eşq - zəlzələ - dam-daş çökər, ev gedər...
kündə kimi gedər hər cür kef kütə
bunu bilib: "çox körpəsən sevgidə,
bir az böyü, bir az yekəl" dedinmi?
Demə, eşqdə nə düyün var, nə ilmə...
Demədin heç "ayrılığa döyülmə..."
sən heç mənə: "dərd Tanrımı? - əyilmə!
ölmə... ölmə... dikəl, dikəl" dedinmi?
Bəlkə gecdir - olacaqlar baş verib...
tanıyaydıq kaş bu göyü, kaş yeri
bir sinədə həm ürək, həm daş yeri
duyub da heç: "əl çək, çək əl" dedinmi?
***
Mən niyə ölmədim? - hörümçək bilir,
ya bir çiçək bilir, ya bir gül bilir,
sevginin sonunda qiyama qalxan
o üç nöqtə bilir, o vergül bilir,
kim öldü, kim qaldı şəkli göydədi
zəhlə gedən göydə istəkli göydə
kim idi qaşını görən düy dedi
pıçılda adını bu səsdə, küydə
ruhu dolu adam, başı boş adam
ayağı xizəkli yayda yürüyür
dünya belədirsə uçacaq bu dam
cahil olanları haqmı kürüyür?
Amma bir şey də var... ölən öləcək,
ya başı papaqlı, ya da ləçəkli,
ya da elə-belə... tək O biləcək
biləcək kim çəkib bu miskin şəkli...
Hər şey ondan sonra tapıb yerini
qalxacaq haqq olan bir qiyamətə
gəl mən sənə açım ruhun sirrini,
çiçəkdir soluxan, böcəkdir itən...
bircə aşiq deyil, inan Allaha
çiçəktək, böcəktək bir haqqa yetən,
özünü bu qədər açıq məhv edən
bircə aşiq deyil,
üzülmə daha...
***
Sən özgə bir ovqatdasan
Mən ayrı ruhda - neyləyək?
Açıb-tökəkmi hər şeyi
Susaq bu haqda, neyləyək?
Ürəyimiz eşik-eşik...
Kim deyir ki, dikəlmişik
O boyda çöldən gəlmişik
Bəs bu oyuqda neyləyək?
Bu can adlı xarabada
Hər şey, hər şey gedir bada
Ömür sürdük yata-yata
Var öldü, yoxda - neyləyək?...
Nəydi baş verənlər, nəydi?
Keşkə baxanlar görəydi...
Bir güllə sinəmə dəydi
Yüz güllə baxta - neyləyək?..
***
Mən öldüm... sən ağladın...
niyə? nə üçün? nədən?..
Gözlərimi bağladın
ən sonuncu həmlədə...
Budur... düşün də... di gəl...
Öldümmü, ya qaldımmı?
Hünərin var, di dikəl
ruh heç nəyə aldanmır.
Ölü nə? Diri nədir?
Sən denən, mən də deyim...
Sən deyirsən:
sevgi ölümsüz ruhdur,
mən deyirəm:
ölüm - köhnəlmiş geyim...
bəs O?
O nə deyir,
nə deyir O, ürəyim?...
***
İtirilmiş bir tay əlcək kimi
məni hələ də axtarır ölüm -
çünki itik pis şeydi
...kaş itə biləydim təzədən.
Qoparılmış ləçək kimi
yarası görünür, can adlı gülün
keşkə görünməyəydi
...kaş bitə biləydim təzədən.
Arxasınca bir böcək kimi
getməkdən çəkirəmsə zülüm
kaş "getdim, fani dünya, xoşca qal", deyəydim,
...kaş gedə biləydim təzədən.
***
...O deyir ki, "qapıları sevmirəm,
Bağlı, ya açıq olsun,
ya önümdə açılsın,
ya arxamca vurulsun..."
O deyir ki, "sevmirəm o kəsləri
üzündədir hayqırtısı
içindədi səsləri...".
O deyir ki, "ölümlə üz-üzə də özün dur,
yaşamaq çox qısadır,
ölüm daha uzundur...".
O deyir ki, "üstünə,
ya gözəl bir Ay-ulduz,
ya bir xaç çək olanların,
qayıdacaq ömrünə bəlkə də o anların...".
O deyir ki...
o deyir...
o...
nə deyirsə desin,
"get dizinə döy..." - de sən...
...Sən onsuz da yerdə yox,
min illərdi göydəsən...
***
Ay da təkdi, Gün də tək,
Sən də təksən, Mən də tək...
nə qədər sevsək də
biz tənhayıq ki tənhayıq...
Qoy doğrayım bu sirri
bir rəhmsiz bəndətək
tufan qopsun bir anda...
sən dəniz ol, mən qayıq...
Uzaqlar desin ki, "gəl...",
yaxınlar şahə qalxsın
bir cüt bulud öpüşsün, oynasın ildırımlar
biz yerdən baxıb susaq,
O da göylərdən baxsın,
hər baxışda Eşq adlı
keçilməz sıldırım var.
Sevdikcə çıxır yoxa təklər öz təkliyində
duyan duyur, duymayan girir qaranlıqlara,
sevda uzunluğunda, ömür gödəkliyində,
adlar cızılır hər gün sonsuz viranlıqlara.
Hardan baxırsansa bax, ruh da xarabazardı
can tükənir, unutma, göz yumur yalqız fələk
düşünmə ki, bu ömür tənhalıqdan bezardı
Sən də təksən, Mən də tək,
Ay da təkdi, Gün də tək...
***
Ötən günün qapısı bağlandı arxamızca
Heç "yaxşı yol" deyən də tapılmadı, deyəsən.
Sevdalar imkan verə, ağıl oyana azca
Qayıdıb qapısını bir də, bir də döyəsən...
Deyəsən ki, "burdayam, hələ canım səndədi...".
Amma dünən dünəndi, -
çarxa qonan quşdur o
Tərpənincə uçacaq, baxacaqsan dalınca...
Elə bilmə fanidir, elə bilmə boşdur o
Güllələnmiş yuxudur - qanı damır balınca,
Bir günün xatirəsi bax gör hansı gündədi...
Aşiqi adam edən nəydi? - bilən varmı heç?..
Nəydi onu tükədən baharında, qışında?..
Bircə kəlmə hıçqırır: belə şey olarmı heç?
Heç nəyə ümid etmə, yazıqsan bu yaşında,
Yum gözünü... görünən bircə sənsən...
sən... - dedi...
***
And verirəm... gəl toxunma, keç də get...
nə mən pirəm, nə də ki, sən daşöpən.
Yazımdakı gül-çiçəyi biç də get,
yaz o yazdı, payız həmən, qış həmən...
Bir cüt gözdən illər silib şəklimi...
sor Tanrıdan bu ruh cütmü, təkdimi?
Can - arısı qırılmış pətəkdimi? -
heç cür düşə bilmirəm ki, başa mən...
Bu ruh göydə uçan xalça kimidir
bəlkə elə bilirsən ki, gəmidir? -
Qəfil çönsə... dərd yox olur, qəm itir,
bələdəm o boşluğa mən, boşa mən...
Sanma yenə ötən günə daş atdım...
nədən geri qayıtmadın beş addım,
varlığımı yoxluğunda yaşatdım,
yoxluğunla var oluram qoşa mən...
***
Qırğın düşübdü göydə...
quşlar çovuyub yaman...
kimsə bilmir nə sirdir, hamı baxır nagüman...
adamların könlünə hökm eləyir hakim an
burda mənəm, burda mən...
Bağdadsa mənlik deyil...
Qanad çalır bir külək, vaxt kişnəyir, su axır
qopub tökülür yerə bir xatirə suvağı.
Kim deyir ki, göy üzü üzülüb üzgün baxır,
axı adamın içi solmuş çəmənlik deyil.
Bir quşu mismarlamaq göylərə qanadından,
mismarlayıb danışmaq bir ruh,
bir can adından,
qətiyyən əl götürməz qafillər inadından,
çünki olub-keçənlər həmən-həmənlik deyil.
Vaxt kişnəyib qayıtmaz...
can şığıyar torpağa,
ölüm çətin biz adlı ruzisinə xor baxar,
son andaca adımız yazılar bir yarpağa
nə o yarpaq bir yanaq, nə ölüm ənlik deyil...
Getdik uçurumlara bir haqqı sevə-sevə,
hərəmiz bir ox olduq ayrı-ayrı hədəfə,
bircə dəfə doğulduq, yaşadıq bircə dəfə,
bilmədik sevgi - düstur, ayrılıq - tənlik deyil...
Duman deyil ruhumuz arana dağdan gəlir,
adi pıçıltılar da gedib uzaqdan gəlir,
adı Zahid olanın yazısı haqdan gəlir,
o bir tərki-dünyadır... ellik, Vətənlik deyil...
***
İndi nə söyləyim sənə...
bəlkə, mələk deyim sənə,
səni bu göy qübbəsinə,
yazana həmd olsun... olsun.
Göydən işarəmi gəlib?
kimlər görüb, kimlər bilib?
...sinəndə daşa çevrilib,
susana həmd olsun... olsun.
Kimdi bəs o qəlbi yuxa?
gülür göydən baxa-baxa,
yum gözünü... ölüm daha -
qəzana həmd olsun... olsun.
***
Harda görsək bir qaranlıq
gün kimi doğub gedərik.
Hər quraqlığa bir anlıq
yağıştək yağıb gedərik.
Biz gələrik sevə-sevə,
göz yumar O biz tərəfə,
bir ömürdə bircə dəfə,
üzünə baxıb gedərik.
Bir həyatdı min günahlıq,
bir nəfəs qalıb son ahlıq,
ömür adlı bu qonaqlıq,
bitər də çıxıb gedərik...
***
Qapının arxasında divarın o üzündə
skripka çalınır səsi sökür gecəni,
bir şülək işıq qonub zülmətin dodağına,
qoşulub həmin səsə öpür o hər keçəni
dayanan yoxdu amma...
Yatan yatıb eşitmir bu nədir, nə tifaqdı
kimin əlində qalıb kimin əməl dəftəri.
Ömür çoxdan yazılmış, pozulmuş bir varaqdı
döyülür pəncərə ki, qalxsın o küskün pəri
oyanan yoxdu, amma...
Skripka çalınır... puçur-puçurdu gecə
axıb süzülüb gedən nədir görən hər yana
ah, özüdür, özüdür... duyuq düşdüm indicə
qan yox, Eşq adlı rəngdi,
boyansınlar kaş Ona
boyanan yoxdu, amma...
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
