Günlərin birində...
Sənlər yoxa çıxır səni görüncə,
O sənlər içində bir sən varıydı.
Dünya fanisinə gəlmədən öncə
Sən elə hardasa irsən varıydın.
Varıydın... Qalmışdın gün saya-saya
Ömrünü gələcək vaxtdan aldılar...
Özündən xəbərsiz gəldin dünyaya
Ruhunu bədənlə tora saldılar.
Bülbüllər nə belə haray qoparır
Nə xəbər eşidib səhər yelindən?
Əzəldən əbədə çəkib aparır
Kim tutub, görəsən, vaxtın əlindən?
Boşuna getməz ki, qürbətə gedən
Nə qədər qalar ki, gəmi limanda.
Getdin, gedişini duymadı vətən
Döndün, tapılmadı qarşılıyan da.
Toxum göyərəcək əkən əkirsə
Yolunu gözləyər nur içində nur.
Unudulduğundan dərdmi çəkirsən,
"Bəndə unudanı Allah unutmur".
Gözəgörünməzlər gözə görüksə...
Uyuyar torpağın altında almaz.
Bir də ki, cevizin içi çürüksə
Üstündə qabığın mənası qalmaz.
Vaxt paltar misalı qalmaz əyində
Gələcək duymaz ki, keçmiş vaxtları...
Quşlar caynağıyla yer eşməyində
Hərə bu dünyada nəsə axtarır.
Dünya fanisini bölüşər, bölər
Torpağa qovuşan kiçik bir dən də.
İlan qabığından çıxmasa ölər
Bəs ruh neyləsin köhnə bədəndə.
Günlərin birində yolların üstə
Çıxar qismətinə dərdin ənindən;
Vədəsi çatdımı ayrılmaq istər
İlan qabığından, ruh bədənindən...
Keçmək
Və... beləcə
gözləri kor, qulaqları sağırlarla dolu
Bu Bakı küçələrindən
Dodağa gəlməsi müşkül
səs kimi keçmək.
Gözə görünə-görünə
Gözəgörünməz kimi keçmək
Öləziyən şam,
Bir qərib yolçu, qərib axşam kimi keçmək.
Doğmalar arasından
Yad oğlu yad kimi keçmək
Otuz yeddinci illərin dolaylarından
XXI əsrin dolaylarına
Hüseyn Cavid, Əhməd Cavad kimi keçmək...
Şükür
Evrən dənizində məchul bir ada...
Gəlirdin, gəlişin doğmaydı yada,
Könüllər Tanrıda, əllər səmada
Ata da şükürdü, ana da şükür.
Dərindən dərinsə düşdüyün quyu
Allaha təvəkkül edib də uyu
Sən susub dursan da şükür oxuyur
Düşdüyün daş-divar, bina da, şükür.
Hər kəs öz işində, niyə mən demə
Dərdini dəsən də ürəkdən demə
Sınağa çəkilmək buymuş sən demə,
Qədərlə düşdüyün inada, şükür.
Nə haqqa asi ol, nə özünü yor
Qızsınmı qaranlıq dünyalara kor
Dərdlər görərsən ki, sağalması zor
Şükür oxuyarsan buna da şükür.
Hələlik deyimmi nəymiş hələlik
Çatmaz harayıma poladdan çəlik.
Nə günə saldın ki, məchul xətəlik
Şükür oxuyuram sana da, şükür.
Bu dünya qürbətdən
nə qaldı yadda
O nə yollar idi çıxdın səfərə
Yolunu gözləyən nəydi yarında?
Səksən illik ömrün getdi hədərə
Söndü əsrlərin dolaylarında.
Açdı ayağını yol uzaqları
Sənə danışmağa dillər öyrətdi.
Başından keçməyi payız çağları,
Başını itirən yellər öyrətdi...
İllər arxasında qaldı gəncliyin
Qaldı ortalıqda orta yaşın da.
Hardasa didərgin düşdü dincliyin
Amansız bir ömür, gün savaşında.
Niyə inlədirdi aşıq o sazı
Tarçı çılınladırdı o tarı niyə?
Sirliydi alnına yazılan yazı,
Haçaydı durnanın qatarı niyə?
Əlin işə yatmaz, gözün gözlüyə
Gecələr qəhətə çıxar yuxun da
Kövrək qocalığın qışı gözləyər
Pərişan payızın qonşuluğunda.
Bu dünya toruymuş, tələymiş məgər
Hər yanda tuzaq var, hər yanda pusu.
Bizi asta-asta ölümə çəkər
Bizimlə yaşayan ölüm qorxusu.
Seçənlər seçibmiş gəldiyin yeri
Oxuyan bəxtini oxumuş sənin
Axırda bildin ki, Allahdan qeyri
Heç kimin, heç nəyin yoxuymuş sənin...
Ya adna axşamı, ya da ki, cümə
Naməlum gələcək, məlum gələcək
Yəqin, son anıma, son görüşümə
Hamının önündə ölüm gələcək...
Bu dünya qürbətdən nə qaldı yadda
Geriyə boylanıb baxsan min kərə:
Köhnə iş otağın ikinci qatda
Gözləri yol çəkən küskün pəncərə...
Kim çəkəcək qış şəklimi...
Hayana baxsan
Tanrının şəkli -
dünənin, bu günün,
yarının şəkli...
Ömür albomumu hazırlayanların
Əlləri boşda;
Yetimlik çəkdi gözlərindən
nisgil yağan yaz şəklimi.
Nə şəkillər və nisgillər qalıb
Ömrün yayından.
Dardanel boğazı bomboş
Yarıbikef, yarımeyxoş Egə suları
Payız payından.
Əsrikdə
Hər yan başdan-başa həsrət iqlimi
Çəkmək qəbirqazanlaramı qaldı
Qış şəklimi?
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
