Gəldi bizim arxa su...
Düşdü dəyirman işə,
gəldi bizim arxa su,
Arxalı it-qurdların
dəydi yerə arxası.
Millətimiz, xalqımız,
baxdım, ayaq üstədir,
Taleyimə Gün düşüb,
baxtım ayaq üstədir.
Hər kimə ərkim çatır,
gördüm, ayaq üstədir,
Ölkəm ayaq üstədir,
yurdum ayaq üstədir.
Ərgənokondan gələn
Qurdum ayaq üstədir,
Düşməni şil-küt qovan,
Köpək qovan, it qovan
ordum ayaq üstədir.
Yüz qaqaşım tankçıdır,
min lələşim topçudur,
Ağzını marçıldadan
düşmənimiz gopçudur.
Bığ yeri tər görməyib
şir südü əmmişlərin,
Vaylarıdır hayların,
mabədi var işlərin.
Ay pis adam, ay paxıl,
bax Şuşaya, yan-yaxıl!
Hər yaxadan dostlara
bir xarıbülbül baxır...
Çaşbaş qalan
məğlub düşmənə
Biz sülhə çağırırıq,
Sən dava istəyirsən.
Sənə xəşil çalmışıq,
Sən halva istəyirsən.
Dur, gəl, Cıdır düzündə
Biz də oynadaq səni.
İndi havan hansıdır?
Nə hava istəyirsən?
Novruza çatmaq arzusu
Ölümlə qış zarafatı
Taqəti yox bu qışın da,
Yüngüldür qar da, sazaq da.
Məzarlıq kəndin başında,
Mən ondan azca uzaqda.
Ovcum içi - hər qarışı,
Ölçmüşəm, yüz on addımdır.
Kəndin o başı - bu başı
Qəm qanadlı bayatımdır:
Kəndim - evcik, alaçıq,
Alaçıqdan yol açıq.
Yatdın, durdun, ta bəsdir,
Ağasəfa, yola çıx.
Hörmətim sizdən artıqdır,
Ay hacılar, məşədilər.
Xətirə bax, hörmətə bax,
Bildilər ki, yol üstəyəm,
Gəlib, gedəcəyim yola
İsti asfalt döşədilər.
Əzrayıla can borcum var,
Vermək olmur, şirindir can.
Bilir ki, ağrım-acım var,
Möhlət verib Novruzacan.
Həvəsliyəm... Novruz gələ...
Havasını udum yazın.
Telefonun o başında
Bir nəvəm də qığıldasın.
...Novruzdan beş-on gün sonra
Məzarlığa gedən yolu
Ozan kimi, aşıq kimi
Şeir deyə-deyə gedəm.
Addım-addım...
Qədəm-qədəm...
Bir ərköyün uşaq kimi
Qoğal yeyə-yeyə gedəm...
Amma... Bir kimsə görməsin...
Təkcənə Əzrayıl qağam
Başını bulasın, desin:
"Dəli şair, dilim gəlmir
Bu gün deyəm rəhmət sənə.
Görürəm cəh-cəh vurursan,
Dön geri... Qayıt komana...
Get... Bir il də möhlət sənə!"
Kəndin qışı
Bu kəndin baxtı gətirmir,
Arxası yoxdu... gətirmir...
Qapıda qar qalaqlanıb,
Qapanıb - içində qalıb.
Qapı üzünə bağlanıb,
Qapının içində qalıb.
Ağzı yoxuşa dirənib,
Kürəyini külək döyür.
Kotanı daşa dirənib,
Dəbərmir... Öküzü söyür...
Şəhər aparıb çoxunu...
Şəhər harda?
Burdan bura...
Başlanıb dağın çovğunu.
Evindən çıxan-çıxanı
Yel aparır bura-bura,
Çırpa-çırpa, vura-vura.
Şəhər nədir?
Gedərgəlməz...
Kəndi qoyub gedən gəlməz...
Nə oyundur, nədən gəlməz?
Doğulduğum koma - ocaq...
Özüm burda, ruhum qaçaq...
Qar əriyir
Gildir-gildir, oyum-oyum...
Çıxım gedim...
Ürəyimi bu komada -
Burdaca bir küncə qoyum?
Necə qoyum?
Kəndin qışı,
Kəndin işi
Oyun... oyun...
Günəşdən gələn busələr
Hələ sönməyib odumuz...
Fırlandıqca Yer kürrəsi
Hopur qızıl sünbüllərə
Torpağın şəhdi-şirəsi.
Rüşvət deyil, halallıqdır
Bu həyatın dadı-duzu.
Hərəyə bir dilim çörək,
Bir az hava, bir içim su...
Dünya işıqlı dünyadır,
Nuru hamıya bəs elər.
Körpələrin qismətidir
Günəşdən gələn busələr...
Zəmanənin tünlüyündə
Dəm güdən, marıqda yatan
Şər mələyi - mamlımatan.
Hərdən mənə cırmaq atan
Dərdin gözünü eşirəm.
Acgözlərə çətir olan
Yalan... Yalan... Yalan... Yalan...
Hər gün kül altında qalan
Haqqın közünü eşirəm.
Dünya qalıb kor düyündə,
Ağıl azır gördüyündə.
Zəmanənin tünlüyündə
Didib, özümü eşirəm.
Gecə... Gündüz...
Ömür yolu goracandır,
Təklənmişəm, gör, haçandır.
Xırdacam, bapbalacamdır,
Səngərimdir, qalaçamdır
Komam dağın üstündə.
Dağda-daşda dolanıram,
Bu dünyaya allanıram,
Allandıqca hallanıram,
Gecə göydən sallanıram,
Gündüz torpağın üstündə...
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
