Zabit hekayəsi
Görsən ki, bayraqlar tıxac yaradıb
Kəndin o başından, evimizəcən.
Bizi qapısından qovalayanlar
Taxıb qalstukun gəlib bizəcən.
Hiss etsən isladır al yanağını
Nigaran gözünün kədər yığını.
Tez uşaqları bir otaqda gizlət,
Görməsinlər sənin ağladığını.
Yubanma, həyətdə gözləyənin var,
Qayıdıb cəbhədən həyat yoldaşın.
Amandı, boynumu qucaqlama ha,
Qanlı paltarıma batar üst-başın.
Ümid edirəm ki, bağışlayarsan
Bir gecə yanında məni görməsən,
Üstünü örtməsəm yatandan sonra.
Bilirəm gözün bir məni görürdü
Rəhmətlik anandan, atandan sonra.
Tökmə gözlərinin yaşını yerə
Razı deyiləm ki, qəmə batasan.
Bir az qürurlu ol, bir az möhkəm ol
Sən indi həm ana, həm də atasan.
***
Yıxmağa çox çalışdılar
Deyə-deyə - aş! Kəsdilər...
Qurumamışdı qabığım,
Budağımı yaş kəsdilər.
Baxın! Yaxşı-yaxşı baxın!
Mən külüyəm bir ocağın.
Didib ürəyimin dağın,
Qəbrim üçün daş kəsdilər.
Ölüm e, bir söz demirəm
Torpağı insanlar bəslər.
Yadındadı sentyabr?
Bitti bütün atəşkəslər,
Mənim yol çıxdığım kəslər,
Dava edib, baş kəsdilər.
Ev dustağı
Sərt karantin rejimi
Hamı öz evində əsirdi indi,
Heç kimin "gecikmə" deyəni yoxdu.
Hamı pəncərədən baxır günəşə
Həsrətin ki, bundan o yanı yoxdu.
Uşaqlar qaçışmır toz-tozanaqda,
Analar yumağa kir tapa bilmir.
Metronun tinində dilənən qoca,
Daha dilənməyə yer tapa bilmir.
Daha dilənməyə yer yox, adam yox,
Hara boylanasan, hara qaçasan?
Kimə and verəsən əzizlərini?
Kimin ciblərinə ağız açasan?
Ey qoca dilənçi, səndən qorxurlar
Əlin kirli deyə, ağzın lüt deyə.
Kimə yaxınlaşsan dodağın büzər,
Kimə yaxınlaşsan çəkil get deyər.
Əslində hamımız dilənçiyik biz,
Hamı doğulduğu gündən dilənir
Sən bu boş şəhərdən çörək umursan,
Evdə gözləyənin səndən dilənir.
Səni gözləyənin qarnı ac qalar,
Səni Yaradandan əlini üzsən.
Sənin nəfəsini eşidər Allah,
Sən yağış altında çox islanmısan,
Yəqin, hamımızdan bir az təmizsən.
Yaxşısı budur ki, Allahdan dilən,
De ki, "sən böyüksən, de ki, sən təksən!
Açsın hamımızın bağlı qapısın
Yoxsa ki, sən kimə dilənəcəksən?
Daşdan adamlar
Köhnə iş yoldaşlarına
və digər yaxşı adamlara ithaf
Ağac qocalanda başını əyir
Torpağa təşəkkür etməkdən ötrü.
Neçə budağını qurban verərdi
Neçə meyvəsini yerə salardı
Haçansa yenidən bitməkdən ötrü.
Qocaldı yanında olan adamlar
Birinin gözünün ağı qocaldı
Birinin ağzında dili qocaldı
Birinin getdiyi qatar dönmədi
Birinin əlində gülü qocaldı
Dünya qarasına, ağına baxmır
Qocaldı, əzizim, hamı qocaldı.
Biri yağış üçün dua edəndə
Birinin evinin damı qocaldı
Sən də qocalmısan vaxtsız, vədəsiz
Hardan gəlib keçdi bu ömür bu gün
Yəqin ki, bir xeyli peşman olmusan
Bu qoca dünyaya gəldiyin üçün.
Səni qocaldıbdır bu daş binalar,
Əyibdi qəddini dikəltdiklərin.
Ovcunda içində qabar yaratdı
Alnından süzülüb düşəndə tərin.
Bəlkə heç bu sənin bəxtin deyilmiş,
Bəlkə qismətini özgəsi yedi.
Hətta asılqandan təzə adıyla
Asdığın köynək də toz içindədi.
Utanma ey qoca, daşdan utanma
Utansın suyu şor olan dənizlər
Utansın günəşi gizlədən dağlar
Öləndə hamını daşa tapşırıb
Hamının başına daş salacaqlar.
Öləsən
Bir gün qələmin sına,
Yox olasan, öləsən.
Səssiz-səssiz bir küncə
Sıxılasan, öləsən.
Mən axı gün görmədim,
Nə qəribə həyatdı.
Allah məni yaratdı,
Doğulasan, öləsən?
Heç xəbərin olmaya,
Qarasından, ağından.
Bir gecə yatağından,
Yıxılasan, öləsən.
Bəsdir oyuncaq oldun,
Bu dünyanın nazına.
Ananın ağ saçını
Keçirib boğazına,
Boğulasan, öləsən.
Ağrıkəsici
Nə sən soruş, nə mən deyim
Nə haldayam, nə gündəyəm.
Dünəndən heç nə yemirəm,
Boyat dərdin üstündəyəm.
Bir ağrıkəsiciyə görə
Bədən üzvlərim dalaşır.
Əllərim "Antarktida",
Başım "dünyanın o başı".
Nəfəsim keçər burnuna,
Bir-iki addım at geri!
Həyəcan təbili çalır
Boynumdakı kəndir yeri...
And olsun yarı canıma,
Getməyə bir yerim olsa,
Tüpürərəm dabanıma.
Əvəzimə üzr istəyən
Hicablı bir qadın ola.
Əlini aça Allaha:
"İlahi, bağışla onu
al canın, bəsidir daha"...
Əlimdən yapışdığım
İnsanlar böyüdülər
Qollarımdan vurdular.
Ayağımı çəkdilər,
Ürəyimi qırdılar.
Adamlar ilan kimi
Zəhər sancdılar mənə.
Dedim - Allaha gedim,
o çarə qılar mənə.
Allah öldürdü məni,
Ayağımı çəkənlər
qəbrimə kimi qazdı.
Başıma daş salanlar
Başdaşımı ucaltdı,
üstünə söz də yazdı.
Bu adamlar gör necə
Abırsız, həyasızdı.
Dizlərinə vurdular,
Gözucu ağladılar,
Beş gün gün verməyənlər
Qırx gün yas saxladılar.
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
