Şuşa
Gözəllik səpilib torpağa, daşa,
Adı cənnət ilə çəkilir qoşa,
Bütün yer üzünə bir yaraşıqdı
Mənim vətənimin gözəli Şuşa.
Dumantək tarixə çökdü ağrılar,
Xalqımın qəlbindən axdı ağılar,
Bu yurdun qəhrəman oğullarının
Ayağı altında qaldı yağılar.
Əsir düşməmişdi, bir tilsimdəydi,
Otuz il matəmli ana gündəydi,
Ulu tariximdən alaraq qüdrət,
Ruhuyla düşməni məhv etdi, əydi.
Şuşa doğmaların bir məbədidi,
Hər zaman mənimdi, bu əbədidi.
Daha gündən-günə gözəlləşəcək,
Şuşa yerlə göyün nur sərhədidi.
Hələ şərin yanındasan
Ermənilərin işğalçılıq siyasətinə dəstək
verən güc mərkəzlərinə, siyasətçilərə
Qoruya-qoruya sən işğalçını
Öz adını batırırsan özün sən.
Suladıqca şərin cır ağacını,
Sözün düşür ta kəsərdən, görmürsən?
Məlum, "dərin siyasətin" var sənin,
Erməni də əlində bir maşadı,
Amma ədaləti tapdamaq hər vaxt
İblis əməliylə eyni, qoşadı.
Sən Allahı çıxarırsan yadından,
Hayın böhtan, şərinə hay verirsən.
Danışırsan demokratiya adından,
Bu sözü də tamam bədnam edirsən.
Şər yolu - qan yolu, faciə dolu
Sən şərin əlində bir qatil, cəllad?
Xoşuna gəlirmi dünyanın halı?
Sənin əməlindir bu həm də, heyhat!
Hiylə kölgələri üzündə ilan,
Güzgüdə özünü necə görürsən?
Hiylənin içində böyüyür balan,
Hiylədən güc alan kimdir, bilmirsən?
Qoruya-qoruya sən işğalçını
Öz adını batırırsan özün sən.
Suladıqca şərin cır ağacını.
Sözün düşür ta kəsərdən, görmürsən?
Kukla teatrındakı uşaqlar
Kukla teatrında uşaqlara
tamaşa göstərəndə,
inanır onlar
şəkillərinin, oyuncaqların,
yeridiyinə, danışdığına,
küsdüyünə, barışdığına...
Hərdən uğunub gedirlər,
hərdən ah çəkirlər,
dərd çəkirlər, ağlayırlar...
Ağıllarına da gəlmir
hər oyuncağın, hər şəklin
bağlandığı, sallandığı ipləri
əlində oynadanlardır
tamaşa yaradanlar...
Dünyanın güc mərkəzləri,
bic mərkəzləri tez-tez
yeni-yeni kukla tamaşaları qururlar
yer üzü adlı səhnədə,
uşaqlara bənzəyən böyüklərsə
bu tamaşaların sehriylə
nağıllar danışır, yuxular görür,
hərəsi bir məhlədə...
Allah, qoru xalqımı
Allahım, mənim xalqımı
yaltaq adamlardan qoru...
yoxsa alışar, od tutar
neçə mərd insanın goru.
Yaltaq adam fəlakətdir,
itmiş insan kölgəsidi.
Hiylələr içində şeytanın
mülayim bir fitnəsidi.
Özü bilməz nə karədi,
yıxar haqqın nizamını,
nə qədər nurlu insanın
hey artırar əzabını.
Yaltaqlar çox olan yurdda
düşmən nə istəsə edər,
bağ salarsan, bəla gələr
əməyin hədərə gedər.
Allahım, mənim xalqımı
yaltaq adamlardan qoru...
Rəqəmlər
Bu dünya, bu aləm
rəqəmlərin cilvəsiylə dövr eyləyir...
Rəqəmlərin sirri sonsuz,
sonsuzluğu duymaq eşqi
ürəyimdə qövr eləyir...
Bu aləm bir sirli dərya,
duyduğumuz ləpələrdi -
azı doğru, çoxu röya...
Bu aləm, bu sirli dünya
pozulmayan bir nizamın,
bir sevdanın hökmündədi,
bu nizamın gizli sehri
neçə sirli rəqəmdədi.
Tək-tək, qoşa-qoşa,
üç, dörd, beş... on
duyulmayan, görülməyən
nurlu şəfəq
durub səf-səf,
yan-yana, baş-başa
düzümləri bir tamaşa.
Bu düzümlər
nizam verir kainata,
nizam verir bu həyata...
Hər düzümün hökmü ayrı,
hər hökmdə bir kamillik
on iki - bir mükəmməllik...
Hər düzümün arxasında
sirlə dolu aləmlər var,
hər aləmin öz aləmi
hərəsi min rəngdə çağlar.
Hər rəqəm o aləmlərin
kainatda bir memarı,
hər memarın öz nizamı,
hər nizamın öz açarı.
Dünya
rəqəmlərin cilvəsində dövr eləyir...
"iki vur iki", yalnız
sirlə dolu dənizlərin
özündə yox,
sahilində dörd eləyir...
Hər rəqəm sirli dünyadan,
quru, adi işarədi,
gördüyümüz - milyonda bir!
hesabımız çox sadədi...
Elmin hər mühüm, ağıllı kəşfi
bunu ki, çox aydın deyir,
dünya
rəqəmlərin cilvəsində dövr eləyir...
Yer üzünün o üzü
Nə sənin,
nə də mənim qəlbimi
oxşaya, ovuda bilmir yer üzü...
tufanlar əlindədi özü...
Bizim
olanlara gücümüz çatmır...
Yer üzünün halını ağlaya-ağlaya,
yaralarını bağlaya-bağlaya,
gəl gedək
yer üzünün o üzünə...
Allah nizamında olan üzünə...
çiçək kimi gözəl üzünə...
insanların nəfsindən,
naləsindən uzaq üzünə...
Uzaqda deyil ki,
qəlbimizdədi, ruhumuzdadı
o aləm...
Gözlərinə oxşayır o aləm...
İlk, lap ilk dəfə...
...Sən o vədə
göy güllü ağ donda idin,
yaşda
doqquzda ya onda idin,
alçalar çiçəkləmişdi...
Təzə baş qaldırırdı torpaqdan
orda-burda yaşıl otlar,
gömgöy səmada, ağ buludlar arasından
bulaq kimi axıb tökülürdü günəşin
mehriban şəfəqləri...
Mən evimizdə, eyvanda idim,
yaşda
bir az səndən böyükdüm,
xəyalı-əlvanda idim...
Alçalar çiçəkləmişdi...
sən göy güllü
ağ donda idin...
alça çiçəklərindən
daha sirli baxırdın mənə...
İlk dəfə qəlbimdən, ruhumdan
məni titrədən, diksindirən
bir işıq keçdi,
ilk dəfə yer üzündən
mən qarışıq, sən qarışıq,
üstü günəş şəfəqləri ilə dolu
alça çiçəklərinə bənzəyən
bir yaraşıq keçdi...
Mən yarıyuxudaykən...
Özünə aşiq olanda sübh üzü...
mən yarıyuxudaydım,
həm qəlbim əlindəydim,
həm də
dindirirdi məni
sübh dilində yer üzü.
Mən yarıyuxudaydım,
hər yanda bahar havası,
baharın izi...
ətriylə heyran eyləyib
oyadırdı məni sübh üzü...
Otağımda şəfəqlər
işvə ilə gülümsəyib
naz eyləyirdi,
ruhum qəlbimə
ilahi bir şeir deyirdi...
Mənim dörd yanımda
sənin nurun var
Ay məni bu qədər qısqanan zalım,
mənim dörd yanımda sənin nurun var...
O nurun önündə, qısqandıqların
yağmadan da öncə yoxa çıxan qar.
...Yatsam yuxumdasan, ruhumda ruhun,
gülsəm təbəssümüm, ahımda ahın...
Sən mənim ömrümə bir yaraşıqsan,
nur dolu üfüqdən qalxır sabahım.
Ülvi sədaqətin bir and yerimdi,
onun hər şöləsi bir məlakədi.
Sənə etibarsız olarammı heç?
qəlbində dolanan nə səksəkədi?
Baxışın aləmə yaraşıq verir,
səsin ürəklərə nur səpələyir,
səni bircə anlıq nigaran etsəm
qəlbim döyür məni, tənbeh eyləyir...
Səninlə ömrümə yaraşıq gəlib,
səninlə bu aləm dindirir məni,
mənə etibarın olmayan vədə
həyat gözdən düşür, öldürür məni...
Mənim hər yanımda sənin nurun var...
o nurun önündə, qısqandıqların
yağmadan da öncə yoxa çıxan qar.
Didərgin işıqlar
Yazıq adam doğma dildə danışır,
Doğma dili anlamır ki, doğmalar.
Tənə vurur hamı ona ədayla,
Hər yandan başlayır sıxma-boğmalar.
Tənə vuranların üzündə kölgə,
Didərgin işığın uçurumları,
Sanki süni güllər yan-yana durub,
Bəzəkli, qırmızı, yaşıl və sarı.
Zəlzələ başlayıb, artdıqca artır,
Artıq uçmadadı bəzi divarlar.
Heç kim anlamır ki, o doğma dildə
Xilasın yolu var bizi haraylar.
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
