***
Köhnə toy mahnılarını
əvvəlki kimi şən və şux oxuyur müğənni.
amma sümüyümə düşmək yerinə
məni kövrəldir daha o mahnılar
o mahnılara qol götürüb oynardı
ölən-itən doğmalar
indi zövqümcə olub-olmadığı vacib deyil o nəğmələrin,
indi sadəcə əziz nəğmələrdi onlar...
***
Yad məzarlıqda
məcburi köçkün nənəsinin məzarını axtarır gənc adam.
Yüzlərlə məzarın arasında
bu məzarlıqda yeganə doğması odur.
Bu şəhərdə yeganə doğması yenə odur
həm ölülər, həm dirilər arasında.
İyirmi beş il ötür nənəsinin yoxluğundan
nənəsiylə bağlı ən xoş xatirələrini
danışa-danışa axtarır
üç nəfərdirlər
dostları da kömək edir axtarışda.
Yüzlərlə gözlə üz-üzə gəlir
gözlərini qaçırırlar
uşaqların gözlərinə baxmaqsa daha çətindir...
Qəfil səslənir gənc adam:
"tapdım, tapdım nənəmi
burdadır nənəm!"
elə bil bağçada yaşıl budaqlar arasında
meyvə dərdiyi yerdə
axtarıb tapmış kimi sevinir
təndirə çörək yapdığı yerdə tapmış kimi sevinir.
Bilmirsən kim nişan verdi yerini
küləkmi, ağaclarmı, quşlarmı?
yoxsa doğma bir səsmi çağırdı
bilmirsən...
Səxavət Məmmədovun "Azad bir quşdum" nəğməsi haqqında
Nəğmə var
qorxarsan dinləməkdən
istərsən qəfildən çıxasan üstünə bir başqası dinlərkən
özünü elə aparasan
heç eşitmirsən
dinləmək də istəmirsən.
Ancaq dinləyəsən
körpə ana döşündən süd əmən kimi,
acgözlüklə əmə ruhun nəğməni.
Nəğmə də qəlbinə ehmalca toxuna heç olmasa,
yavaş-yavaş qıra dizlərinin bağını,
darmadağın eləməyə qəfil hücumla.
Yağmayan qara
Bir neçə saatlıq sevinc
baş çəkdi şəhərə.
Qar yağdı pəncərələrə
evlərin damına,
budaqların ucuna,
maşınların üstünə,
acıqlı məktəb müdirlərinin belə üzünə
təbəssüm qondu.
Uşaqlar xoşbəxt oldu,
ancaq bütün xırda sevinclər kimi
ömrü qısa oldu qar sevincinin.
Uşaqlar əlcəklərini çıxarıb
çantalarının dal cibində gizlətdilər
təbəssümlər də uçub getdi.
Acıqlı məktəb müdirlərinin dodaqlarından
ovcuna sığışmayacaq qədər qar tapdı
pəncərənin küncündən bir uşaq
bildirçin yumurtası boyda top düzəltdi
ən əziz yoldaşına da atmağa əli gəlmədi madar qarı
kədərlə baxdı qartopunun dalınca
ovcunun içində əridikcə...
***
Ayaqqabımın burnunun ucunda
pişiklərin didişdirib atdığı
göyərçin ölüsünü görüncə
indiyədək quşlara nahaq qibtə etdiyimi düşünürəm.
Taleyi qibtə doğuran canlı yoxdur bu həyatda
heç bir yanda,
nə yerdə, nə göydə, nə havada...
Dağ-daş olasan gərək
dözəsən elə bu dünyanın qəhrinə
dağda qartal olsan,
zülm çəkəcəksən yaşamaq üçün yenə.
***
Ancaq dan ulduzunu görməkçün
şirin yuxudan qalxmaz adam,
bizim əsrdə
adamın əti tökülər.
Danışmaz bu barədə
heç bir yerdə.
Amma erkən yol alan
bir tikə çörəkdən ötrü qaranlıqdan işə yollanan
əlləri ciblərində
ayaqları ayaqqabılarında donan birinə
hədiyyədir dan ulduzunun şöləsi,
təsəllidir,
sevincdir,
bəhanədir yaşamağı sevməyə...
yetər ki, ən çətin günlərdə də
göy üzünü yaddan çıxartmasın adam.
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
