Uşaq şeirləri - Ələsgər ƏLİOĞLU

Kölgəm keçir

Mələk günəşli gündə

Dayanıb arxa baxır.

Suyu çoxalıb xeyli,

Arx indi iti axır...

Qız bir azca düşünüb,

Başlayır hay-haraya:

"Mən bu tayda qalmışam,

Kölgəm keçir o taya!..".

Təkə

- Nə düşmüsən qabağa,

Söz eşitmirsən, təkə?..

De hara aparırsan

Sürünü çəkə-çəkə?..

- Məni nahaq danlama,

Ay çoban, buna görə.

Sürünü çəkirəm mən

Çoxlu ot olan yerə!..

Qara küçüyümüz

Küçüyümüz var bizim,

Qaradı, qapqaradı.

Elə buna görə də

Kömür qoyulub adı...

Haçankı kömürlükdə,

Gedib oynayır Kömür;

Uzaqdan ha baxsaq da

Kömürlükdə görükmür...

Anası yanındadır

Mələk səslənir: "mə... mə!..",

Susur, mələmir quzu.

Quzunun bu susmağı,

Bərk hirsləndirir qızı:

Deyir:

- Baba, bu quzu

Sözə əməl eləmir.

Nə qədər səslənirəm,

Mələmir ki mələmir!

Baba gülümsəyərək,

Cavab verir:

- Qadası,

Quzu nəyə mələsin,

Yanındadır anası!

Koramal

- Dayan görüm,

Ay koramal.

Ətrafına

Bir nəzər sal.

İlan kimi

Görünürsən.

Çöldə-düzdə

Sürünürsən.

Kim toxunsa

İlan çalar.

De, sənin də

Zəhərin var?

- Yox, yox, belə

Demə, Kərəm.

Mən elə yük

Gəzdirmərəm!..

İt və pişik

Pişik - ağac başında,

İt - ağac dibindədir.

Qorxudan tir-tir əsir,

Pişik yaman gündədir.

Yerə düşməz ağacdan,

O, qorxa-qorxa qalar.

İtin çıxıb getməyi

Pişiyi yerə salar...

Əhsən

Cəfərin işi-gücü,

Əldə daş oynatmaqdı.

Hara gəlirsə gəlsin,

Tuşqullayıb atmaqdı...

Bağda bir daş atdı o,

İlk dəfə "əhsən" dedik.

Çoxlu qoz düşdü yerə,

Sındırıb bir-bir yedik...

Göyərçinin qıçı

Cəfər daşla sındırıb,

Göyərçinin qıçını.

O çəkmir -

Biz çəkirik,

İndi ağrı-acını...

Zəvzi

Hinduşkaya oxşayır,

Amma ondan kiçikdir.

Nədənsə, susmaq bilmir,

Özü də çox zircikdir.

Zəvzinin yumurtası

Dadlıdır, çox qəşəngdir.

Toyuq yumurtasından,

Kiçikdir, amma bərkdir.

Səsini kəsmir elə,

Zəvziyə bax, zəvziyə.

Gəzir belədən-belə,

O zəvziyə-zəvziyə...

Bulaq

Bu dağların qoynunda,

Çoxlu cığır dolaşır.

Biri yamaca qalxır,

Biri gədikdən aşır.

Biri enir dərəyə,

Biri dırmaşır yala.

Biri üz tutur sağa,

Biri üz tutur sola...

Bu cığırlar axırda

Gəlib bir yerə çıxır.

Bulaq

Bu cığırları

Çəkib başına yığır.

Çərpələng

Atam şəhərdən mənə,

Almışdı bir çərpələng.

Onu uçurmaq üçün,

İpindən çəkdim bərk-bərk...

Çərpələng qanad açdı,

Göy üzündə uçmağa...

Bircə anın içində,

Keçdi məndən qabağa...

Onu görəndə Cəfər,

Dəcəlliyi başladı...

Elə bildi ki, quşdur,

Daş götürüb daşladı...

Külək

Vıyıltı sala-sala,

Külək düzələr yola.

Uşaqtək baxmaz sözə,

Heç vaxt görünməz gözə.

Gah taya uçurar o,

Gah papaq qaçırar o...

Ötər bağçadan-bağdan,

Meyvə tökər budaqdan...

Körpü axtarmaz çayda,

Keçib olar o tayda...

Aşar təpəni, düzü,

Bir yerə düşməz izi...

Dələnin yolu

Dələ cəld bu ağacdan

Adlayır o ağaca.

Budaqları dolanır,

Həvəslə qaça-qaça.

Gözlərini süzdürür,

Yoxlayır sağı-solu.

Ağacların başından

Keçir dələnin yolu.

İşığın dili

Çıxıb təkcə gəzməyi,

Bacarıram şəhərdə.

Maşınlardan qorxmuram,

Heç vədə küçələrdə...

Qırmızı işıq deyir:

Keçiddə ayaq saxla!

Sarı deyir:

Hazırlaş!

Yaşıl deyir:

Di adla!

Çox yaxşı öyrənmişəm,

Keçməyi hər keçiddən.

İndi başa düşürəm

İşığın dilini mən.

Torağay

Buynuzcuğu təkdir onun,

Buynuzcuğu tükdür onun.

Sərçəyə var çox oxşarı,

Yuvasından düşməz ayrı...

Köç eləməz o, payızda,

Ona birdir qış da, yaz da.

Nəğməsini dinləyin siz,

Kim oxuyur bilərsiniz.

Kövşənlikdə gəzər şən-şən,

Dənliyinə doldurar dən...

Biçindən olar payı,

Tanıyın siz torağayı.

Tazı

Ay uşaqlqar, tanıyın,

Tazı-ovçu itidir.

O həm gözdən,

Həm də ki,

Ayaqdan çox itidir...

Qaralasa hər nəyi,

Özünü cəld yetirir.

Yemir tutduğu ovu,

Sahibinə gətirir...