Saqinamə
Şeyx Nizaminin ruhuna
Ey göylərin saqisi,
mey süz könül camına.
Mənim kimi naqisi
yetir eşq məqamına.
Mən rindlər küçəsinin
avarəsi, sərxoşu.
Kirpiyimin meyvəsi
meyvələrin meyxoşu.
O, fələk süfrəsinin
ən dadlı azuqəsi.
Eşq xəzinəsinin
qiymətli dürdanəsi.
Beldə xidmət kəməri,
hüzuruna gəldim mən.
Qəlbdə eşqin şərəri,
əldə badə, gəldim mən.
Hüsnün gözə görünməz,
vəslin hicranda gizli.
Qafillər səni bilməz,
danarlar aşkar, gizli.
İtir məni dünyadan,
özümü səndə tapım.
Qaçanda hər günahdan,
qoy açıq qalsın qapın.
Ey göylərin saqisi,
mey süz, içim, ayılım.
Bu günahlar vadisin
atım, ondan ayrılım.
Gündüzüm şam olunca
sən gözə görünürsən.
Mey süz mənə doyunca,
aç mənə sirrini sən.
Zamanın qəhqəhəsi
Zaman sol tərəfdən
keçir hücuma,
nəfəs yollarında tıxac yaranır,
zaman sağ tərəfdən keçir hücuma,
qaraciyərində
ağrı oyanır...
yaşadım birtəhər
ağrılarla yanaşı,
bilmirəm ömür qısalır,
yoxsa uzanır,
bircə onu bilirəm ki,
hər ayrılıq özünə bir liman tapır,
qorxu yol tapırsa qəlbə,
şübhə sanki bədəndə bir qəlpə,
ölüm hazıra nazir olur.
Deyir ki, həyat müəllimi:
sən həmişə Ümid dərsindən
beş alırdın,
fəna fasiləsində nədir bu çırpıntı?
Zamanın səninlə işi yox,
sən
qorxunun mühasirəsindəsən,
düşmənini tanımayanda
uduzur insan,
ağrı bədənin bir xassəsidir,
qulaqlarında güyüldəyən
zamanın qəhqəhəsidir...
***
Qol-boyun olmuş kölgələr
yarpaq kimi töküldü
qaranlığın dibinə,
qara bulud Ayın qüruruna toxunmuşdu,
gecə boyu görünmədi Ay,
işıq dirəklərinin dibində
arabir sükutu diksindirən pişiklərlə birgə
səhərəcən üşüdü kölgələr...
***
Kəpənəklər
çiçəklərin yuxusunu dağıdır,
sevib atılmış bir qız
bu dağılmış yuxunu
yığır öz gözlərinə,
yuxusunda qar altından
ürkək-ürkək
bir bənövşə boylanır...
***
Bir körpənin
əllərinə toxunur göy üzü,
Günəşin şüasından
sinəmdə bir hiss qımıldanır,
səsimə oyanır
yuxuya getmiş ağaclar,
görür ki, bahar bəzəkdə qalıb,
adamlar evdə,
Günəşin çağırışına
hay vermir adamlar,
Günəşə gülümsəyir bir körpə...
***
Həyat başdan-başa şeirdir,
anamın unutduğum üzü,
atamın acı siqaret tüstüsü,
şeirdir daşa dəyən ilk eşqin
uzun sürən üzüntüsü,
günbəgün quyu kimi dərinləşən
tənhalığım və...
doğulmayan körpəmin qığıltısı...
şeirdir yoxluğun adama gəl-gəl deyən
əbədi soyuğu, dumanı, sisi,
həyat - insanın unutmaq dərsi.
Yuxu uçqunu
Sən yuxuda ikən
yuxundan oyansam,
gözündəki bir damla
dənizə dönüb daşsa,
mən də göyləri
dəniz sansam,
yer ayağımız altından
qaçmazmı?
sularda yuyunan külək
bu qədim düşərgəni
başımıza uçurmazmı?
kim xilas edər bizi
bu yuxu uçqunundan?
yuxumda dəniz görünür,
sahilində
bir ağbəniz görünür,
xatirələr sularından daha dərin,
üfüqündə Ay kimi
saralan üzün...
kor qayalar görə bilməz
üfüqdə batanları,
qayaların yuxusunda
daşa dönüb yatanları
Günəş də oyada bilməz...
sənin yuxundan oyana bilsəm...
Pəncərədə həyat dərsi
Böyümək istəməyən uşaq üçün
pəncərənin buxarına
bu sözləri yazdım:
həyat səni
pəncərənin çölündə gözləyir,
sən ev pişiyi deyilsən...
İşıqlar söndü,
tərli pəncərə soyudu,
hərflər suya çevrilib
axdı üzüaşağı,
uşaq pəncərəni açıb
aşağı boylandı və dedi:
yazılar yerə töküldü?!.
Bir sevgi tarixçəsi
Bir ömrün əvvəlində
ilk sevginin qırıldığı yer var ha,
orda bir dibsiz uçurum açılar,
qosqoca həyat girər aşiqlərin arasına,
zaman duz basar yarasına...
o aşiqlərdən heç vaxt ünvanına çatmayan
məktublar qalar,
bir göyərçin qanadı kimi
toxunar ağ kağıza
dilə gətirmədikləri sözcüklər...
Bir ömrün sonunda
ilk sevginin xatirəsi var ha,
axıb gedən zamana
göz qırpan yorğun ulduz kimidi,
bir azdan o da
yaddaşın qaralan səmasında
axıb gedəcək,
hər şey,
hər şey keçmişə gömüləcək...
Yarpaqdüşən ay
Yaz günəşi sümüyümüzü qızdıranda
yaddaşın soyumuş qaranlığında
buza dönür xatirələr,
rəngi solur,
dadı itir yavaş-yavaş,
adamların üzü itir yavaş-yavaş,
əlbət, bir gün ərafda
yenə rastımıza çıxacaq
unutduğumuz adamlar,
əməllərimizə şahidlik edəcək onlar,
yaddaşın rütubətli zirzəmisində
istifadə müddəti bitmiş
xatirələr üşüyür,
bəzmi-ələstdə
əməl dəftərimizdən boylanacaq günahlar
hələ ki sağa-sola şütüyür...
bilmirəm niyə
yarpaqdüşən ayda
çiçək açır xatirələr...
Sükut abidəsi
Bu köhnə düşərgədə
can bəsləmək əbəsdir.
Vaxt-vədə yetişəndə
deyərlər: yığış, bəsdir.
Bitər savaşın canla,
qəm gələr sinə-sinə.
Çevrilərsən zamanla
sükut abidəsinə.
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
