Saat və mən
Bu mənim vaxt ölçüm,
bu mənim saatım,
"İkiayaqlı zaman atım".
Gecə saat on ikini ötür,
Yer vaxtı ilə,
ömür vaxtı ilə gələcəyə,
sabaha keçirəm...
Bir gün də yaşlanıram,
Sabah başlayır,
Saat altını keçir,
Gün ömürdən gedir, gedir,
Əqrəblər öz işində...
Ömür səssiz saata qoşulub,
Etinasız, vecsizcə
Lap yanımdan keçib,
gedir.
İndi saat doqquza qalır...
Tanrı saatıyla,
Ölümə neçə dəqiqə işləyir,
Ömrün tamamına nə qalır?
Saatlar göstərmir,
Tanrıdan başqa
ömür, tale saatını
Kim bilir?
Van Qoqun
"Köhnə ayaqqabılar"ı
Van Qoqun muzeyində
"Köhnə ayaqqabılar" əsəri
önündə sehrlənmişdim...
Adamsız, ayaqsız
bir cüt ayaqqabı
yuxumda yol gedir,
durmadan, dayanmadan,
gecə-gündüz,
elə-belə,
ünvansız, filansız...
Ayaqqabıların sərgərdan həyatı
Yuxularımı ərşə çəkir...
Göydə durna izini,
sübhün azan səsini,
ulduzların ən gözəlini
bələdci bilib,
yol gedər, hey...
Nə əlim yetər,
nə ünüm çatar,
ayaqsız ayaqqabılara...
Bəlkə də tək-tənhalıqdan
darıxıb, yol başlayıb,
ruhuna doğma olanları axtarmağa...
Ya da uzaqdan gələn
sahibsiz gülüşlərin,
qanadlı sevgilərin,
ayaqqabıtək köhnələn
qəm-qüssənin
sahibini axtarmağa
yol alıb,
sərgərdan ayaqqabılar.
Bu ayaqqabılar
eşq arayan nakam dərvişinmi, yoxsa?
Özü səhrada qeyb olub,
Ayaqqabısı həqiqət yolçusu olub,
yol gedir,
tak-tak...
Nə sahibi tapılacaq,
Nə ayaqqabılar dayanacaq,
bir tale dastanı yazılacaq,
oxunacaq,
bu ayaqqabılardan...
Dünyanın dərdi-səri
Toz-torpağı, yağışı,
çovğunu, qarı,
kədərin ən dərini
əzablı ömrün nimdaş nəğmələri,
ehtiyacların çəkisi,
"yox"lardan yaranan yükün ağırlığı,
boş cibin,
övlad yanında xəcalətlərin,
üzdən ayaqqabıya düşən rəsmi
aydınca oxunur,
bu ayaqqabıların üz-gözündən...
Sahibinin saçının tütünü,
içinin öskürəklərdə boğulan
körün-körün kədər tüstüsü,
dostların xəyanəti,
sevginin uğursuzluğu,
göz yaşının duzunun
ayaqqabı üzündə
cadar-cadar gileyi,
fələyin qarğışı,
bir kişinin alın yazısı,
nələr, nələr...
sirli əlifba ilə
oxunur ayaqqabılardan...
Sonuncu kərə mərd adamın
ürəyinə sıxdığı güllənin səsindən,
ayaqqabının üzünə çıxan yaralar
bir taleyin qəmli
tarixini tamamlar...
Allahım, hara yol alıb bu ayaqqabılar,
kim bu ayaqqabının sahibi, kim?
Axtardığın tapılmayınca
ayaqqabılar yol gedəcək,
neçə əsr, neçə min il...
Bir kağız gəmi düzəlt
Kağızdan bir gəmi düzəlt,
Çıxıb gedək bu yerlərdən.
Külək, tufan yelkənimiz,
Ulduz yığaq göy üzündən.
Nə olsun üzə bilmirəm,
Şükür, Tanrım qanad verib.
Yağan yağışı, dolunu,
Göy bizə nəmər göndərib.
Günəş bizdən küsübdümü,
Üzünü buludla bağlar.
Bir ölənin timsalında
Hər kəs öz qəmini ağlar.
İllər ömürdən tökülər,
"Təklər", "onlar", "yüzlər" hanı?
Ölüm gəlin atan güldür,
Tutar növbədə duranı.
Bu gəmi Nuhun gəmisi,
Yaxındı ümid limanı.
Günah yeyən insanlardan
Uzaq ol, könlün həyanı.
Dəryada damla sirrini
Yosun dəftərdən oxuyaq.
Bir pəri ağlar sularda
Gedib qəmini ovudaq.
Suda bir yarpaq görünür,
Ya ümid, ya aldanışdı.
Misra-misra unudulmaq
Gördüm ki, öz yanlışımdı.
Ürək ruhun xəlvətgahı,
Hamıya açdım qapısın.
İman libasında şeytan,
Sındırdı könül aynasın.
Çilik-çilik, xıncım-xıncım,
Bütövləşməz ayna qəlbim,
Tufan keçər, günəş çıxar,
Şükrə lövbər ümidlərim.
Sevdalarım dəniz, qəmsə
Dalğatək gələr üstümə.
Kağız tutmaz gileyimi,
Yazaram göyün üzünə.
Gilas bağı
Ata evimizin həyəti başdan-başa
gilas bağıydı... Yuxumda hər zaman
üstünü barlı-bərəkətli görürəm
Bir gilas ağacı ağlar yuxumda,
Kimsələr tapılmaz qəmin ovuda.
Çiçəyi anamın gəlin yaylığı,
Meyvəsi bənzəməz əvvəlki dada.
Ağac libasında kimdi, İlahi? -
Göylərə qaldırıb budaq əllərin.
Bu ağac mələkmi, mələk anammı,
Sübhün azanında yuxuma gəlir.
Gəlir ki, baş çəkə evə, ocağa,
"Mənsiz qalan bağın halı necədir?"
Ayrılıq sözündən körpü qurmağa,
Gördüm itən ömür heca-hecadır.
Ay yuva qoruyan quşlar, böcəklər,
Mən sizi özümdən vəfalı gördüm.
Pəncərə gözləri tutulan evim,
Ağlayan gözündən qoymadı öpüm.
Mənim sevgim, duam bir vaxt bu bağdan
Yağışla, günəşlə göyə yüksəlib.
Deyin bağ-bağata, qonum-qonşular,
Deyin o duanın sahibi gəlib.
Tənha ana kimi gördüm barını,
Küləklər sovurur, qoruya bilmir.
Əvvəllər kölgəsi toy-büsat bağın,
Gördüm yaddaşında qəm-kədər dinir.
Barıtək sökülən, dağılan ömrü
Gördüm xatirələr yığıb gətirir.
Gördüm anam sağdı, əli beşikdə,
Xeyir-duasında yer ləpələnir.
Aşıb-daşan qəm kimidi meyvəsi,
Bu qədər bar bizə acıq, tənəmi?
Qanadlı arzular aparan ömrün
Geri dönüb halallığın istədim.
Hər ağacda, hər budaqda iz, nişan,
Uşaq ömrümüzün naşı xəttidir,
İçimdə bir ağac duası bitib,
Anam köç edəndən ömür çətrimdir.
Ömür də gah ağac kimi barlıdır,
Gah əməyin zay edərlər, dinəmməz,
Budaq üstə bir yaralı quş gördüm,
Əl uzatdım dəstək olam, güvənməz.
Ağac libasında kimdi, İlahi? -
Göylərə qaldırıb budaq əllərin.
Bu ağac mələkmi, mələk anammı,
Sübhün azanında yuxuma gəlir.
Haqqa aşiq olanlara
Bu nə eşq, nə sevda imiş,
Yol nə yerdə, nə göydəymiş,
Dərdin özü dərman imiş,
Rəbbin yolun bulanlara...
Güllü yaylaq, göy qurşağı,
Ruhu var, rəngli Ay işığı.
Könlündə Allah yaşayar
haqqa aşiq olanlara...
Gələn gedəndən çox imiş,
bilgi biləndən çox imiş,
insan Tanrının sirriymiş
sirrə sirdaş olanlara...
Kim deyir gedənlər dönmür?
Dualardan yol görünür,
ölüm toy, vüsal günüdü
yurda qurban olanlara...
Hüseyn Cavidin
"Məhəbbət və həqiqətin dərki"ndən Nobel
mükafatçısı Ç.Miloşun "İlk olan həqiqətdir"
fikrinə gələn yol
Yerlə göyün arası,
ulduzların sayı, mənası,
Adəm tövbəsi,
Həvva ağrısı,
Şeytanın Allaha ağ olması,
çərxi-fələyin insan oğluna
göndərdiyi
gün-güzəran qayğısı,
sevgilər, ayrılıqlar,
Göy üzünə yetən dualar
Tanrı çəkisiylə
necə ölçülür, Ustad?
Qəfil haqlanan, çox qısa
yuxu kimiymiş, demə
həyatda var olmamızın ölçüsü,
dadısa, şipşirin...
Dünyaya gəlişimizin sirri
yozulunca
həqiqətin ölçüsü
necə görünəcək?
Sözə sığarmı,
Haqq dərkinin sonsuzluğu?
Bəs həqiqət əlifbasının
insan üzündən oxunması necə,
doğrumu?
İnsan, zaman, tale yazısı,
sirr içində sirr imiş...
Ömür möhlətimiz,
hər nəfəs üçün, ölçülü, biçili...
Taleyimizin saatları ölüm zənginə
biz doğulmazdan əvvəl
çəkili...
Gəlimli gedimli dünyanın
ağrıları, həyəcanları
yalnız ömür bitəndə bitir...
Ona görə həyatımızı ölçən
saatın ürəyi kədərlə döyünür,
tak-tak...
Allahla insan arasında
sirr elə, sirr kimi qalacaq.
saatın içində tale bölgüsünü,
zaman göstəricisini aşağı-yuxarı,
sağa, sola,
oval, çarpaz,
çıxdım, böldüm,
həqiqətin ölçüdən,
çəkidən çox-çox
yüksəkdə durduğunu gördüm...
Hər şey həqiqət ölçüsüylə
düzənli, Ustad!
Gecədən gündüz,
gündüzdən ömürlər dönər.
Fəsillər ölçülü-biçili,
hər saniyənin əqrəbi
bizə ədalət öyrədir...
Bizdən, ömrümüzdən
yuxularımız çox vəfalı...
Dünyasını dəyişən əzizlərimizə
baş çəkər,
yuxularımız iki dünya arasında
görüş yerinə bənzər...
Yuxularımız ölümdən sonra
həyatın davamına,
həqiqət düsturunun isbatına
yönələr...
Əslində, ustad, biz özümüz
həqiqətdən bir parçayıq,
fərqinə varmamışıq,
xilas isə dərkdən başlayır.
Təəssüf, gec anlamışıq,
dərk haqq yolu,
işıq qarışıq, sevgi qarışıq...
Sevgiylə yüksələrək
ən böyük həqiqəti
axtara-axtara
Ona qovuşmaq üçün hamımız
ölüm adlı körpüdən keçməyə
növbəyə dayanmışıq...
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
