Necəsən, Orxan Vəli?..
Upuzun qamətin,
Şeirlərin bəstəboy,
Dərdin də nəmxuda...
Vətən üçün ölmək
Sevdası başında.
Nənənlə dostluğun
uşaqlıq yaşında.
Havayı yaşamaq
olmur, Orxan Vəli,
Bu can bahası,
qan bahası dünyada.
Qırçın-qırçın
Dəlisov həsrətin əsirliyində
ölmək istəyir adam.
Təki bircə sözün,
bircə kəlmənin də
enməsin bayrağı
hürriyyət göylərindən.
Onsuz da
quşun da, böcəyin də -
hamının doğuluşunun
sonu bəlli...
Sən də dəlilər içində dəli,
Mən də dəlilər içində dəli.
Çox şükür, tükənən deyil
bu işıq -
bu Məcnunluq, Orxan Vəli!
Belə yananda...
Öldü...
Ayıldı dostları,
Ayıldı, nekroloq yazacaq qələm,
Daldan atılan daş kimi.
Sözlər döndü nitqə...
Bir azdan
atəşi sönəcək
təəssüflər bir aləm,
sözlər bir aləm,
Kimi qardaş dedi,
Kimi adaş dedi,
Kimi də pıçıltıyla yavaş dedi:
- Eşidər torpaq
İzi bağlanmış,
Üzü bağlanmış
Adamın
Tanıyar dərdini.
Belə yananda,
Belə yalanda
Adam ölər də...
Mümkünsə...
Deyirsən, bu gün
ad günündü.
Mənsə bilmirəm necə susdurum
Vaxtın həyəcan təbilini?
Görmürsənmi,
yenə də
Xatirə üçün nəfəs dərirəm.
Amma unutma ki,
bütün təbriklərin
ən gözəli,
Vaxtı yada salmamaqdı.
İnanırsanmı -
bir qafiyə də
bağlanmır dağılmış fikirlərimə.
Sən yanımdasan, Taleyim!
Sən yanımdasan, əbədi hədiyyəm.
Nə olar, ad günümü
Təqvimə çevirmə.
Ömür mənim hakimiyyətimdi,
Onu yaddaşla devirmə!
Macal
Nə olar ad-sanın uca olanda,
Adam darıxanda özündən bezər?
Ürəyin Tanrının əkdiyi tumdu,
Sən də əkinçi ol, bu tumu becər.
Gecənin, gündüzün qaçıb dalınca,
Yiyəsiz yolları qovmağa dəyməz.
Nəfəs də qamətdi, boydu, boydu ey...
Adam oturduğu budağı əyməz.
Cığır da qaranal - o yorğa at da,
Neyləsin yol açan, daban salmasın,
Gərək doğulanda elə susasan,
Sətrində, sözündə yalan qalmasın.
Çək-çevir içində qaranlıq, işıq,
Kimdi zülmət yaran mənzil başına?
Küsəndə xətirçün barışmayasan,
Gedib əyləşəsən səbr daşında.
Özünə gəlməyə macal olmaya,
Fikrin söz becərə, işıq daraya.
Düşməyə sükutun nəfəsi kökdən,
Düşməyə kimsənin sözü ayağa.
Tale tufanı
Beləcə yalvarış... Beləcə yanlış
Başladı ağılın yalan yerində.
Dili düyünləndi, söz tutammadı,
Ömrün uralanmış, qalan yerində.
Ayıldı zülmətin tən ortasında,
Hıçqırıq döyürdü yad pəncərəni.
Əli havadaydı... bir əl tutmamış,
De, kimə tapşırsın göz yaşın səni?
Ayrılıq bu yerdə salonla dolu,
Hələ inanmırsan hakim hökmünə.
Qova bilmədiyin xatirələri,
Oxşaya-oxşaya öpürsən yenə.
İttiham qəzəbi anlamadığın,
Sözlərdə, kəlmədə tutduqca qərar.
Bayırda başlanan leysan, yağışın,
Səbrində bir damla yoxdu ixtiyar.
Gəlib ayrılıqlar, gəlib haraya...
Ürək də yollarda pozub ünvanı.
Dənizə atılmış sınıq qayıqtək
Didir dalğaları tale tufanı...
Sındırım o güzgünü
Bu güzgü ki, adam deyil,
Bu güzgü ki, adam döyür.
Ağladığım günü görüb,
Görməmiş gör kimi görüb?
Qara saçın ağınacan,
Ağrı çəkib ağrımacan.
Xəlvət-xəlvət gülüb güzgü,
Diri-diri ölüb güzgü.
Göyüm onda, yerim onda,
Kölgəm onda, sirrim onda.
Sındırımmı o güzgünü?
Axır açım bu tilsimi.
Tanıyım o uçrumu mən,
Can qurtarım o güzgüdən?
Günahlarım, günahların
Zaman zalım, yaman zalım,
Toy-düyünü künc-bucaqda.
Yoxsa, sənə dərsmi keçir
Dərs bilməyən bir uşaq da?
Xəyalları qarğış tutub,
Kölgən gəlməz ələ yaxın.
Göz yaşında yol uzadır
Günahlarım, günahların.
Susmuş yaddaş yorğunluğu,
Bilməz necə açsın qanad.
Öz odunda çərləyibdi
Cıdırında qovduğum at.
Biz ki, tale məhbusuyuq,
Cəza çəkir fikrimiz də.
İndi elə yoldayıq ki,
Yad adamıq ikimiz də.
Dünyanın baharı
Puçurla, çiçəklə döyülür qapım,
Havada küləkli yaz ismarışı.
Torpaq da uşaqtək elə öyünür,
Canında qalmayıb bir çimdik acı.
Qupquru ümiddə canı yanğılı,
Çarəmi axtarır çiçək açmağa?
Soyuq söz demək də gəlmir əlimdən,
Harda qanadlanım, könül, uçmağa?
Tikan gül üstündə xəcalət çəkir,
Bilmir bədniyyəti gizləsin, necə?
Bir arx qırağında çərləyən söyüd,
Yolları həsrətdə gözləsin, necə?
Xəyalın ağlına gör nələr gəlir,
Telinə bənövşə düzən qıza bax.
Utancaq istəklər sözdə közərir,
Xəbəri taybatay qapımıza bax.
Belə çal-çağırda de, kim darıxar?
Göylərə baxıram, gözüm doyunca.
Sinəmdən arxalı qışı qovuram,
Dünyanın baharı bahar olunca...
Bilirəm, deyəcəksən
Şaxtadı... soba hənri
Məni çətin qızdırar.
Sən yoxsan, üşüyürəm,
Bayırda da tökür qar.
İnciklik bu havada
Canımı lap bezdirir.
Pəncərənə sığınıb
Yenə yazdığım şeir.
Ümid də gec-tez dönər
Peşman olmuş baxışda.
Susmuş bu soyuqluğa
Necə deyim, bağışla?!
Durub qaçaram sizə,
Yol kəsmiş hay-küyünlə,
Dayananda üz-üzə...
Bilirəm, deyəcəksən:
- Əynin yaman yuxadı,
Paltonu at çiyninə...
Ev işığı
Bir yaz xəbərinə buludu boylu,
Xəyalı binəli, xəyalı toylu,
Ata ocağıdır, o, ata soylu,
Boyu-buxunu da şaxdı o evin.
Könül ucaltdığı sirli saraydı,
Başının üstündə duası aydı,
Zaman dərə boyu kiriməz çaydı,
Tanrı saatıdı vaxtı o evin.
Adımın üstündə, bu da yurd adı,
Ovcumda tutduğum babamın odu,
Ocağı çatılıb - ünvanı odu,
İstisi, hünəri, taxtı o evin.
Fikrindən keçəni hardan bilim ki?
Hələ bir körpədi, ahıl deyil ki?!
Bir ev işığına dönübsə kim ki,
Demək, gətiribdi bəxti o evin.
Sənin qaranlığın...
Sənin qaranlığın işığa gəlməz,
Nağıl qapısında tapmaz yolunu.
Taleyin bəxtinə bir qara qoçdu,
Dartınmaz, işığa atmaz yolunu.
Günahın tər tökür əzablarında,
Ölüb-dirilirsən gündə yüz kərə.
Özünmü özündə dönmüsən yada?
Qürbət böyüdürsən düşdüyün şərə.
Burda bir analı, körpəsiz beşik...
Hörümçək torunda külək yellənir.
Orda saçlarından asılıbdı qəm,
Arxayın-arxayın fələk yellənir.
Nədi bu dünyada qazancın, nədi?
Gözəllik tək deyil qadın sərvəti.
Gərək biləydin ki, bulanan könül,
Peşiman olmaqla durulmaz qəti.
Susur suçlu-suçlu, tozlu güzgülər,
Susur, dişlərini tökdüyün daraq.
Əllərin yenə də yad ovucunda,
Qorxunc tilsimlərdə... işıqdan uzaq.
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
