SEVGİ
Sevgidən çox deyiblər,-
İçini sərir Günəşə.
Sevgi doyumluq deyil,
Aclıq çəkməkdi həmişə.
MƏRMİYƏCƏN YAŞAMAQ
Şəhidin dilindən
Ömür vəfa etmədi -
qara buluda girən aya döndü,
gizləndi məndən...
Kim düzdü bu ömrü sapa, bilmədim,
ha çırpındım -
ömrümün ardını tapa bilmədim.
Ömürümün sonunda mərmi dayandı...
İyirmiyəcən yaşadım,
Həmin mərmiyəcən yaşadım.
Yıxıldım qaldım torpağınan,
son dəfə sarmaşdıq bayrağınan.
Ömrüm az oldu, amma
vətən sevgimdən tamsındı bir az.
Yağış, günəş, qarıynan sevdim,
Qanım süzülən əsgər paltarıynan
sevdim vətəni.
***
Anamın sevgisi
çardağımızın altı kimiydi,
çardağın altında az oldum,
anam ağlayanda
çardax axtarar məni.
Qonaq-qara olanda
daxaldan məclisə
gətirərdim bardağı...
qonaq gələndə
bardax axtarar məni.
Hər axşam
çöl qapının çırağını
mən yandırardım.
Axşam düşəndə
çırax axtarar məni.
***
Atam toya gedəndə
çəkmələrini silərdim,
toya hazırlaşanda
atamın yadına düşərəm.
Başımda iki burux vardı, -
"iki arvad alacaq" deyirdilər
ikiburuxlu baş qırxanda
ustamın yadına düşərəm.
...Sevgimi bildirməyə
ömür vəfa etmədi...
(...başımda iki burux varıdı)
Ürəyim boş deyil, -
bir mərmi,
bir nakam sevgi dadı,
bir də o qızın adı...
Nə o qızı soruşun,
nə də bir sual edin,
apardıqlarımı halal edin!
TƏKCƏ O QADININ ŞAİRİYƏM MƏN
Nə üzün görmüşəm, nə yerin billəm,
Yazdı... Yazdıqları kövrəltdi məni.
Don vurmuş hissləri laxlatdı bir-bir,
Bir qadın nə yaman tərpətdi məni.
Söz saldı təklikdən, sərt taleyindən,
Oxuyan gözlərdən su əskilirdi...
Məndə mizin üstə salfet var idi,
Görən o gözlərin nəyə silirdi?!
O başdan bir sınıq ürək yazırdı,
Bu başda bir yaşlı göz oxuyurdu.
Üç nöqtə qoyurdu sözün yerinə
İlk dəfə nöqtədən söz oxuyurdum.
Yazdıqca bir sarı simə çıxartdı -
Könlümü qəm üstdə köklədi qadın.
Canımın qaçmağa yeri qalmadı,
Məni öz dərdiylə təklədi qadın.
"Şairim" yazırdı yeri gəldikcə,
Bir köhnə xırmanam, söz yeriyəm mən, -
Bəlkə də dünyada bir şair kimi
Təkcə o qadının şairiyəm mən.
Görməzə-bilməzə yazıldı şeir,
İşığa çıxacaq - qorxuram, Allah!
İsanın çarmıxa hopdu ağrısı,
Mən də bu qadına çarmıxam, Allah!
AŞIQSAYAĞI
Aşıq deyər qəribliyə salmayın,-
Sevən ürək yara tərəf təpir hey.
Yardan qalma yaraları göynəyir,
Gah üfürür, gah da sudan səpir hey.
Ağac idi, yerində bir çəkil var,
Elə yanıb, nə kömür var, nə kül var.
Döş cibində saralmış bir şəkil var -
Gizlin-gizlin oxşayır hey, öpür hey.
İlham demir bu tək nədi, cüt nədi?
Vaxt əlində tək də, cüt də heç nədi.
Çox yer gəzdi, ya Rəbb, əlac etmədi.
Nə loğman hey, nə ocaq hey, nə pir hey.
YAĞIŞ
Dəhnə görmür, arx görmür
göydən yerə axan yağış.
İstilərə "Vağzalı"dı
avqust sonu yağan yağış.
XATİRİMDƏKİ UŞAQ
Bir uşaq var yaddaşımda,
mənlə əl-ələ yol gedir.
Onun olduğu yerlərə
indi ancaq xəyal gedir.
Qılıncı qında durmazdı,
oyur-oyur oynayardı.
Sevərdi anasını, di gəl,
buyruğundan yayınardı.
Gecələri ayağında
tikan yeri gizildərdi.
Sol əlini quma salıb
sağ əliylə döyə-döyə
özünə "ev" düzəldərdi.
Tezdən örüşə mal sürər,
yolda yuxusu gələrdi.
Birdən yağış yaxalardı,
evə cılxa su gələrdi.
Şəhər uşaqları təkləyərdi
çıxıb gələndə dərsdən.
Yorğanı şərikliydi -
altında özü yatardı,
üstündə məstan.
Qəribə uşağıydı -
nə oyuncağı, nə topu varıdı.
Quşəppəyidən "top" bükər,
çilədi vurardı.
Evdə itən daraqlar
tapılardı cibindən.
Yaş tökərdi - atası
telin qırxanda dibdən.
Çoxlu şəkli itdi,
oğurlandı aynada.
Xətaya çorru idi -
tez-tez ya başı yarılar,
burnu qanayardı ya da.
Mırığ arvadlar öpəndə
tez yana çönüb silərdi
üzündəki diş yerini.
Gündə yüz yol açardı
komodun gözünü -
yoluxardı "iş yerini".
Nə üçdə alacağı varıydı,
nə də beşdə verəcəyi.
...Sən demə irəlidəymiş
"bəxtəvər"in görəcəyi.
Gördüyündən, çəkdiyindən
qəlbinə səksəkə düşdü.
Kimə söyləsəm inanmaz, -
o uşaq nə kökə düşdü?!
SƏNİN ŞEİRİN
Məni özündən uzaq tut,
Qoy elə uzaq yaşayaq.
Sevsək də görüş əvəzi -
Bir şeir yazaq yaşayaq.
Tanrı məni dərəsində,
Səni ucasında görsün!
İşıqlığa çəksin səni,
Məni gecəsində görsün!
Səni görmək müşkül olar,
Budaqda gizlənmiş barsan.
Bir ona şükürlər olsun, -
Yaxşı ki, dünyada varsan!
HƏYAT
Həyat, telli balam,
ağlı-qaralı naxışdadı;
Onun bir adı da
sevdiyi şirədə
qərq olan qarışqadı.
QARLI ŞEİR
Qar yağır...
öz göyündən
öz çölünə yağır,
Tanış qardı -
sığınmağa küncü,
qızınmağa odu olmayanların
belinə yağır.
Qar yağır -
Çətirsiz qızların
kəkilinə yağır…
Anam rəhmətliyin
daşda şəklinə yağır.
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
