Qanlı Yanvar
Min doqquz yüz doxsan, iyirmi Yanvar,
İl qədər ağırdır hər ötən saat.
Millət meydandadı, bir təlatüm var,
Üz-üzə dayanıb ölümlə, həyat.
Bakı yırğalanır bir dərya kimi,
Sanki məcrasından çıxaraq bu gün.
İçində kükrəyən qəzəbi, kini
Zülmün sarayını yıxacaq bu gün.
Azadlıq meydanı alıb qoynuna
Azadlıq yolunda and içənləri.
Gəlib alqışlayır neçə qız, ana
Sinəsin süngüyə söykəyənləri.
Sıxılmış yumruqlar havanı yarır,
Baxanda duyulur əzəmət, vüqar.
Bir insan dənizi hey dalğalanır,
İmperya içində bir vahimə var.
Birləşib, yumruğa dönüb bir millət,
Canlı sipər çəkib ölümə, qana.
Azğın imperiya, xain hökumət
Min bir hiylə qurub Azərbaycana.
Deyirlər ki, qoşun Bakıya gəlir,
Gəzir xalq arası belə bir xəbər.
Hər yandan "qana-qan" səsi yüksəlir,
Daha da sıxlaşır duran cərgələr.
Azadlıq, ədalət qışqırır onlar,
Haqqın dərgahına açılır əllər.
Həyatda hansı bir güclü qüvvə var
Torpağa bəslənən məhəbbət qədər?
Əgər olmasaydı yurd məhəbbəti,
Ölümə getməzdi Babək bir zaman.
Əgər olmasaydı vətən həsrəti
Şamtək əriməzdi Füzuli babam.
Gör necə oğullar bu məhəbbətlə
Düşdü doğma yurddan diyarbadiyar.
Ömrü yaşamazdı qəmlə, möhnətlə,
Şair Əhməd Cavad, ustad Şəhriyar.
Tarix təkrarlanır, deyildir yalan
Bir tarix yaşadıq bir Şənbə günü.
Şəhidlər köksündən tökülən bu qan,
Dağıtdı bu gecə zülmün evini.
Durublar, gözlərdə qəzəb, kin, nifrət,
Elin qeyrətini qoruyan ərlər.
Heç kəs inanmır ki, edə xəyanət
Mənsəbə, şöhrətə boyun əyənlər.
"Ordu, öz ordumuz düşünür" gənclər,
Ona çörək verib Odlar yurdumuz.
Xalqın arasında hey söyləyirlər -
"Özümüzü kəsməz, öz qılıncımız".
İgidlər veriblər kürək-kürəyə,
Şaxta da doğrayıb, qılınctək kəsir,
Hər yandan "Azadlıq, Qarabağ!" - deyə,
Böyük bir izdiham ora tələsir.
Silahsız bir millət köməksiz qalıb,
Bəs harda gizlənib "Xalqım" - deyənlər?
Milli qeyrətini kimlərə satıb
Yüksək kürsülərdən nitq söyləyənlər?
Xalq üçün özünü oda yaxanlar
Qorxunu o gecə başından atdı.
Tanklarla üzbəüz hərbə çıxanlar
Əl-ələ tutuşub cəbhə yaratdı.
Müdhiş hücum əmri verir, nəhayət,
Böyük imperiyanın o qatilləri.
Ətrafı bürüyür qatı bir zülmət,
İçində gizlədir qanlı əlləri.
Tanklar guruldayır, toplar od saçır,
Yağıştək ələnir göydən güllələr.
Bakı qan içində səhəri açır,
Dünyanı mat qoyur xalqdakı hünər.
Sanki təbiət də tökür qanlı yaş,
Açılan səhərin gözü də qandı.
Əhali içində vahimə, təlaş,
Allah, bu nə qırğın, necə talandı?
Küçələr, səkilər cəsədlə dolub,
Baxırsan, birini tanımaq olmur.
Qar üstə bir gəncin kəsilmiş qolu -
Muzdlu qatillərə meydan oxuyur.
Məktəbli çantası bulaşıb qana,
Axı bu körpənin günahı nədir?
Torpaq da bu dərdin ağırlığına -
Tab gətirə bilmir, hey inildəyir.
Əynində ağ xalat bir cavan oğlan,
Sürünə-sürünə köməyə gəlir.
İnsan cəlladından təlimat alan,
Həkimi də qana qəltan eyləyir.
Açdığı atəşdən özü diksinir,
Görən, oyandımı yatmış vicdanı?
Şəhid zirvəsinə qalxıb, yüksəlir
Bu gəncin torpağa axdıqca qanı.
Xalqın qəzəbindən qorxan qatillər
Harasa, nə isə yaman tələsir.
Günahsız qanına bulaşan əllər
Cinayətin izin yumaq istəyir.
Bir xalqın nifrətin, ya istəyini,
Manqurdlar anlayıb, duya bilərmi?
Bu qanlı ordunun cinayətini
Dəryalar bağlansa yuya bilərmi?
İnsanın insana etdiyi zülmü
Görəndə göylərdə günəş də söndü.
Mənim millətimin əzmi, dözümü
O gün bir pillə də artıb, böyüdü.
Bir çox sınaqlardan çıxdıq həyatda,
Bu cəsarət, hünər canımızdadı.
Belə dar ayaqda, çətin saatda
Dönüb vətən olmaq qanımızdadı.
Yeni bir inam var, xalqın səsində,
Vulkantək püskürür Odlar ölkəsi.
Bu gün oğulların hər kəlməsindən
Ucalır xalqımın tunc iradəsi.
Tarix təkrarlanır, deyildir yalan,
Bir tarix yaşadıq bu Şənbə günü.
Şəhidlər köksündən tökülən bu qan
Dağıtdı bu gecə zülmün evini.
10.II.1992
Yurda çatıram
Fransanın Strasburq şəhərində
20 Yanvar şəhidləri yad edildi.
Mən də iştirak elədim
Kürəyimdə ağır şələ
Əynimdə odlu köynək -
Asta-asta, gah da yeyin, yüyrək
Yol gedirəm.
Nə şələdən, nə köynəkdən
Baş aça bilirəm.
Kim tutub bu şələni,
Kim tikib bu köynəyi?
Bu şələ dərddən tutulub,
Bu köynək oddan tikilib,
İlmələri bərk çəkilib,
Yanıram Kərəm kimi, aça bilmirəm,
Nə qoyub qaça bilmirəm.
Dədə-babam kimi elə hey göynəyirəm,
Amma, başladığım yolu
Yenə gedirəm...
Yerə atsam bu şələni kim götürəcək?
Kim yiyə duracaq, bilmirəm.
Yenə alıram öz kürəyimə,
Sarılıram odlu köynəyimə:
"Ay şələ tutan,
Ay köynək tikən" deyə-deyə,
Ayağımda dəmir çarıq,
Əlimdə dəmir əsa,
Özüm kimi, özü-özündən
Qorlanan torpağı
Dözümdə donan torpağı
Döyə-döyə, yoruluram,
Yük altında yatıram,
Yuxuda yurda çatıram.
Fransa, Strasburq
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
