Şeirlər - Əhməd Qəşəmoğlu

sizi Qarabağın qarğışı tutdu...

 

ey tarixin qarğadığı erməni!

indi ağlaya-ağlaya şivən qurub,

ondan-bundan aman gəzirsən,

dilənirsən, dirənirsən, yalvarırsan:

- "yazıq oldum, xilas eyləyin məni!.."

elə səbəb axtarırsan,

- niyə düşdün bu günə?

sualını sən ünvanla,

ədalətin hökmünə!

 

dünyada ən ağır qarğış

xaraba qoyulmuş

abadlıqların qarğışıdı...

sizi xaraba qoyduğunuz

Qarabağın qarğışı tutdu.

 

... güllə qabağında məhv eyləyib,

yurd-yuvasından qovduğunuz insanlar,

qəlbi qan ağlayanlar, ömrü qan ağlayanlar,

yağmalayıb uçurduğunuz gözəl-gözəl evlər,

küçələr, meydanlar, qəbristanlıqlar,

hələ Allah evlərindəki allahsızlığınız...

 

dözməzdi ki, göylər...

dözməzdi ki, babaların, nənələrin,

igid, qorxmaz sərkərdələrin

min-min illərdən bəri

bu yurd üstə dolaşan ruhları...

dözməzdi Xocalının

yer üzünü, göy üzünü, tarixi silkələyən

nalələri, fəryadları...

dözməzdi Türk dünyası, Türk qeyrəti, Türk övkəsi,

dözməzdi Azərbaycan ordusu, Azərbaycan ölkəsi,

dözməzdi bu elin adı-sanı...

müqəddəs bir ad daşıyan

Ali Baş Komandanı!

 

"...bu dünyanın nizamını pozmayın!"- deyib

əmr edib Allah!

bax Qurani-Kərimin ayələrinə,

müdrik insanların dediklərinə...

 

Allahın əlaməti, Allahın yoludu ahəng,

sən ahəngi pozdunmu,

Allah hesab çəkəcək, deyib

hay-haray salmışam illər uzunu...

 

dünyada ən ağır qarğış

xaraba qoyulmuş abadlıqların qarğışıdı...

sizi xaraba qoyduğunuz

Qarabağın qarğışı tutdu.

 

General Polad bəy!

 

Ordumuzun genralıydın Polad bəy,

Milyonlara genral oldun, Polad bəy!

Qüdrətinlə xalqın qalxıb ayağa

Qisasını belə aldın, Polad bəy!

 

Müqəddəs bir nurdu sənin fitrətin,

Qeyrətindən doğulubdu qüdrətin,

Xoşbəxt vətən ürəyində həsrətin,

Ürəklərə nur tək doldun, Polad bəy!

 

Namərd düşmən hiylə geydi qaradan,

Səni vurdu, yox olasan dünyadan,

Amma səni lap yüksəltdi yaradan

Yer üzünə birdə gəldin, Polad bəy!

 

Bir də gəldin, ruhlarda ruh oyandı,

Haqq övladı hər vaxt xalqa hayandı,

Coşan gənclik  təziminə dayandı,

Bilirəm ki, bunu bildin, Polad bəy!

 

Gün vurmuşdu, soluxmuşdu çiçəklər,

Yağmur oldun, gül açdı biçənəklər,

Qalın duman arxasında gerçəklər,

Qaranlığa işıq saldın Polad bəy!

 

Ordumuzun genralıydın Polad bəy,

Milyonlara genral oldun, Polad bəy!

Qüdrətinlə xalqın qalxıb ayağa

Qisasını belə aldın, Polad bəy!

 

Məni inlətmə, kaman

 

Qorxdum zəmanənin adamlarından,

Sən məni inlətmə, kaman...

Sular dalğalanır, ləpələrindən

Boy verib, dillənən nələrdi? aman!

 

Qadağan olunmuş ağacın indi

Barı bazarlarda mataha dönüb,

Bağlar salınıbdı o ağaclardan,

Bəlkə də, günəşin bir yanı sönüb...

 

Yer üzü yadından çıxıb dünyanın?

Niyə belə nizam yaranıb burda?

Kainatın hökmü yox olub sanki,

Həyat ögeyləşir bu vurhavurda.

 

Qorxdum zəmanənin adamlarından

Sən məni inlətmə, kaman...

 

yenə yadıma düşdün, ana!

 

yenə yadıma düşdün, ana!

mən ağsaqqal kişi

darıxdım səndən yana,

ağladım...

 

... ilk övladın mənəm,

ilk ana məhəbbətin kimi

       ilahi sərvətim var...

 

adını kim Mələk qoymuşdu?

adını qoyanda

mələk kimi bir insan olacağını,

bəlkə, duymuşdu?

 

...bağçada çiçəkləyib ağaclar,

məni bürüyübdü çiçək yağışı,

sənin duaların da

bu çiçəklər kimi

balalarının üstünə yağır, bilirəm...

 

yaşım artdıqca, sənin

bu yer üzündə bir vədə

kim olduğunu görürəm...

 

yenə səni xatırladım,

darıxdım,

ağladım, ana...

 

Adına yazılan qadın

 

Qadın anan kimi oxşasa səni,

Bir az öskürəndə can desə sənə,

Ayağın büdrəsə, ürəyi əssə,

Uğurun üzünə fərəh gətirsə,

Səni öz arxası, dayağı bilsə,

İstəsə qüdrətli olasan hər vaxt,

Düşmənin önündə olasan sərvaxt,

Nə vaxt dara düşsən yanında olsa,

Qəlbi, ürəyilə ağrını alsa,

Ülvilikdən axsa sənə sevgisi,

Peşiman eyləsə hər vaxt iblisi,

Fəxr eləsə sənin təmiz adınla...

 

Sən onu heç vədə

Müqayisə eyləmə

Yer üzündəki ayrı-ayrı qadınla...

O qadın göy üzündən

Adına yazılan qadın...

Səni ürək dolu, qəlb dolu, ruh dolu

Sevən qadın...

O qadın tək qadın, tək... tək...

O qadından hər zaman

Üstünə nur töküləcək...

 

Nazını çək o qadının,

Qayğısına qal, qadasını al o qadının...

Arxayın ol o qadına,

Yer üzünün yaraşığıdı o qadın!

 

dünyanın doğma üzü

 

güllərin üstünə yağan yağışın

damla-damla

gül dilində danışması...

 

üz-gözünün işığı

güllərə qarışan ananın

gül körpəsinə laylası...

 

o layla səsiylə axan

bir arxın yanında o körpənin

üzündəki işıqlar...

 

o uşağın

sularnan danışa-danışa

düşdüyü xəyallar...

 

onun qəlbinin dərinliyində

tellər titrəyəndə

dünyanın yaraşığı...

 

quşların qarğışları

 

...bu çəməndə

              çiçək çoxdu...

amma hələ ki, şəfəqlər

qanqalın üstünə düşür...

 

qanqal dibində ilanlar

bu təntənəyə sevinir,

nəşə  içində sürünür,

gizlənirlər, xəlvət-xəlvət

ovlayırlar körpə, naşı

nəğmə oxuyan quşları...

 

duman kimi

çəmənliyin üstünə qalxır

quşların qarğışları...

 

qürur içində kədər

 

...amansız dolu yağır,

sındı pəncərəmin şüşələri...

 

gəlir qışqırıq səsləri,

soyuyur otağım...

 

eşikdə parça-parça oldu

çiçəklərin ləçəyi, yarpağı...

 

heyvanlar yuvalarından

baxırlar fağır-fağır...

 

amansız dolu yağır,

göy gurlayır, şimşək çaxır...

 

kövrək şəfəqlər içində qəlblər

təbəssüm dolu  aləmə həsrət...

 

yaxşı ki, günəşli günləri 

itirməyib hələ təbiət...

 

günəşli günlərə inamın

qüruruyla baxır insanlar...

 

amma hər kəsin qəlbi,

qırılan, sınan çiçəkləri ağlar.


© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!