Mən bir dəfə
Mən bir dəfə- uşaq idim o zaman-,
nə oldusa birdən birə sıxıldım
İstədim ki qaçım gedim dünyadan-
kəndimizdən Koçokaya çatınca
beş-on dəfə üzü üstə yıxıldım...
Bax, indi də göyüm göyüm göynəyir
yaddan çıxmır dizlərimin göynəyi.
Əllərimə çınqılların batması
incitmirdi, pis olmuşdum, cırılmışdı
qardaşımın əynimdəki köynəyi...
Durub yenə qaçırdım ki, qaçırdım
elə bilki məni atlı qovurdu...
Yaşmaq vuran, burnu kəsik arvadın
həyətində dəstək qızlar, oğullar
noxudları toxmaqlayıb, "döyürdü"...
Bic uşaqlar çəpərləri dırmaşıb
Qonşu evin qoparırdı əncirin.
Mənsə mış tək susuzluqdan yanırdım,-
arxadaydı kəndin qarağacları
bəs mən harda kölgələnim,
dincəlim?
Həm də bir az yorulmuşdum, deyəsən
Azalmışdı ayağımın sürəti
Evlərinin arxasından keçəndə
Saxlamışdı Əli, Şamil yolumu-
Oğlanları poçtaiyon Qüdrətin.
Ta o vaxtdan səngiməyib, dünyadan
baş götürüb qaçıb getmək istəyim.
Bitməyibdi ürəyimdə sıxıntı,
həm də böyük qardaşımın yenə də
köynəyini geyib getmək istəyim.
Mənim nənəm
Mənim nənəm ipək kimi qarıydı
dərdlə dolu bayatısı varıydı
Namazını ötürməzdi heç zaman
o Tanrıya, Tanarı ona yarıydı.
O, Allaha kişi kimi baxırdı
o, Allaha "Tarı kişi" deyirdi
Alqışına heç bir sözüm yox mənim,
qarğışı da alqış idi, şeyirdi.
Qurşağnda qəlet-konfet olardı
belində şal... yaşmağını demirəm
Hərdən mənə qəzəblənib ardımca
tövşüyərək qaçmağını demirəm...
Yazıq nənəm ilk gəlinlik günündən
ayrılığın qədərini bilirmiş.
İçindəki həsrətini duymadıq
üzündəki gülüşünü görürdük-
o, yalandn danışırmız, gülürmüş...
Mənim nənəm nənələrin ən gözəl,
ağı deyən, ağlamağı bacaran
ipək kimi bir qarıydı, nənəydi.
Ürəyində, ömrü boyu çəkdiyi
dərdlərini saxlamağı bacaran
noğul idi, nağıl idi, nə idi?
Mənim nənəm qərib idi, çox qərib,
Masallıda bir bacısı qalırdı,
anasının, atasının qəbiri,
ürəyində düyün vurmuş kədəri,
sevinməyi ona yasaq eləyən
bir nisgili, min acısı qalırdı...
Mənim nənəm ipək kimi qarıydı
mənim nənəm nənələrin tacıydı
o, anama görmədiyi atası
o, anama qardaş idi, bacıydı...
Mənim bu gündən sonra
Mənim bu gündən sonra
uçan quşlara,
yağan yağışlara
axan çaya,
gecənin bağrına
işiq tutan aya
şeir yazmağa halım olmaz.
Gecədən sübhə kimi
yerinə qor dolan
ürəyi dərdin çoxluğundan
bişən, qovrulan
övlad itkisinə
dözə-dözə dözməyən
xəyalı dağı arana, aranı dağa apran
ayağı kilidlənib gəzməyən
anaya şeir yaza bilmirəm,-
adam bu qədər zalım olmaz.
Başında saçından olan
ağzında dişindən olan
qolunda gücündən
hər yerdə işindən olan
Səsə dönməyən
göydən enməyən
Çiy adam
bu qədər naqis və ayağı yalın olmaz...
Hər şeyin sonu gəldi
Hər şeyin sonu gəldi, bitdi, qurtadı hər şey
qırıldı son ümüdlər, söndü sonuncu şam da
Gövdəsini qəzəblə dalğalar döyən gəmi
lövbərindən inadla gör necə yapışıb da...
Sonuncu baxışların arxaya boylanması;
Ayaq səsləri bilmək uzaqdan gələn səsi
Hər nədirsə, bax, budur,
daha gözləmək olmur
Qulağına dəyirsə yetimin ah-naləsi...
Səssiz uçub gedəcək
ruh bədəndən quş kimi
nə bir qanad səsi var,
nə də ki yel əsir, bax
halsızlıqdan bezənlər
tənhadır bayquş kimi
nə bəndə göz yetirir, nə əl uzadır Allah.
Buluddan yağış deyil,
dərddir yağan deyəsən
bir ovuc kədər götür çilə göyün üzünə.
Hər tərəf ram edilsin,
hər yan düşsün ovsuna
heç olmasa bir dəfə Tanrı dəysin gözünə.
Hər şey qaldı arxada, hər şeyin sonu gəldi
gözlərimin işığı öləzidi şam kimi
Ağ yelkəni küləklə dolan bir gəmi gəldi
biz səhəri gözlədik dünənki axşam kimi...
2020
Sonra
Əvvəl gələn xəbərlər
sonra heç gəlmədi də
Sonra gəlməyən xəbər ümüdləri qarsadı...
Son dəfə əsən külək sonuncu yarpaqları
Qovdu, görə bilmədim, lap uzağa apardı...
Sonra həmən küləklər
yarpaqsız budaqların
üstündən uçub getdi...
getdi
göyün üzündən buludları dağıtsın...
Daha küçələrə də su səpən tapılmadı
Tapılmadı yarını tozdan qouryan oğul...
(Mahnılar kökdən düşdü,
toz basdı küçələri...)
Tapılmadı boz atı sərv tövləyə bağlayan
tapılmadı çiynindən bircə anın içində
tüfəngini aşırıb sinəsinə dayayan...
...nə pis gəldi sonralar...
Beləcə yoxa çıxdı əvvəl-əvvəl olanlar
qarğı atları minən kəndin uşaqları da
sonradan böyüdülər...
Sonra heç danışmadıq
unuduldu nağlımız
yağmalanan yurdların ot basmış yollarında
düşmən tırtılı altda qaldı uşaqlığımız...
Körpə oğlanların da qaşları düyün vurub
qızların bantı hanı?-
toysuz qalıb gəlincik...
Sonra əsən küləklər bizi tərk edib getdi
getdi göyün üzündən buludları dağıtsın
Getdi bir qədər küskün,
getdi bir qədər incik...
2019
Oğlum Turala
Oturma,
əllərini dizinin üstünə qoyub
dincəlmə,
hələ ömrün sonun çox var.
Boylan, boyunun çatdığı,
gözünün tutduğu yerlərə
baxışların bağlamasın qabar.
Üz tut, üzünü sənə tutub
üzlülük edənlərə...
hər sözü söz edənlərə
boyun büküb, göz gizləyib
söz gəzdirənlərə
arada çımxır, arada qabar,
sən öz yerini tanı,
onlara yerini göstər
bax gör necədir belə yaşamaq,
necədir haqqı dananlarla dalaşmaq...
Dalaş oğlum, dalaş...
2019
Gəl gedək
Ay bağrıma sıxmadığım
Təkim, göyçəyim, gəl gedək
gözlərini nə gizlədib
Telin, birçəyin, gəl gedək
qar yağmadı bu qış yenə
yağır qarğış-yağış yenə
özün dedin yığış yenə
gəldim, çiçəyim, gəl gedək...
***
Unutmusan, gör nə qədər vaxt keçib
mən də elə sən dediyin fəhmli
yaddaşında çox şeyləri saxlayan
o deyiləm - gah sakit, gah zəhmli...
Biz tərəfdən siz tərəfə gəlməyə
ürək gedər, ayaqlarsa qalardı
unutmusan siz tərəfdə uşaqlar
fit verərdi, bizi daşa basardı...
Az qalardım siz tərəfin itlərin
qucaqlayam, sğallayam, öpəydim
təki bircə siz tərəfdən küləyin
biz tərəfə əsməyini görəydim...
Mən nə qədər yaddaşıma qəsd edim
ötənləri xatırlayım nə qədər
o günlərdən biz nələri qazandıq
o günlərdən hədər oldu, de, nələr...
Hardan axı sən yadına salasan
banınıza daş atmağa gəlməyim
məni hər gün öldürməyə çıxmağın
səni hər gün yaşatmağa gəlməyim...
İndi artıq yaş üstünə gələn yaş
ömrümüzə selbələnən daşdı, qız
unutmusan, sən ömrümə gələndən
nə yaz, payız, nə də ki yay, qışdı, qız.
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
