şeirlər
DİLSUZ
A.Hicri İZGÖRƏN
SUSQUN
Susardım
və qar yağardı...
Gecə
gözlərindən başlayardı,
və yarımçıq qalmış
kitablarda bitərdi.
Zaman -
alnımızda bülövlənən
küt bir bıçaq...
Üzünümü axtarırsan
çiliklənmiş aynada?
Susardın,
bir kəlmə belə danışmadan
susardın
və qar yağardı...
Yanvar -
bir qar bəyazıdı saçlarımda,
fevral -
xeyirsiz övladdı,
həm də qaçaqdı, qaçaq -
anadan-bacıdan,
qohum-əqrəbadan,
dost-tanışdan,
və bir də isti yaydan uzaq...
Mart -
dərddi, dərd,
heç çıxmadı ki, canımdan,
günləri
bir-birinin eyni, ekiz...
Aprel -
bir daldanacaq tapmadı -
yağışların altında
islandı, islandı, islandı hey...
Susardın,
bir kəlmə belə danışmadan
susardın
və yağışlar başlayardı -
heç zaman kəsməyəcəkmiş kimi...
Heç vaxtında gəlmədi ki,
may ayı -
gözlətdi,
gözlətdi,
gözlətdi bizi...
İyun -
sevdadı,
ya da buna bənzər bir şey,
iyul -
bir yuxudu bəlkə,
görmək istədiyiniz...
Avqust ulduzları
alardı gecələrimizi
əllərimizdən,
"suç üstə" yaxalanardıq
salxım söyüdlərin altında
və sentyabr,
sentyabr büsat qurardı
uşaq səsindən...
Susardın,
bir kəlmə belə danışmadan
susardın
və küləklər başlayardı...
Səmtini itirmiş
bir səyyarə kimiydi oktyabr -
sürgünlərə
yollayardıq özümüzü.
Gedənmi biz idik,
qalanmı -
bilinməzdi...
Noyabr -
bir quru yarpaqdı
rüzgarın cəngində -
rəngi solmuş,
ətri getmiş...
Dekabr -
ilin sona qalmış adamı -
nə düşündüyü bəlli...
Solğun
bir yuxu kimi
keçsə də
heç bir mövsüm
gözlərin qədər
sancmadı neştərini qəlbimə...
Susardın,
bir kəlmə belə danışmadan
susardın
və qar yağardı...
UZAQ
Hər kəsin bir yağışı
və bir rüzgarı vardır,
eşq bir az islanmaqdır,
apar məni
o uzaq yağışlara.
Hər kəsin bir şərqisi
və bir şeiri vardır,
eşq bir az çoxalmaqdır,
apar məni
o uzaq şərqilərə,
o uzaq şeirlərə.
Hər kəsin bir axşamı,
və bir nağılı vardır,
eşq bir az yorulmaqdır,
apar məni
o uzaq axşamlara,
o uzaq nağıllara.
QANAYAN YARA
İndi o şəhərə
bilet almaq
səni sevmək qədər çətindir.
Dağladıq sancan yaramızı,
sulara tökdük
xatirələrimizi,
eşqi və acını seçdik,
Diyarbəkirdə,
xına ətri verən bir axşamda.
Hər gün
bir hüznün
qoluna girdik,
dərinə işləyən
bir yara
düşdü payıma,
oxşaya-oxşaya böyütdüm...
Uzaq bir xəyal
oldu əllərin,
gecə uzandı,
budaq üşüdü,
şərqilər bitdi,
yenə yağışlar başladı -
sən yoxsan...
Yarpaqlarmı
aldı səsini,
yarpaqları dinləyim,
sularmı
aldı səsini,
suları dinləyim,
ulduzlarmı
aldı səsini,
ulduzları dinləyim...
Hardasan?
Hardasan?
Hardasan?
Bir xəbər ver,
bir xəbər ver,
bir xəbər ver...
A.Qədir BİLGİN
ƏRİK AĞACININ
HEKAYƏSİ
Mən bir ərik ağacıyam,
Qırşəhərin
Dinək bağında -
kiçicik
bir evin önündə,
ildə bir kərə meyvə verərəm,
ovuc içi qədər.
Yay gələr
bir qadın
silkələyər budaqlarımı,
bir çocuq
sevincdən atılıb-düşər
və mən şad olaram.
Düzü,
nə söyüd qədər nazım,
nə qovaq qədər qürurum var...
Mən bir ərik ağacıyam
Qırşəhərin
Dinək bağında -
ən çox aprel ayını,
bir də
üç insanı sevərəm:
biri çocuq,
biri gənc qadın,
biri gənc kişi.
Çocuğun adı Əhməd,
gənc qadının adı Fatma,
gənc kişinin adı İbrahimdi.
Əhməd kiçik və sarışındı,
Fatma gombul və bəyazdı,
İbrahim arıq və uzundu,
Bir göz
torpaq evləri var,
pəncərəsi
əl boyda, həm də şüşəsiz...
Hərdən
pəncərədən
baxaram içəriyə,
yerdə
bir köhnə kilim,
bir köhnə döşək,
bir köhnə yorğan,
divarda
bir köhnə qırıq ayna -
utanaram çiçəklərimdən...
Dünən gecə
çıraq yandırmadılar,
Ay işığında
solğun görünürdü bənizləri,
zeytun,
çörək
və göy soğan yedilər,
sonra
bir-birilərinin
gözlərinə baxdılar
və əsnədilər...
Fatma
İbrahimin yanında
uzandı,
gözlərini yummadı
sabaha qədər,
nədi,
bir dərdimi var,
Allah qorusun...
Çiçəyini
ən əvvəl
ərik ağacları tökər,
dibim - bəmbəyaz,
budaqlarım - yamyaşıl,
əriklərim - məmə boyda...
Bir azdan yay gələcək,
əriklərim balla dolacaq
Əhmədin çörəyinə
yavannıq olacaq...
Mən bir ərik ağacıyam
Qırşəhərin
Dirək bağında -
kiçicik
bir evin önündə…
Keçdi bağların
budanma vaxtı dedim,
dedim,
amma
İbrahim yenə işsiz-gücsüz -
yox evinin
əti, südü, qəndi...
Qəmlənməyimmi indi?
Günlərdən bazar ertəsidi...
Yenə gəldi
o şişman adam,
əlində çanta.
Pəncərədə
quzu kimi
boynunu büküb
Fatmayla Əhməd.
Mən bir ərik ağacıyam
Qırşəhərin
Dinək bağında,
kəsməyin dedim,
ildə bir kərə
çiçək açıram,
ildə bir kərə
meyvə verirəm,
ovuc dolusu...
Yeddi lirəyə danışdılar -
nazlı söyüdlərin,
qürurlu qovaqların
gözləri önündə
ağzı ovxarlı
bir balta ilə
kəsdilər məni -
qışlıq odun oldum...
Mən bir ərik ağacı idim
Qırşəhərin
Dinək bağında -
kiçicik
bir evin önündə,
ildə bir kərə çiçək açar,
ildə bir kərə meyvə verərdim
ovuc içi qədər...
İndi
bir sobanın içində
hıçqıra-hıçqıra
çıtır-çıtır yanıram...
SEVDA TÜRKÜSÜ
Sıxıl qoynuma,
səs-küy bürüyərkən
şəhərin küçələrini.
Qayıdar
əks-sədalar dağlardan -
üşüyərəm,
əyninə qar geyinmiş
ağaclar kimi...
Bərk-bərk tut əllərimi ki,
bir səhra çiçəyinin ətri
yolundan çıxartmasın məni.
Duz və çörək qədər
müqəddəs kitabların,
insan nəfəsi dəyməmiş vadilərin,
əsrarəngiz sirlərin
içində nə varsa
sevgiyə dair,
götürüb
yola çıxdım
hər gün sübh tezdən...
Rüzgarın
ovsunlu çağırışına uyub
ipindən aralanan
çərpələng kimi
çılğın olmaq istəyirəm,
bax,
açmışam qollarımı -
qucağım
göy üzündən
daha böyük,
daha geniş...
Qanıma susamış
bir qurd var,
nə vaxtdı
arxamca gəlir,
qarabaqara,
səhərə yaxın -
sübh tezdən
böyürtkən kolu ol,
tikanlarının arasında
gizlə məni,
buz kimi
bulaqlar olsun ovuclarında,
bir udum içdimmi,
quş kimi qanad gətirim,
vermə,
vermə məni qurda.
Bir qovaq ağacı ol,
uyuyum kölgəndə,
günortaüstü,
yuxumda
mərmər saraylar görüm ,
çıxarım ölümü qılafından,
necə gəldi öpüm
avqust kimi alışıb-yanan
köksündən...
Oyanım,
görüm ki, sən yoxsan,
dəlilər kimi
hayqırım,
hayqırım,
hayqırım!...
A.SAYAR
MÜFTƏ
Orxan Vəliyə
Dağın kəlləsindəki duman - müftə,
Süzülmüş, köhnə bez - müftə,
Fələk,
gözün kor olsun,
oturub ağlamaq - müftə.
Əmr eləyir ayaq-başa,
Bir söz demə gözə-qaşa,
Müjdələr olsun, dağa-daşa,
Dərd söyləmək - müftə.
Adnan QORXMAZ
SEVDİM
Mən səni
dan yerinin sökülməsi qədər,
mən səni
qonşumuzun bağçasından
oğurladığım alça qədər,
mən səni
ac vaxtımda
küçədən aldığım kökə qədər,
mən səni
siqaretimin dibi -
son qüllabı qədər,
mən səni
səhər-səhər
eşitdiyim ilk quş
səsi qədər,
mən səni
çılpaq və xam bir atın
kişnəməsi qədər sevdim.
Sevdim,
altında uzandığım
qoca çinar qədər,
sevdim,
çocuqluğuma sarı
sısqa-sısqa axan
pınar qədər,
sevdim,
kim bilir,
daha nələr, nələr qədər.
Bəs etmədimi?
Getdin...
Atalay DƏMİROĞLU
QARMAQARIŞIQ
Əli Ayşəni sevirdi,
Amma
Ayşənin gözü-könlü
Süllülərdən Gilas Həsəndə idi,
Gilas Həsən isə
Təkə bəyin
naz-naz qızı
Güllüyə bənd olmuşdu.
Güllü də
Əlidən ötrü
dəli-divanə idi.
Əli də inad,
Ayşə də inad.
Gilas Həsən də inad,
Güllü də inad...
Sormayın
nə oldu
bu işin axırı?
Ah, qara sevda,
Ah, qara sevda...
Bir gündə
bir kənddən
dörd ölü çıxdı...
Ah, qara sevda,
Ah, qara sevda...
ÖZGƏR
SEVDA
Göyü
dəstə-dəstə gətirdim sənə,
tut burnuna,
qətmər-qətmər gül açacaqsan.
Solmusan,
bənizin saralıb -
yorğun
adamın üzünə
bənzəyir üzün...
Şam ağacının yarpaqlarını
və bir də
dağlıların haqq sevdasını
gətirdim sənə -
eynin açılsın!
Canım mənim,
sənə
ümidin nə olduğunu
öyrətməyənlərin
bir günahımı var?
Bax, Yer üzü nə qədər geniş,
bax, Yer üzü nə qədər dar...
Bir gəlinlik paltarı
gətirdim sənə,
bağışla,
köhnədi bir az,
əlimlə yudum,
bir alma ağacının
budağında qurutdum...
Həyat -
sıxılmış yaydı,
bunu unutma,
bahar -
anamızın yaylığındakı
solğun çiçəkdi,
bunu unutma.
mən səni
hər yerindən öpərəm,
bunu unutma.
Sən içəridə,
Mən dışarıda,
Ah, məhbusluq, məhbusluq...
Bakı Süha EDİBOĞLU
QARANLIQDA
KEÇƏN GƏMİLƏR
Bir gecə dəniz gəzintisində
unutduğum şərqini
dalğa-dalğa,
yosun-yosun
toplayır hafizən.
Masmavi göyün altında
ulduz məhşəri -
topa-topa açılan,
topa-topa yığılan...
Davud peyğəmbərin olmalı
bu duyduğun Zəbur surəsi,
Bu bəyaz, çılpaq,
ölümü unutduran qadın da
əskidən
süfrədə bölüşdüyümüz
Zəlihə olmalı...
Mən
sevdiyim bütün kitabları
oxuyub qurtardım,
hər sətrində səni gördüm...
Hər sözdən
qəlbimdə bir ağrı qaldı,
qaranlıqda keçən
gəmilər kimi...
Hazırladı: Dilsuz
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
