Demə sənə çatanadək bilməmişəm sevgi nədir - Kamalə Abiyeva - şeirlər

Son sevgimsən

İlk sevdiyim deyilsən sən.

Sənə qədər nəyi sevdim, kimi sevdim

bilmirəm mən.

Sənə qədər səndən ötə sevdim bəlkə

ipək donlu gəlinciyi,

bərbəzəkli yelləncəyi.

Bəlkə qışı, qarı sevdim,

Bəlkə də, baharı sevdim.

Sənə qədər onu sevdim, bunu sevdim,

kimisinin gözlərini,

kiminin boyunu sevdim.

Bəlkə sevdim mən hamıdan çirkinini,

bəlkə də, ən gözəlini?

Amma demə sənə qədər

sevməmişəm heç birini.

Demə sənə çatanadək bilməmişəm

sevgi nədir.

Amma ki, mən səni sevdim.

Hər tikəni, hər parçanı

gözlərimə, ürəyimə yığdım elə.

Səni bütöv sevdim elə.

Hər daşını əzizlərəm,

Hər ağrını ovudaram.

Yadlardakı hər qarışın dərd evimdi.

Hər yarana məlhəm olmaq,

yad əllərdən səni almaq and yerimdi.

Adım "Vətən" deyən neçə şəhidin var.

Türkün yurdu şəhid olmaz,

türkün özü şəhid olar.

"Vətən" adlı oğlun ilə,

qızın ilə mən əl-ələ

Təbrizimlə Bakım ilə

gedəcəyəm Qarabağdan Zəngəzura,

İrəvana, Göyçə gölə.

Oxşayacam hər gülünü, yarpağını,

oxşayacam mən hər qarış torpağını.

Bəlkə bir az səndən doyum.

Səni bütöv sevəcəyəm ömrüm boyu.

Sən uğruna öləcəyim,

sən uğruna yaşadığım varlığımsan -

ana Vətən.

Səni bütöv sevirəm mən.

İlk sevgilim deyilsən sən -

Son sevgimsən.

Rafiq Hüseynliyə

O, Şuşada dünyaya gəlmişdi. 20 yaşında Azərbaycan Dövlət Televiziyasında diktor kimi fəaliyyətə başlayan andan xalqın sevgisini qazandı. Qarabağ hadisələrindən sonra neçə illər efirdən uzaq qaldı. Sənət adamı üçün bu ağır idi. Bu ağır illərdə Ona xalqın sevgisi dayaq oldu. İllərlə efirdə görünməsə də xalqın sevgisi azalmadı. Xalq bu sevgiylə öz sevimlisini son mənzilə yola saldı. Mən də həmin gün xalqın öz sənətkarına olan sevgisini duydum. Qarabağ dərdi, Şuşa həsrəti içinə hopmuşdu, ürəyinə dolmuşdu. Cismini qoruya

bilmədi. Yaşaya bilmədi...

4 avqust dünyaya gəldiyi gündü.

Onu sevən hər baxışda, hər səsdə,

hər ürəkdə 74 yaşı olacaq...

Göylər sonsuzdu, sonsuzluqdu.

Sən göyləri qoyub getmədin,

göylərə getdin.

Hərdən günəş olub baxacaqsan,

Hərdən ulduzları sinənə taxacaqsan.

Hərdən yağış kimi yağacaqsan,

hərdən darıxacaqsan mənim kimi.

Mən də kövrək adamam,

ağlaya bilmədim amma

Sənin kimi...

İki gözüm var, hərəsində bir damla.

Gücüm yetincə gözlərimi açdım,

yox, dünyanı görməkçün yox,

damlalar düşməsin deyə,

kimsə görməsin deyə.

Biri geriyə - ürəyimə döndü .

biri gözümdə qaldı sənin kimi.

Ehtiyacım

Baxma gözlərimdən axmayan yaşa -

O yaşı silməyə gücün yetməz ki.

Bir ömür mənimlə, ya mənsiz yaşa

Sənə ehtiyacım heç vaxt bitməz ki.

Əsən küləyi də sevirəm bil ki,

hardasa saçına toxunur deyə.

Yağan yağışı da sevirəm bil ki,

"Sən" adlı bir nəğmə oxuyur deyə.

Ay gerçək xəyalım, ay yosun gözlüm,

Dünyam gözlərinə sığınıb qalıb.

Deyə bilmədiyim nə qədər sözüm

Hələ ürəyimə yığılıb qalıb.

Hər yerdə hər zaman, bil, mənimləsən

Yaxın ol, uzaq ol fərq eləməz ki,

Mənim gözlərimdə yaşayırsan sən,

O sən gözlərimi atıb getməz ki.

Sənsiz ötən illər nəyimə gərək

Sənli bircə anı əvəz etməz ki.

Bir ömür gözlərəm deyəsən məntək

Sənə ehtiyacım heç vaxt bitməz ki...

Yoxluq

Bir küçə ola gəzib darıxasan,

bir ev ola gedib darıxasan,

bir adam ola görüb darıxasan...

yoxluğa darıxmayasan.

Bir küçə ola gəzib darıxmayasan...

bir ev ola gedib darıxmayasan...

bir adam ola görüb darıxmayasan...

Yoxluğa darıxmayasan...

***

Əllərimdə verə bilmədiklərim,

Gözlərimdə deyə bilmədiklərim,

Ürəyimdə çəkə bilmədiklərim...

Döymə pəncərəmi

Yalançı ümid kimi sən

Döymə pəncərəmi, döymə.

Yalançı ümid kimisən,

Dəymə ürəyimə, dəymə.

Tapmadığım o izlərin səbəbkarı olacaqsan

Deyilməyən o sözlərin günahkarı olacaqsan.

Onsuz da nəmdi hər yerim

İslatma gəl məni, yağış.

Mən ürəyimə yığışdım

Sən də öz evinə yığış.

***

Ağrımaq ağrı deyil ki...

ağrı canavar kimidir - didər səni

Yanar deyə, suya deyə bilmədiyindi

Donar deyə, oda demədiyindi.

içinə dolan səsdi,

çəkə bilmədiyin nəfəsdi.

Gülüşün acı dadıdı,

Çarəsizliyin adıdı...

Ağrı baxışın,yerişin sürünmək rəngidi,

görməzsən

ürəkdən yağan yağışın rəngini...

***

Min ildi, milyondu yaşı bilinmir,

özü öz-özündən qədimdi dünya.

Gələnin, gedənin sayı bilinmir,

amma elə bil ki, yetimdi dünya.

Bitib tükənməyən xəyallar kimi

neçə qışı ötüb nə qədər yazı.

amma eyniadlı adamlar kimi

fərqlidi hər yayı, hər bir payızı.

Ya sənin, ya mənim, ya heç kiminsə

görəsən, bəs onda kimindi dünya?

Məmməd Arazın da əgər deyilsə,

demək ki, doğrudan yetimdi dünya

Əgər

Əgər gəlmək istəsən

küləyə qoşulub gəl.

Yazına dön ömrümün

Çiçəyə qoşulub gəl.

Səni axtaran gözə,

Doymadığım o səsə,

Həsrət qaldığım sözə,

Kəlməyə qoşulub gəl.

Əgər gəlmək istəsən,

Bəhanə axtarma sən.

Qəlbindəki arzuya,

İstəyə qoşulub gəl.

Qisas al ayrılıqdan,

Üz çevir tənhalıqdan,

Sevgi ilə çırpınan

Ürəyə qoşulub gəl.

Mənə nağıl danış

Mənə nağıl danış, nağıl, ay ana,

Yatım bu dünyadan bir az xəbərsiz.

Yatım yuxularda nağıllar görüm,

Yatım körpə kimi qəmsiz, kədərsiz.

Mənə nağıl danış, eybi yox, ana,

Düşmənlər, xainlər olur, qoy olsun.

Ağ atlı oğlanlar girib meydana

Təki düşmənlərə qələbə çalsın.

Çəkib qılıncını qorxmaz igidlər,

Yağı düşməniylə üz-üzə gəlsin.

Qorusun yurdunu, sonunda ellər

Qırx gün şadlıq etsin, sevinsin, gülsün.

Mənə nağıl danış, nağıl, nə olar,

gecənin zülməti məni sıxmasın.

O Simurq quşunu çağır, nə olar,

İşıqlı dünyaya məni aparsın.

Divlər gözəlləri assın saçından,

Quyuya salsınlar Məlikməmmədi.

O da gözəlləri qurtarıb dardan,

sonunda tanısın mərdi, namərdi.

Mənə nağıl danış, inanım sənə,

Qorxmayım, ay ana, təpəgözlərdən.

İnanım xeyirin qələbəsinə,

bilim qurtaracaq dünyanı şərdən.

Mənə nağıl danış, ay ana, de ki,

Ötən günlərimiz nağıldı elə.

Sonu yaxşı olur hər bir nağılın

nə qədər qorxulu olsa da belə.

Mənə nağıl danış, nağıl ay ana,

Bənzət dünyamızı nağıllara sən.

Mənə nağıl danış, ay nağıl anam,

Bir az nağıllanım, ağıllanım mən.

Ömür

Heç nə demirəm,

Heç nə demirəm ki...

Daha nəsə deməkçün

saatı sevmədiyim yerdəyəm,

zamanın sevilmədiyi yerdəyəm.

burda zaman uzaqlara aparır -

hər şeydən, hər kəsdən,

hər yerdən qoparır...

uzaqdı buralar.

Burda nə gözlənti, nə ümid var.

Nə də təsəlli tapılar.

Darıxan boşluğun,

boş darıxmağın içindəyəm,

darıxan boşluq kimiyəm

darıxan gecələrdə,

darıxan küçələrdə

nə edəcəyini bilməyən biriyəm.

Hərdən yağışın səsinə ağlayıb,

hərdən güldüm.

hərdən kədəri,

hərdən sevinci dəniz bildim,

ləpələrlə oynadım.

Heç dayanmadım.

Rahat da olmadım...

Xoşbəxt olmağa, xoşbəxt etməyə çabaladım.

bir heç kimi üzümə çırpıldı çabalarım...

Mən bu çabaların altında ölən biriyəm.

darıxmaq və boşluq var hər yerdə,

heç biri yox olmur, ölmür.

Mən, sadəcə, darıxan boşluğun içində

hələ ki diriyəm...