Ayaq izlərim
Yollarda qoyub getdiyim
Ayaq izlərimə yazığım gəlir,
Qayıdanda qabağıma çıxana qədər
darıxırlar.
Sanki saralmış yarpaqlar da
ayaq izlərini sevirmiş deyə,
Onları qucaqlayıblar.
Düşünürəm, yarpaqlar
ayaq izlərini niyə belə sevsin ki...
O saat barmağımı dişləyirəm.
Ayaq izlərim əslində, məndən tökülür,
Yarpaqlar da ağacdan...
Yalan və həyat
Həyat nədir,
Birdən ayaqlarının
Olmamağını düşünmək...
Birdən gözlərinin tutulmağını
düşünə bilmək...
Dayan,
Arxamca yüyürən
qonşu uşağı nə deyir:
Əmi, bizim işıqlar sönüb,
sizinki yanır?
Amma sənin xəbərin yoxdur
İşıqların yanmamağından,
Çünki günəş səni
aldatmışdı,
Evdən çıxanda.
Qonşu uşağı dükandan aldığı
çörəyin evə çatanacan
Yarısını yeyib.
Həyat
Yarımçıq çörək,
Və həmin çörəkdəki dişlək...
Nə qədər sevgili və qəddar.
Yol ağzı
Durmusan yolumun ağzında,
Çıx deməklə çıxmazsan,
Gəl deməklə gəlməzsən,
Əllərimi sıxmazsan,
Ölçər-biçər ayaqlarım...
Ətəyindən sallanan
Bir körpəcə uşaq var.
Körpənin ətəyində
Yerin çəkə bilmədiyi,
Göyün çəkə bilmədiyi
Bir qara daş var.
Yerin əli körpədə
Körpənin əli səndə
Sənin əlin göylərdə
Göylərin əli məndə...
Ölçər-biçər ayaqlarım...
Ayrılıq
Hansı ilin,
Hansı günün,
Hansı saatın,
Hansı dəqiqəsində qoyub gəldim səni, gözəlim.
Vaxtı necə fırladım -
yanına qayıtmağa?
Gərək onda buludları göyə qaldırım,
Dumanları yerə endirim,
Solub düşən yarpaqları
Ağaclara göz yaşımla yapışdırım.
Bir az vaxt verilsin səni xatırlamağa...
Yoxsa
Necə düşmək olar yanına?
Dəqiqələr, saniyələr
Ağırlığından
Necə xilas olmaq olar?
Bircə çıxış yolu var:
Bir bulud baxışını
Qopart at buludların üstünə,
Göydən əyilib götürəcəm onu.
Durna səsi
Hər gecə yazdığm şeirlərə
Evimizin üstən keçən durnaların səsi
Vergül kimi qoyulur,
Bu vergüldən sonra yarpaqlar tökülür,
Yağışlar yağır,
Küləklər əsir.
Heç vaxt durnaların
Səsindən nöqtələr yağmır.
Hər durna səsindən sonra gələr,
Payız
Toy,
Yağış,
Yarpaq,
Qar...
Əgər
Pulları çiçəklərə çevirə
bilsəydik,
Deyərdim, xanım qız,
Mənə 10 dəstə çiçəyə
bir qadın paltosu verin.
Bu qış mənim sevgi fəslimdir.
O vaxt deyərdilər ki,
Müəllimlərin maaşı yüz dəstə çiçəkdir.
Çörək bir çiçək,
İşıqpulu bir ləçək.
Pulları çiçəklərə çevirə bilsəydik,
Sevgi azalmazdı, əsla.
Qar
Necə də təmizsən
Bir körpə
Qız kimi.
Qaranlıqda ağ işıqsan
Gözoxşayan
Ay kimi,
Ulduz kimi...
Gərək yağmayaydın
bu yer üzünə.
Nə əyrisinə
nə düzünə,
nə soyuğuna
nə istisinə,
Bıçağın nə kütünə,
nə itisinə.
Gərək yağmayaydın
yazıq deyildinmi?
yazığın gələydi
barı özünə.
İndi üstündə bir maralın qanı
sürüşür
Qırmızı
Şərf kimi...
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!