Pandemiya ilinin şeiri
Sabah
hələ zamanın əli toxunmayan
keçmişdir,
keçmiş nə vaxtsa
ölülərimizin sabahı olmuşdu,
zaman adlı qoca
milyon illərdi
elə hey
son fəsli "Qiyamət" adlanan
Dünya kitabının
vərəqlərini çevirir,
"zəmanə korlanıb" deyə
ona şər atır adamlar,
bomboşdu küçələr, parklar,
şəhərlər adamsız qalıb,
amma doğum evlərində
çoxalır, artır adamlar,
qoca zaman
günü-gündən cavanlaşır,
keçmiş gələcəkdən küsüb,
qoca zaman
onları barışdırır -
cavanlaşır, cavanlaşır...
bütün pandemiya dövrlərində
ixtisara düşür adamların çoxu;
keçmiş gələcəkdən intiqam alır...
1 may, 2020
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!