Sənin əllərinlə yazılan şeir... - Ehtiram İLHAM - şeirlər

Sənin əllərinlə yazılan şeir

Necə bəxtəvərdi, necə bəxtiyar...

Əl çatıb, ünyetməz bir aləmi var.

Sevən könüllərdə tufan qoparar

Sənin əllərinlə yazılan şeir.

Şeirin də üzünə günəş doğarmış,

Şeirin də üstündə Allahı varmış.

Ürəkdən üzülüb, candan qoparmış

Sənin əllərinlə yazılan şeir.

Off... şeirin əlindən kimlər nə çəkdi

Hələ bir kimlər də nə çəkəcəkdir?

Sənin əllərinə su tökəcəkdir

Sənin əllərinlə yazılan şeir.

Haqdan nazil olub, haqqa varmaqda,

Ad ilə güllənsin, sevinsin haqq da.

...Özünə oxşayıb göyçək olmaqda

Sənin əllərinlə yazılan şeir.

50 yaşın şeiri

Bir sərsəm, havalı könül işidir -

Qoşa bir ömürün dəli şeirini.

Dağların dumanı qoynuna ala,

Oxşaya səhərin yeli şeirini.

Ağrı elə doğma, dərd elə şirin...

Hər yerdə, həmişə tutar bir-birin.

Torpağı yad əldə qalan şairin

Kim təpər gözünə ölü şeirini?!

Baxtından yarıyan ozan olurmu?

Ozan söyləyəni yozan olurmu?

Bitdi... daha bir də yazan olurmu -

Akif Səməd, Şaiq Vəli şeirini.

Mən sözün rəngində, səsində azdım,

Qələmin ucuynan gorumu qazdım.

Yazdım - ürəyimin qanıyla yazdım,

Bu əlli yaşımın əlli şeirini.

Get-gedə

Atilay üçün

Ehtiyacdandımı, ya yaşdandımı,

Azalır başımda ağıl get-gedə.

Mənim yaşadığım - cəhənnəm özü,

Bitir cənnət haqda nağıl get-gedə.

Gözümü açandan gözüm yaşdadı,

İşim əl-amanda, qaçhaqaçdadı.

Nə ki niyyətim var, zaman xışdadı,

Arzum uzaqlardan baxır get-gedə.

Dünyada qalası dünya malıdı,

Tanrı sevdasıdı, haqq amalıdı.

Oğul atasına oxşamalıdı, -

Sənə oxşayıram, oğul, get-gedə.

Qardaşlar

Haçandı küsüb-inciyən

İlhamım üzümə baxdı.

Şeir yazmaq istəmirdim,

Bir işdi əlimdən çıxdı -

Yazın ömrümə, qardaşlar.

Qanımı sümürüb içən

Fələklə öcüm çatmırsa,

Yetmirsə heç nəyə əlim,

Heç kimə gücüm çatmırsa

Kəsin ömrümü, qardaşlar.

Mən elə Allah bəndəsi,

Tanrının xəbəri olmaz.

Nə gəlir, qoy mənə gəlsin,

Kimsəyə xətəri olmaz...

Yazıq ömrümə, qardaşlar.

Gördünüzmü hardan gəlib,

Yol aldı hara güzarım?

Qazdığınız quyu var ha

Qoy olsun axır məzarım, -

Qazın ömrümə, qardaşlar.

Avtoportret

Bu adam sevmədi özünü,

Özgələrini sevdi, amma...

Ömründə bir xoş gün görmədi,

Əzablı günlər gördü, amma.

Başına uçuldu tikdiyi,

Fil çəkəmməyəndi çəkdiyi.

Tumurcuqlamadı əkdiyi,

Gül-çiçək açdı dərdi, amma...

Qaçmasa da bir yol sözündən,

Qaçdılar hər yerdə üzündən...

Qarışqa idi öz gözündə,

Başqaları bir divdi, amma.

Dözüb də hamının nazına,

"Hə" dedi hər şeyin azına.

Can deyib oğluna, qızına,

Çörək yox, ürək verdi, amma.

Bəlkə də, heç baxtlıq deyilmiş,

Bugünlük, sabahlıq deyilmiş.

Ölüb yaşamaqlıq deyilmiş,..

Bəlkə yaşayıb öldü, amma.

Bir azca

Mən adam acıyam, dostum,

Gəl səndən dadım bir azca.

Bir azca savab eləyib,

Günaha batım bir azca.

Nə mübarək camalın var,

Al, məni dünyamdan qopar.

Haman dərdlərimi qaytar,

Qurusun matım bir azca.

Gəl, yenə düşüm azara,

Mən azarlı üzüqara.

...Başımı qoşum başlara,

Başımı qatım bir azca.

Hər saz xalında, gülündə,

Hər kəs yurdunda, elində.

...Bir halal adam dilində

Çəkilsin adım, bir azca.

Günüdür

Səni gördüyümüz hər gün

Günlərin göyçək günüdür.

Sənin günün - sənin kimi

Hamını sevmək günüdür.

Yoğruldun şeirdən, sazdan,

Bir havalı xoş avazdan.

Alçaq könül, sevdalı can,

Bir dəli ürək günüdür.

Sözdən çələng hörə-hörə

Çiçək səpdin könüllərə.

Bu gün təkcə sənə görə

Dünyanın Çiçək günüdür.