Salam, sən ey mehriban,
sevimli, əziz baba!
Bu məktubu yazarkən mən
tələsə-tələsə,
Yəqin ki evimizdə
“gurhagur” yanır soba -
Sən də qulaq asırsan
çardaqdan gələn səsə...
Qara-qura fikirlər
gəlib dolur beyninə.
Guya ki, başın üstə
cinlər-zadlar at çapır.
İstəyirsən, atasan
pencəyini çiyninə...
Nə ayağın tərpənir,
nə qəlbin aram tapır.
Ah, mənim saf ürəkli,
ağzı dualı babam!
Elə təmiz böyüdüb
tapındığın din səni,
Gecələr tək qalanda -
hələ də avam-avam -
Düşünürsən, qorxudur
şeytan səni, cin səni.
Bəslənməyən dayçadan
at olarmı, dedin, at? -
Bir vaxtlar böyütdüyün
hər oğlun, qızın kimi,
Yüz cür dua öyrədib,
hər dəqiqə, hər saat
Dindar görmək istədin
məni də özün kimi.
Bədbəxtlikdən tərs kimi,
fərsiz çıxdı nəvən də...
Atıb evi-eşiyi,
çıxıb getdi uzağa.
Avarayam, səfiləm,
düşünürsən sən həm də! -
Şeir də bir tərəfdən
toy tutur mən yazığa.
Deyirsən, sən axmaqsan!
Şəhər isə - oğrudur!
Baba, vallah, şəhərin,
pis çıxıbdır, pis - adı.
Mənim axmaq olmağım,
bəlkə də, lap doğrudur;
Amma oğru çətin ki
oğurlaya pis atı.
Dedim ki, kənd-kəsəkdə
vaxtı niyə ötürüm?
Çərləyər peyinlikdə
lap ən gözəl kəhər at!
İstədim ki, dünyadan
nəsə görüb-götürüm,
Ona görə yurdumu
tərk elədim o saat...
Burda yazdır... Hər tərəf
bürünüb gül-çiçəyə...
Burda bütün il boyu
gül becərmək qaydadır.
Diqqətlə bax
məktubda yolladığım ləçəyə,
Gör, ləçək o boydasa,
gül özü nə boydadır!
Çovğun-boran at çapır
Ryazanda bu saat.
İndi burnunun ucu
göynəyir məndən ötrü.
Amma səni yanıma
gətirəmməz xizək-zad,
Qovrulursan, bişirsən, bilirəm,
bundan ötrü.
Bilirəm, gecə-gündüz
“ah” çəkirsən dərindən,
Bilirəm güldən ötrü
ürəyin də tökülür.
“Qatar” adı eşidib
tərpənmirsən yerindən.
“Qatar” adı gələndə
dizlərin də bükülür.
Bilmirsən, qatar necə yaxın edir
uzağı
Bəsdir də yaşadığın
yalana uya-uya!
Birdən ölüb-eləsəm,
Dayanmazsan sən, axı,
Onda bura qatarla
gəlməyəcəksən guya?
Ta bəhanə axtarma
qaşını çata-çata
Mənim də təklifimi
azca ora-bura yoz;
Min,
xaricdən alınan dəmir ürəkli ata,
Onda özün görərsən,
necə atdır paravoz...
Tüstünü yalman kimi
başının üstə atıb.
Uçur- cuğun ağzından
od püskürə-püskürə.
Eh, o boyda yalmanı
olsaydı bizim atın,
Süpürgə düzəldərdin
ondan - yüz cür süpürgə.
Bilirəm ki, vaxt ötüb
yaraları közəyər.
Qatarla yol gələndə
başa düşərsən hələ
Ki, ən yaxşı atı da
qoşsan belə xizəyə -
Bu diyara çatınca
sümüyü gələr ələ.
Baba, gəlsən, görərsən,
kənd - hara, şəhər - hara...
Deyərsən: “Düz tüpürdün
o yeknəsəq həyata.”
Bir də...
birdəfəlik gələrsən ki qərara -
Lap ən səfeh oğru da
əl bulamaz pis ata.
Tərcümə edəni: Qoca Xalid
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
