DİLSUZ
ADAM KİMİ
Mən səni heç sevmədim ki...
Yorğun
olduğumuz axşamlarda
söylədiyin şərqiləri sevdim,
bir çiçəyə gülməyini,
bir gülə bənzəməyini sevdim,
bir də ulduzları sevdim,
sentyabr gecələrində
dəstə-dəstə enib
gözlərinə qonan ulduzları.
Mən səni heç sevmədim ki...
Məni yola salanda -
ayrılığı sevdim,
məni vuranda -
gülləni sevdim,
məni unudanda -
ağlamağı sevdim.
Səni hər xatırladığım zaman
yıxılmağı sevdim,
çörəyi sevər kimi
sevdim sənsizliyi,
su kimi
həsrətini çəkdim
iyul ayında,
Gecələr rüzgar kimi sevdim,
səpsərin bir rüzgar kimi.
Mən səni heç sevmədim ki...
Quşlara
şərqilər öyrətməyini sevdim,
bənövşələrlə danışmağını,
aprel ayına
bəzi şeyləri xatırlatmağını,
yıxıldığım zaman
baharın bir adının da
yalnızlıq olduğunu
anlatmağını
sevdim.
Dənizə düşmüş gül kimi
düşdüm atəşə - yanğını sevdim.
Mən səni heç sevmədim ki...
Bir gecə
bir ceyran endi dağdan
qəlbinə -
qısqanmağı sevdim,
bir gecə
bir şeir kimi
kibrit çöpünün alovunda,
yalqızlığın, kimsəsizliyin səsində,
yerdən qalxan səhər buğunda,
acımasızlığında bir ahın,
ağlayan üzündə insanın,
fərəhləndirici gücündə duanın -
şəfqəti sevdim.
Mən səni heç sevmədim ki...
Getdiyin zaman - getməni sevdim,
Gəldiyin zaman - gəlməni sevdim,
qaldığın zaman - qalmanı sevdim.
Qorxurdum sənə alışmaqdan.
Səni aparan
qatarın arxasınca
dəsmal yelləməyi
və gülümsəməyi sevdim.
Səhralara
ilk qar düşdüyü zaman
səni içimdə öldürdüm
və ölümün
nə qədər gözəl olduğunu
anladım və sevdim.
Mən səni heç sevmədim ki...
Sevsəydim
adam kimi sevərdim...
UNUT
Unut
isladılmış əncir qurularını,
zeytun dənələrini,
çörəyin bugünü...
"Sənmi gəldin?"ləri unut.
Unut...
Ən yaxşısı unutmaqdı...
Əllərin yun yumağıydı,
əllərin ipistiydi,
əllərinin
əllərimə dəydiyini unut,
unut
ulduz-ulduz,
İstanbul - İstanbul,
unut
üsul-üsul,
unut
şərqi - şərqi...
Necə deyirlər:
"Hara qoyasan
belə bir eşqi?"
Elə unut,
elə unut...
Unut,
heç bir yerə
guya bilmədiyin
şey kimi unut...
BİR İZ QALMALI
Bir iz qalmalı səndən
bütün
qırılmış şeylərin sonunda:
aynadırsa, - arxasında sirr,
yalnızlıqdırsa, -
arxasında inad,
bəli,
bir iz qalmalı
səndən sonraya,
bir də
o qəhr olmuş,
lənətə gəlmiş qürbət!
Sən
hesab et ki,
mən heç ağlamadım,
heç oda da tutmadım
üşüyən ürəyimi,
hələ nəhavənd,
hələ busə -
heç keçmədi ağlımdan
və
bir qan adası kimi qaldın
içimdəki dənizlərdə.
Bu sevda
bir az nisgil,
bir az qorxu,
bir az hıçqırıq dadır...
Bir iz qalmalı səndən
pəncərənin önündə
dibçəkdə əkilən
bənövşə misalı.
Mən səni sevdiyim zaman
dağlar yerindən oynadı,
mən səni sevdiyim zaman
yağışlar yağdı
güllə ağırlığında,
ayrılıq ağırlığında...
Bu fəlakətdən sonra,
hər şeyə rəğmən,
bir iz qalmalı səndən
bütün
qırılmış şeylərin sonunda:
aynadırsa, - arxasında sirr,
yalnızlıqdırsa, -
arxasında inad…
Bəli,
bir iz qalmalı
səndən sonraya,
bir də
o qəhr olmuş,
lənətə gəlmiş qürbət!
Məni əfv et -
itirmək çox tez,
sevmək isə
çox gecdir...
GERİ DÖNƏN ADAM
Dekabr,
ya da yanvar ayı idi -
mənim saçlarım
buz bağlamışdı,
elə yanaqlarım da,
elə dodaqlarım da,
elə əllərim də,
elə ürəyim də...
Onun saçları
gül açmışdı, gül,
elə yanaqları da,
elə dodaqları da,
elə əlləri də,
elə ürəyi də...
Qapını açdım,
əlində bir köhnə çamadan,
baxışlarında
bir köhnə rəvayət vardı.
Gəldim, dedi, gəldim.
Sənə özümü gətirdim,
özümü -
təpədən-dırnağa,
sənə,
bəlkə unutmusan,
birlikdə oxuduğumuz
türküləri gətirdim,
sənə,
yazdığım qeydləri,
balıq tutarkən
səsini içinə salmağını -
susqunluğunu,
əlimlə böyütdüyüm
bir bənövşəni,
göy üzünə yolladığım duaları,
alışqanımı,
siqaretimi
və kitablarımı gətirdim.
Döndüm, budur, döndüm.
İçəri keçdi, axsayırdı.
Güldü:
" - Atam Yəmən çölündə -
savaşda itirdi ayağanı,
mən içəridə - həbsxanada,
ikimizinki də
qurban olsun məmləkətimizə" -
dedi.
Oturduq.
Uzun-uzadı
baxdıq bir-birimizə,
on üç ildən sonra...
Gəncliyimizdə
birlikdə çıxmışdıq
həyat dediyimiz yola,
nə pendirimiz,
nə soğanımız,
bir ürəyimiz vardı -
qoymuşduq ortaya...
Yorulanda
mən başımı söykəyərdim
onun çiyninə,
o, tale-əl-bədrü
oxuyardı qulağıma,
mən kövrələrdim -
ağlayardım için-için,
o dua edərdi Yaradana,
ikimizin də adından...
Bir payız axşamı idi.
Yağış yağırdı.
İnsanlar
aldıqları çörəyi
pencəklərinin altına
dürtmüşdülər ki, islanmasın...
Birdən fit səsləri eşidildi,
polislər gəldi,
üst-başımızı aradılar,
onun cibindən
iki ürək çıxdı -
biri özününkü,
biri mənimki,
budur, dedilər
və apardılar...
Qaldır gözlərini yerdən, - dedi,
on üç il nədi ki?
Şən olasan, həbsxana!
Mənə məktub yaz,
bir bənövşə şəkli çək,
göndər anama.
Qaldır gözlərini yerdən, - dedi,
on üç il nədi ki?..
Bax, hələ cibimdədi ürəyin,
qoymadım kimsə toxuna,
qoruyub saxladım -
on üç il nədi ki?..
BİR ŞEY SÖYLƏ
Bir şey söylə -
dəniz
od tutub yandığı zaman,
bir şey söylə -
ulduzlar
səmadan üstümüzə
qar kimi ələndiyi zaman,
Bir şey söylə -
ətrafını alov sarmış
pərvanələr kimi
olduğumuz zaman,
bir şey söylə -
qəlbdə gizlətdiklərimizin
üstü açıldığı zaman,
bir şey söylə -
göy qaraldığı,
yer yarıldığı zaman,
bir şey söylə -
cəhənnəm od tutub yandığı,
cənnət gül açdığı zaman ...
Ömür bitir, - bu da son,
bir şey söylə ,
bir şey söylə ,
bir şey söylə ...
BU GÜN BAZAR
Bu gün bazar.
Havada
çox sevdiyim
külək və yağış var.
Hələ
yuxudan oyanmayıb
qonşular.
Evlərin üstündə
quşlar
qorxusuz-ürküsüz oynaşırlar.
Günün
bu saatında radioda
qədim şərqiləri verirlər:
"Könül pəncərəsindən
ansızın baxıb keçdin..."
Bu gün bazar.
Havada
çox sevdiyim
külək və yağış var...
Hələ
yuxudan oyanmayıb
qonşular
və mən səni çox gözlədim...
Eşiyə çıxmaq,
bomboş küçələrdə
təkbaşıma dolaşmaq,
yağışda islanmaq,
mağazaların vitrinlərinə,
kino-teatrların
afişalarına baxmaq,
telefon köşklərində
uyuyan çocuqlara
səssizcə bir "mərhaba" demək,
sahildə qağayılara
çörək qırıntıları atmaq,
avtobusların
ilk səfərinə minmək,
getmək,
həyatın getdiyi yerə getmək
istəyirəm.
Fit çalıb,
şərqilər uydurmaq
öz-özümə,
təndirdən
təzə çörək alıb,
ətrini içimə çəkmək...
Və mən səni çox gözlədim.
Bax, belə bir şey:
Suyun
kökdən qaça-qaça
yarpağın ucuna qədər
qalxması,
bəbənin ağlaması,
torpağın yuxudan oyanması,
yağışın yağması,
alovun istisi,
bax belə bir şey:
səhər-səhər
bir qəhvəxanaya getmək,
bir fincan
ətirli çay içmək,
qaçırtmadan
şəhərin yuxusunu
bir şeir yazmaq,
krosvordun
boş qalmış
xanalarını doldurmaq
və bütün bunları
sənə anlatmaq,
anlatmaq,
anlatmaq...
Bax, belə bir şey:
küçələrdə gəzmək,
yağışda islanmaq,
bir fincan çay içmək...
Və mən səni çox gözlədim.
VUR, BİTSİN
Orda,
masanın üstündə
bir rəsm -
ikimiz
üzü dənizə dayanmışıq,
Üsküdarda,
başımızın üstündə qağayılar,
gözlərimizdə
naşı, sadəlövh bir eşq
və qəribə xoşbəxtlik...
Sənin çiynində
sarı çətir var,
Kadıköydən,
endirim zamanı almışdıq,
mənim əynimdə
qara, yun jaket -
istisi ikimizə də yetərdi,
hərdən
qoynuma pişik kimi
sığınmağın vardı...
Deyəsən,
fevraldı,
hə, fevraldı,
təpədən-dırnağa
islanmışıq...
Orda,
masanın üstündə
bir rəsm...
Yandır, getsin.
Orda,
qapının arxasında
bir yazı:
"Sevirəm" yazmışıq -
bir hərfini sən,
bir hərfini mən,
amma
barmaqlarımız ay titrəyib ha...
Gülüşün,
hərarətin hopub hərflərə...
Nə süfrənin gözəlliyi,
nə aşın dadı,
sobanı belə
yandırmağı unutmuşuq...
Orda,
qapının arxasında
bir yazı -
sil, getsin.
Orda
sürahinin üstündə
iki fincan,
çay içmişik birlikdə,
unutmuşuq
dünyanın bütün dərdlərini...
Bir nağılmış,
bir yadmış kimi
qorxmuşuq,
bərk-bərk sığınmışıq
bəxtimizin qara ulduzuna...
Mən bir,
sən üç qənd atmışdın
pürrəng çayımıza,
sonra
pərdəni çəkib
bir şey diləmişdik
göy üzündən,
Ay gülümsəmişdi
və biz sevinmişdik -
uşaq ki, uşaq...
Orda,
sürahinin üstündə
iki fincan -
qır, getsin.
Orda,
divarlara həkk olunmuş
xatirələr,
hansı yana dönsəm,
səndən bir nişanə
gülüşün,
qızğınlığın orda,
ocağın altını qalamağın,
düymə tikərkən
iynəni əlinə batırmağın
orda...
Hara baxsam -
səndən bir nişanə.
Bir iyun axşamı
qəfildən ayağa qalxmağın...
Get, bitsin.
Hazırladı:
DİLSUZ
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
