Məndə qadın ahı var... - Rəşad Nağı Mustafa - ŞEİRLƏR

İstanbula

Nə fərqi hardasan, elə hər yerdə
adamlar ləng olur, ömür tələsir.
Qayıt gəl, uzaqlıq qəssablar kimi
taleyin ən yaxşı yerindən kəsir.
İstanbul dizimin dibidi mənim,
Rəsmi sənədlərdə ancaq uzaqsan.
Uçur ümidlərim təyyarələrdə,
Bilirəm, nə vaxtsa qayıdacaqsan.
Orda hansı səmtə bükülür dizin?
Orda necə axır gözünün yaşı?
Məni unutmaqçün dualar elə,
Allahın evi var hər addımbaşı.
Mən də unudardım, iradəm deyil,
Səni unutmağa ürəyim qıymır.
Bizi bu şəhərlər, küçələr, evlər,
məscidlər ayırır; Tanrı ayırmır.
Daha şeirlərlə dolur boşluğun,
Ölkə sərhədlərin aşır həsrətin.
İndi şeirlərin əzbər bilirəm,
Atilla İlhanın, Nazim Hikmətin.

Canım üçün, yaxşıyam

Anamın doğmalığı atamın yadlığını
ört-basdır edəndə anladım ki,
insan ancaq Tanrısız yaşaya bilməz.
Sənsiz də yaşamaq olurmuş, qadası.
Misal üçün, məni səhər yuxudan oyadan da var,
axşam "evə tez gəl" deyən də.
Gör bir necə varlığı qoymuşam yoxluğuna,
Özünü yüksəklikdən atıb intihar edən
gəncin cəsarətinə and olsun ki,
daha yıxılmıram sənin boşluğuna.
Yaxşıyam, canım üçün, yaxşıyam.
Elə sən də yaxşısan, qadası.
Mənim olmadığım yerlərdə
xoşbəxtlik var, bilirəm.
Elə sənin olduğun yer kimi,
80-ci illər kimi.
Bir də ki, səni təzədən sevməyə nə var.
Özün də yaxşı bilirsən,
Bilirsən ki,
əlimin çatmadığı yerə ürəyim çatırsa,
əlçatmaz deyilsən.
Özün də yaxşı bilirsən.

Bəlkə

Bəlkə asım özümü
həyətdəki ağacdan.
Muxalifətçilər də
xəbər yaysın şəhərə:
"Bir cavan oğlan özün
öldürüb ehtiyacdan".
Axı kim hardan bilsin
mən səninçün ölürdüm,
Mən səninçün ölmüşəm.
Bağışlayasan deyə
nələr etməmişəm ki,
Gecə evdən çıxmışam
yuxunacan gəlmişəm.

Pərvi Arifə ithaf

Nədən qorxursan axı?
Ölümdür də
- bir gün hamı dadacaq.
Yaxamızdan yapışıb
anamızı ağladacaq.
Ölümdür də…
Gələndə
bir anamızdan, bir də
sevdiyimiz qadından çıxıb gedəcəyik.
Üçdə üç,
yeddidə yeddi,
qırxda da qırx nəfərin
yadından çıxıb gedəcəyik.
Bu Yer kürəsi bizə də qalmayacaq;
öləcəyik.
Cəmi bir dəfə anamız
namaz üstündə olmayacaq;
öləcəyik.
İnsan unutqandır,
bir gün hamı nəfəs almağı unudub ölür;
Bir az da həyasızdır,
hərdən də yaşamağın üzünə qayıdıb ölür.
Yaxşı olardı,
bir şirin yuxuyla başımızı qatıb, durmamaq.
Dünən bir kardioloq da bu haqda danışırdı;
dünyanın ən yaxşı ölümü imiş
yatıb-durmamaq.
Şair, ölümnən qorxma, qorxma, sən Allah.
Mən də qorxmuram, hərdən əlimi açıb
deyirəm ki:
"Canını almağa məndən yaxşısın
tapan deyilsən, Allah".

Bir tikə

Məndə qadın ahı var,
gedir göyə üz tutur.
Adamın Allahı var,
qarğışı da tez tutur.
İstəsə durub gələr,
gələr əlimdən tutar,
hər şey öz əlindədi.
Ürəyi yumşaqdı,
nə varsa dilindədi.
Axı onun ürəyi
yumruğundan yekədi,
Sevgisi yüz doyumluq
nifrəti bir tikədi.
Ümidə bax, İlahi:
Bəlkə də o hardasa
darıxır, çox darıxır.
Bəhanələr axtarır
məni bağışlamaqçün.
Məni bağışladıqca
məndən acığın çıxır.

"İqra"

Nə qədər ki, sağdı sevdiyin adam,
sənə yazdığı şeirləri
səadətlə bu dünyasını dəyişənə qədər oxu.
Əgər səndən tez ölsə,
get evindəki bütün kitabları,
arasından məktub düşənə qədər oxu.
Yox əgər xəstədirsə
və hələ də ölməyibsə hepatitin C hərfindən,
Əllər yuxarı!
Bildiyin bütün duaları
ölümlə sevişənə qədər oxu.
Hərf-hərf,
söz-söz,
misra-misra:
İqra!
"İqra, bismi rabbikəlləzi xalaq".

Qadın

Eyni səbəbdən ağlasa da bir çox qadın,
Fərqli cəzalara layiqdir kişilər;
- hərə ağlatdığı qədər.
Kişilər günahkardır
- xəyanətin sayı qədər,
qadın sədaqəti,
bir az da özünü aldatdığı qədər.
Və Tanrı kişiləri
qadınları xoşbəxt etdiyi qədər
bağışlayacaq.
Bir gün bütün kişilər dünyaya gəldikləri üçün
qadınları alqışlayacaq.
İllərdir mətbəxinə məhkumdursa qadın,
azadlıq bu gün yemək
bişirməməkdədir bəlkə də.
"Azadlıq" sadəcə sözdür
heykəlin qadından daha çox
azad olduğu ölkədə.
Bir qadının ağız boşluğunda
bir vicdanlıq tüpürcəyi var
- tüpürə bilmədiyi.
Bir də hələ də ümidi var ki,
uzaqlarda xoşbəxtlik var
- kişisinin gətirmək istədiyi,
gətirə bilmədiyi.

Məsciddə

Məsciddəyəm, kim var ki?
Bir Allahdı bir də mən.
Susuram, danışıram,
darıxıram yerdə mən.
Bir küncdə oturmuşam
əllərimi yoruram.
Allah evindən göyə
duaları qovuram.
İnsan günah edəndi,
Tanrı bağışlayandı.
Bu gün yenə içirəm
dünən pozduğum andı.
Burda təqvim hicridir,
burda şəvval ayıdır.
Günahlar maneədir,
Dua dilimdən çıxır
minarədən qayıdır.
Bu evə gəlib-gedən
neçə milyon adam var.
Məscidin imamından
çox şey bilir divarlar.

Şair elegiyasi

Şairlər xoşbəxt olmur,
ola bilmir, qadası.
Dua da edə bilmir
şairlərin əlləri,
Bəzən bir şeir olur
bir şairin duası.
Şeirlərə sığınır,
unudanda Tanrını.
Hərdən yazmaq dindirir
neçə ildi dinməyən
xroniki ağrını.
Ümiddən yetim olur
şairlərin ürəyi.
Belədə nə qorxusu?
Ən pisi yazmamaqdır
şairin gələcəyi.
Şairlər hiyləgərdi,
Gizlədir bir qadını
yazdığı hər sətirdə.
Sən də diqqətlə oxu,
bax gör tapa bilirsən
özünü bu şeirdə.
Şairə yazmaq üçün
nə lazımdı, qadası?
Qələm, payız, darıxmaq, sevgisizlik,
bir də ki,
üstünə söz dağılmış kiçik yazı masası.