Dağlar
Kim tikib, kim qurub
Ustadı kimdir?
Yoxdur bir biləni, xəbər verəni,
Yoxmu bir əcdadı, yoxdur bir adı,
Şahidlik eyləyən bir zadı yoxdur
Bələd yox nəslinə-əslinə dağlar.
Onda ki, başlayar soyuq şaxtası
Qaya çartdağında buzdan baltası
Dağlarda səs salar çata-çat düşər.
Taxta daşlarının çatlar taxtası.
Qartallar qıy deyib qaçar başından
Uçar ayağından alabaxtası
Küləyi əsəbi, coşar qəzəbi
Geyər köynəyini tərsinə dağlar.
İldırımlı daşlar, daş xınasında
Kahalar dağ kəli karxanasıdır.
Qaldırar buludu göy qübbəsinə
Qayalar səs verər qartal səsinə
Üfüq bəzək vurar daş eyvanına.
Dünyanın ən nəhəng pəhləvanına,
Kim girə bilər ki, bəhsinə dağlar.
Düşər ayağına çayları daşar,
Dərin dərələrdə selləri coşar.
Oynayıb qaynaşar sel ayağında,
Şimşəklər xal qoyar daş yanağında
Sellərin ağzında daşlar fırlanar.
Köpüklü sulardan dərə nurlanar
Sel-selə qarışar, nur selə dağlar.
İlahi, sən bizi peşman eyləmə,
Bir də, yolumuzu duman eyləmə
Yollar bağlananda könlüm bağlanır
Kəsər yollarımı, çənlər, dumanlar
Ümidim qırılar, ölər gümanlar
Gözlərim nəmlənər, ürək qəmlənər,
Gözümün yaşını kaş silə dağlar.
Gecələr başqadır axar-baxarı
Qayalar buluddan çıxır yuxarı
Açar yaxasını...
Yanar Ay altında mərmər divarı
Əks olar göylərdə, ağ sinə dağlar.
Dərələr, təpələr boşalıb gedir,
Dumanlar sürünüb baş alıb gedir
Zınqırov səsləri səslənir aram.
Daha mən də gedim, burda qalmaram
Dəvə karvanına qoşulum gedim
Dəvə karvanıdır silsilə dağlar.
Quzeyin qarı var, qurd salır durur,
Güneydə, binəsi yurd salır durur,
Zirvə kündə-kündə, oyma-oymadı
Könlüm bu dağlardan daha doymadı.
Yenə də durmuşam vəsfinə, dağlar!
01.12.2019
Bakı
Dialoq
Şairim!
Bu sevgi şeirini kimə yazmısan?
- İncə barmaqlara, nazik əllərə,
Vəfalı, vəfasız şux gözəllərə
Birindən aypara qaş götürmüşəm,
Amma gözəllərin siyahısında
Filankəs xanımı baş götürmüşəm.
Birindən gözəllik, ilahi baxış,
Birindən duyğulu xoş bir aldanış,
Biri əlləri ilə gül verib mənə,
Birini başıma daş götürmüşəm.
O qədər gözəllər yaradıb Allah,
Nə deyim vallah.
Saçımda birinin tumarı qalıb,
Birində gözümün xumarı qalıb,
Biri xoş dilimi söylədib gedib,
Əlini-əlimə öyrədib gedib,
O biri sinəmi göynədib gedib.
Ürəyin ən gizli küncündə qalan,
Ən uzaq ulduzlar bürcündə qalan,
Qəribə qismətlər var bu dünyada
Hər sirri açıb-ağartmaq olmur,
Elə yaralar var sağalıb gedib,
Elə yaralar var sağaltmaq olmur.
Amma ilk sevginin şimşəyi qalır
Dağda ildırımın xınası kimi,
Böyüyür bir yara hələ göynəyir
Füzuli qəlbitək zənbur evidir
Sanki dəlik-dəlik göynədir bizi.
Təzə hicranlara öyrədir bizi,
Mənim ürəyimdə qalıb göynəyi,
Aşıq Ələsgərin sarı köynəyi
Təzə sevgilərə öyrədir bizi,
Bir sarı sim üstə söylədir bizi.
Ey məndən həmişə şeir soruşan,
Mənim də ürəkdə süzülür şanım.
Mən də gözəllərə salıb meylimi,
Yazıram o şimşək, o bal şeirimi.
12.12.2019
Bakı
Mirzə müəllim
Uzun zaman Yazıçılar İttifaqına rəhbərlik etmiş xalq yazıçısı Mirzə İbrahimova
Qalıb xatirəmdə yaxşılıqların,
Ey xalqın adamı, haqqın adamı,
Sən ey Şərq adamı, ey qafqazlı ər,
Könlüm məzarını salama gələr.
Mən səndən ötrü axı kim idim,
Adamsız, kimsəsiz, yazıq bir yetim.
O nə qayğı idi, çıxdı qarşıma,
Zamanla təzəcə gəlirdim dilə.
Heç palto sözünü bilmirdim hələ.
Buynuzdan Bakıya gələn yollarda
Kuzovlu maşında üşüyən canım
Çölün küləşi idi mənim yorğanım,
Qılçıqlı bədənlə gəldim yanına
Mən bir küləş adam, sən günəş adam
Yetimlik vaxtını aldı yaddaşın,
Bu yazıq halımı görüb kövrələn
Ürəyi gizlincə ağlayan kişi
Gizləndi gözündə bir damla yaşın,
İttifaqımızda iş tünlüyündə
Mənim üçün iş yeri saxlayan kişi
Məni xəcalətə salma bu qədər
Mən belə qayğılar görməmişəm, yox.
Mən yumruq altından, mən daş altından
Mən kotan altından çıxıb gəlmişəm.
Ədalət naminə, millət naminə,
Böyük rəhbərlərlə döş-döşə gələn,
Ey vicdan adamı, ey kamil insan,
Sən necə durmusan haqq tərəfində
Vəzifə sərfində deyildin axı,
Böyük dayaqlara, dayaq verdiyin.
Haqqa, yaxşılığa ayaq verdiyin.
Sidq ilə xalqına könül bağlayan
O olan meydanda nə yalan, nə zad.
Hər cürə nəfsdən ürəyi azad.
Tamahı özündən uzaq saxlayan,
Təpədən-dırnağa ay insan kişi.
Qorxaqlar qorxdular -
Səlahiyyətni göydə aldılar -
Amma təyyarəsi göyün qatında
Uçurdu, uçurdu
Pənbə buludları tutub qucurdu.
Təyyarə uçurdu.
Uçub əridirdi dumanı, çəni
Hələ ucalığa aparır səni
Yox, o təyyarəni endirmək olmaz
O sənin ruhundu, Mirzə müəllim.
Sən elin oğlusan, elin çırağı
Elin çırağını söndürmək olmaz.
Söndürmək olmaz, Mirzə müəllim!
03.12.2019
Buynuz-Bakı
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
