İbrahim, sən qəmləri qıra bilməzsən
və baltanı ən böyük qəmin üstünə qoyub
sonra Allahınla birlikdə gülə bilməzsən.
Sən yalnız "Okanol"da kiçik bir restoranı
süpürə bilərsən
Və hərdən bir qızcığaza göz vura bilərsən.
Yox, mən həmin İlyas deyiləm ki,
hələ də canı var
və böyük dənizlərə hakimlik edir.
Mən yalnız bunu edə bilərəm ki,
Depressiya dərmanlarımı unutmayam.
və muğayat olam ki,
sərxoşluğum şəhərin ətrafına yoluxmaya.
Qaranlığın davamı var
gəl dodaqlarımızı yandıraq.
Sərgərdan ruhumuzu göy üzünə göndərək
Bulud olsun
Yağsın
və bizi darıxan qarışqacıqlar təki
içində boğsun.
Bəli...
Gərək hərdən xəyalpərəst olam.
İbrahim,
Biz kitabsız, çörəksiz,
məktubsuz peyğəmbərlərik ki,
səhərləri gecənin ac qoynunda
yuxudan ayılırıq.
Alnımızın qırışlarını ütüləyirik
Və qonşunun xoşbəxt İsmayılına gülümsəyirik
Bəli...
Yaxşı olar, hərdən yalan danışaq!
Dənizə baxdığında
dəniz də səni izləyir.
Yaxınlaşma,
qorxuram,
ola bilər qollarını açıb
səni özü ilə aparmaq istəyər.
***
Qırmızı köynək sənə yaraşır,
yoxsa sən qırmızı köynəyə?
Külək tumurcuqları barlandırır,
yoxsa sənin gözəlliyini?
Psixoloqum deyir:
"Nostalgiya"ya mübtəla olmusan
Məni bağışlayın, hörmətli tənqidçilərim,
əgər incə qaydalarınıza riayət etmirəmsə.
Bu günlər bütün qafiyələri uduzmuşam.
Torpaqlar mina doğur.
Şərablar sidik dadıxır.
Qurdlar sürünü sürüyür.
Və o kəs ki, yuxarıda yuxlayıb
Oyunun qaydasını unudub.
Səni düşünmək istəyirəm
ki, damarlarıma yoluxmusan.
AİDS kimi Afrikada
Depressiya kimi Qərbdə
Səni düşünmək istəyirəm,
amma deyirlər:
İyirmi beş tikədən ibarət olan bir qayıq idi
İyirmi beş min yara
İyirmi beş min ümid
Deyirlər:
Onların içində bir ağız sənin ağzının
gözəlliyitək çığırıb: kömək!..
Bir əl sənin gözəlliyintək çığırıb: ...
Səni düşünmək istəyirəm,
O qayığa yox ki, okeanda qərq olub.
O uşaqlara ki, ticarət olurlar...
Alış-verış zəmanəsidir, əzizim.
Sən saçlarını on dinara satırsan
Mən bu şeiri sənə yazıram
və paytaxta email gödərirəm
bəlkə bir mükafat qazana biləm.
Psixoloqum deyir:
Yeni bir sevgili tap
Təmiz hava al
Nə fərqi var?..
Sən ki, yoxsan...
Bu otağın nəfəs çəkməyə dəyəri yoxdur.
Bəzi vaxtlar vardır
əşyanın sümüyü çürüyür
və çürüklük divardan yağır.
Bəzi vaxtlar var
Nə aprel ayının sərçə nəğməsi
Nə bir səmimi səs
Nə də, şəkildən ananın baxışı səni qane etmir.
Həyat qane etmir!
Və sənin bir azca ölümə ehtiyacın var...
***
"Bahara, yar, Tabsız ürək"
Hə...
Oxu!
Sevgilim eşitsin simlərin,
dirəklərin arxasından
Biz həmin darısqal küçədə tanış olduq
Yavaşca addımladıq
Yavaşca gülümsədik
Və yavaşca itdik
***
Hərdən bu küçələri
tanımıram kimi düşünürəm
Bu küçələri birinci dəfədir kimi görürəm,
Və ağaclar məni bir-birinə göstərirlər
Gecələr yatmazdan öncə
Bir quş özünü yatağıma vurur.
Səsinə qulaq asıram,
Kədərli nəğmə ilə deyir:
"Özgə... Özgə...".
Özümü tapmaq istəyirəm,
Səni kütləvi qəbiristandan tapmaq istəyirəm,
Sevgilimi sərgərdan divarların
arasından tapmaq istəyirəm.
Bir qadın eyvandan səslənə
Və mən bütün ayaqlarımla ona tərəf qaçam...
Tərcümə edəni: Ümid Nəccari
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!