Bu gecə dartınır burax da getsin, nə haqla gəlmişdi o haqla getsin... - Telman Nəzərli - şeirlər

Payız şeiri

Yarpaqlar saraldı, soldu, bozardı...

Bir vaxt bu xəzəl də bir laləzardı...

Payızlar gələndə şeir yazardım,

Ürəyim bomboşdu niyə - bilmirəm...

Daha payızları duya bilmirəm.

Yarpaqlar hər yandan yağır üstümə

O tək buludu da çağır üstümə...

Ağaclar əyilir cığır üstünə -

əyilir yarpağa, suya - bilmirəm

Daha payızları duya bilmirəm.

Öpür üz-gözümdən uçan yarpaqlar,

ağacdan inciyib qaçan yarpaqlar...

...Bəs fidan ümidlər haçan yarpaqlar,

haçan boylanarlar göyə - bilmirəm.

Daha payızları duya bilmirəm.

Bu payız heç kimin sözünə baxmır,

Yalanına baxmır, düzünə baxmır...

Bu payız mənim də üzümə baxmır

Ha desəm payızdan doya bilmirəm...

Daha payızları duya bilmirəm...

Hər payız bir ömrə baş vurur yenə,

Eh, hələ qarşıda qış durur yenə...

Ömrün payızımı çaşdırır məni -

Etiraf eləyə, deyə bilmirəm...

Daha payızları duya bilmirəm...

Bu gecə

Yuxusuz şəhərdə yuxusuz külək

Gəzir küçələri veyillənərək...

Gəlin paltarının düymələritək

bu gecə dartınır səhərə doğru.

Yuxusuz adamlar gecəni yorur

Yuxusuz işıqlar küçəni yorur.

Qırmızı işıqda keçəni görüb

Bu gecə dartınır səhərə doğru.

Gecə var yüngüldü, quş kimi uçur

Gecə var gözünü zülümlə açır.

...Bir cüt əxlaqsızın əlindən qaçıb

bu gecə dartınır səhərə doğru.

O qədər yüklənib yük çəkə bilmir,

nəfəsi təngiyir, tək çəkə bilmir.

Minirlər, deyirlər çək, çəkə bilmir,

bu gecə dartınır səhərə doğru.

Bu gecə dartınır burax da getsin,

nə haqla gəlmişdi o haqla getsin...

...Oxunmuş kitabtək varaqla getsin -

bu gecə dartınır səhərə doğru.

Yadında varmı...

Düz əlli il əvvəl, ya yüz il əvvəl,

Yüz əlli il əvvəl, ya yüz il əvvəl

yadında varmı

bir kənd kənarında alçaqdan bir ev,

divarı samanlı palçıqdan bir ev

evin arxasında bir ot tayası...

O ot tayasında düz yüz il əvvəl

Sənin quzun üçün ot oğurladım.

(Sənin sözün üçün ot oğurladım,

sənin gözün üçün ot oğurladım,

gözünü, sözünü sevirdim çünki)

Elə o gündən də yaman sevindim.

Elə o gündən də o ot tayası

döndü bizim üçün görüş yerinə -

tayanın altında yuvamız oldu.

Yuvamız da döndü döyüş yerinə

bir öpüş üstündə davamız oldu...

Yüz əlli il əvvəl yadında varmı

yovşan qoxuyurdu o ot tayası.

Biz göz-gözə durub sakit baxanda

Nəğmə oxuyurdu o ot tayası...

Düz əlli il əvvəl, ya yüz il əvvəl

yadında varmı

Gündoğanı vardı ot tayasının,

günbatanı vardı ot tayasının...

səni qarşılardım gündoğanında,

Səni ötürərdim günbatanında -

Səni axtarardı atan-anangil...

(Sənin o ananın, lap atanın da!..)

Yüz əlli il əvvəl yadında varmı

Taya azaldıqca quzu böyüdü.

Quzu böyüdükcə biz də böyüdük.

Sizdən bizə gələn iz də böyüdü,

bizdən sizə gedən iz də böyüdü...

Taya azaldıqca, iz böyüdükcə

söhbət də böyüdü, söz də böyüdü...

Düz əlli il əvvəl, ya yüz il əvvəl

hayıf ki, o taya, o ot tayası,

o arzu tayası, murad tayası,

o yovşan qoxusu yaza qalmadı...

Yaza nə qaldısa yadımdan çıxıb,

yazda nə oldusa yadımdan çıxıb.

Düz əlli il əvvəl, ya yüz il əvvəl

az zaman deyil...

Bəs sənin, bəs sənin yadında varmı...

O sevgi bir şirin nağıldı...

Daha bu qapını döyənim gəlməz,

Boynuma sarılıb öyənim gəlməz.

Daha o nağılı deyənim gəlməz...