Unudaram, üzülmə... - Gülsadə İbrahimli - şeirlər

...PAYIZ DADINDA

Bütün dənizlərin mavidir gözü,

Bütün ayrılıqlar payız dadında.

İncimiş ürəyin sərt olar sözü,

Bir şair tükənər neçə qadında.

Uçar ellərindən sənin olanlar

Düşər gözlərindən dündə qalanlar.

Bir yalan min düzü çıxar, yalanlar,

Bütün ayrılıqlar payız dadında.

Bütün son ümidlər payız yarpağı,

İnsan cana doyar, sarar torpağı.

Köç edər içindən,sevər uzağı,

Bütün ayrılıqlar payız dadında.

Yağar gözlərindən payız yağışı,

Tutar məhəbbətin, tutar qarğışı.

Yatar gülüşlərdə boranı,qışı,

Bütün ayrılıqlar payız dadında.

Bir qadın üşüyüb dizini sarar,

Kişi siqaretin belini qırar.

Bütün ayrılıqlar göz yaşı dadar,

Bütün ayrılıqlar payız dadında.

AYRILAN ƏLLƏR

Bu nə betər soyuqdu,

Qış da, sənə bənzəmiş.

Günəşin üzü donub,

Bulud göyü bələmiş.

Qovur külək atını,

Şəhərdə küçə boyu.

Öpür dodaqlarından,

Göləklərdə lil suyu.

Ağaclarla oynayır

Dəcəl uşaqlar kimi.

Döyəcləyir qapımı

külək özgə əl kimi.

Soyuq gəlir, bərk gəlir,

Üşüyüb donmağı var.

Ayrı düşən əllərin

Qışda da yanmağı var.

UNUDARAM, ÜZÜLMƏ

Səni də yolcu edər ürəyim,

Üzülməz yoxluğuna, inan.

Qısacıq həyatdan sanaram,

Hər gün anaram səni, uzanar ömrün.

Siqaret külünə dönərəm otağında udum-udum,

Pıçıldar dodaqların gözlərindən uzağa.

"Sevdiyim qadın,

Sərsəm rüzgarım mənim.

Sevginin ən gözəl halısan,

Dəlisən", pıçıldar...

Sönərsən yoxluğumla,

Kölgən əriyər divarlarında.

Mənsə,

Mənsə

Səndən çox uzaqlarda qucaqlar dizimi,

Təskin edib sənsizliyi,söyərəm gedişinə...

Sən,

Sən sevgilim,

Dünyanın sonu deyilsən!...

SEVMƏLİ HAVADIR

Qaranlıq parkın bir bucağında

Qısılıb oturacağın hərarətsiz qucağına,

Əcəb ölməli havadır.

Qoşulub külək dalğasına,

Üzüb ayağını torpaqdan,

Göyə dönməli havadır.

Arzularımız qədərdi ömrümüz,

Ümidlərimiz qədər yaşayırıq.

Bir gün itəndə inanclarımız,

Çoxaldıqca kaşkilərin heyifi,

Ölürük... sadəcə nəfəs alırıq.

Nə böyük aldanışdır həyat,

Nə qəribə inancdır güvənmək.

Ələyib duyğuları zehniyyətin qaranlığından,

Sonra yelləyib başını,

Dəlicə gülməli havadır.

Boş sözdü sevgi,

Sevilmək.

Ya da sevinmək,

Tək doğru var,

Tək duyğu var.

Hər dəfə itirdiyin duyğuların gətirdiyi acı,

Tanrıyla üz- üzə duranda bəbəklərinə qədər duyduğun sancı.

İnsan yalanı sevir, ay dəli,

İnanıb inanmaq istədiyin yalana,

Yenə də sevməli havadır.

SEVDİYİM ŞEİR

Gəl şəkil çəkim sənə mən.

Bir pəncərə düşün

Və ardında

Baxışlarından yollara tilov düşmüş bir kişi...

ən son döngədə ritmsiz

addımlarla gözdən itir bir qadın,

Kobud kişi barmaqları silir

şüşələrin tərli belindən adın.

Hər şey öz taleyini yaşayır

eyni vaxtın ömründə...

Günəş sürüşür binaların

üstündən üzü sabaha sarı.

istidən qovrulmuş yollar sinəsin açıb gecəyə

Gəcə çökür yorğun kişi kimi küçəyə.

Hər pəncərədən bir yemək qoxusu ucalır,

Məhlədə gəlinlər qaynanalarıyla qocalır.

Sevməyə dəyər həyat,

Bax,

Parkın ooo başında külək məhlə uşaqlarıyla

Qaçdı-tutdu oynayır.

BİR ŞƏHƏR SEVMİŞƏM

Bir şəhər sevmişəm

sahili sən,

dənizi mən.

Qorxuram,

asılıb qağayı qanadından,

atılan bir yemin arxasınca gedərsən...

Düşərsən gözündən xəyallarımın!..

İncinər diz qapağın.

Mən fırtınaları dəli,

sevgisi hədsiz,

bir az

havalı qadın...

At çapar dalğalarım

sahilinin boyunca,

Söylə mənə, sevgili,

Bakımı sən qədərdi,

sənmi Bakı qədərsən?!