Sevmək təkadamlıq deyil, biləsən... - Şövkət Zərin HOROVLU - şeirlər

Torpaq yuxusu

Bir də görürsən ki, tənhasan, təksən,

Yanında, yörəndə qalmayıb heç kəs.

Qəlbintək boşalıb ev də, otaq da,

Eyməndirir səni xırdaca bir səs.

Bir də görürsən ki, canda tutar yox,

Ürəkdən sınmısan, əldən düşmüsən.

Nə yolların yarıdı, nə ömür yarı,

Enmisən bir yolluq zildən düşmüsən.

Bir də görürsən ki, sübhə az qalıb.

Gecə də gecəni ta əldən salıb.

Bir də görürsən ki, karvan yoldadı,

Nə ağrın səngiyib, nə dərd azalıb.

Gözlərınə dolur torpaq yuxusu,

Ömrü aya-ilə səpib gedirsən.

Günah tərəzidə çəkilən yerə,

Səbrini içinə təpib gedirsən.

Ağlayır

Sən yoxsan səbrimə sığınmışam mən,

Bilmirəm, bu ürək nədən ağlayır?

Düşüb taleyimin oyunlarına

Həsrət saçlarımda dən-dən, ağlayır.

Getdin, təklik məni taladı, çapdı,

Dözümüm-dözümdə təsəlli tapdı.

İstəyimi dünya daşlara çırpdı.

İndi bu halıma gendən, ağlayır.

Qoy göyərçin olub izinə düşüm

Dalınca sürünən kölgənə dönüm.

Qayıt bircə kərə gözümə görün.

Gör təkliyim necə zildən ağlayır.

Sevmək təkadamlıq deyil, biləsən,

Ürəkdən qoparıb, gözdən siləsən.

Tanrım, pəncərəni açsan görərsən,

Düşüb ayağına bəndən, ağlayır.

Neynim, özgəsinə yatmayır ürək,

Heç yanda tavana tapmayır, ürək,

İndi də olubdur payızdan kövrək,

Horovlu sən gedən gündən ağlayır.

Sənlə gedirəm

Ömrümün üstünü duman-çən alıb,

Yığıb saçlarıma çəni, gəzirəm.

Mən olan dünyada tapa bilmədim,

Hər sənə oxşarda səni gəzirəm.

Canda nə qalıb ki, vüsal adına,

Gecə yuxularda sən lal olursan.

Mələktək enirsən ümid yerinə

Çəkilib gedəndə xəyal olursan.

Tənhalığın xofun ahlarım çəkməz.

Məndən qeyrisinə əsla qıymaram.

Qələm səndən özgə bir ünvan bilməz

Sənə tək yazacaq, necə ki, varam.

İlham da soyuyar, od da, ocaq da.

Hələ yazmamışam sənin şeirini.

Bir şeir nədir ki, məni bağışla,

Bir şeir verərmi sənin yerini?

Məni tanıyan yox, baxanda gendən

Nə küsür, nə bəxtdən giley edirəm.

Nədən ürəkliyəm özüm bilirəm,

Hara gedirəmsə, sənlə gedirəm.

Açarım qapıya düşmür

Titrək addımlarla pilləkənləri,

Qalxıram məkansız bir dərviş kimi.

Elə bil özgəyəm, durub baxıram,

Heç vaxt öz qapımı görməmiş kimi.

Qapı o qapıdı, açar da həmin,

Bəlkə, səhv salmışam ünvanımızı.

Qarşımda sükuta dalan qapıdan.

Keçərdim mən gündə beş dəfə azı.

Yadındamı, məni qolların üstə,

Aldın bu qapıdan keçdik ikimiz.

O vaxtdan qapının astanasında,

İndiyə saxlanıb ayaq izimiz.

Gedib-gələndə biz, qapı həvəslə,

Qolların taybatay açıb gülərdi.

Küsüb-barışardıq, hər sirrimizi,

Özümüz, bir də bu qapı bilərdi.

Mənimtək qəhr edib öz taleyinə,

Qapımız inciyib mənlə görüşmür.

Bəlkə, hövllənib o təkliyimə,

Neynirəm, açarım da qapıya düşmür.

Tutmağım gəlir

Yer ömrün geyə bilmədim,

Dərdlərın əyə bilmədim.

Göy üzü əzəl məskənim,

Geri qayıtmağım gəlir.

Bir sevda sönüb gözümdə,

Bir həsrət donub üzümdə,

Gözlərinin dənizində,

Dincəlib yatmağım gəlir.

Bir layla dinir ahəstə,

Nə "Segah"dı, nə "Şikəstə".

Dərdi qalayıb üst-üstə,

Ta ocaq çatmağım gəlir.

Kimsən, qarapaltar qadın,

Səngimir bayatın, ağın.

Mənim anama oxşadın,

Səni ovutmağım gəlir.

Dözümüm, qatma başımı,

Korlatdın qan yaddaşımı.

Gedib vida göz yaşımı,

Araza qatmağım gəlir.

Tanrım, mən ası deyiləm.

Yetməzmi, sınam, əyiləm?

Bəndənəm, özgə deyiləm,

Yaxandan tutmağım gəlir.

Göz yaşım

Bir ömür yollarda yatıb,

Hələ oyanmır yaddaşım.

Üzümdə təzə iz açıb,

Qəlbimə axan göz yaşım.

Bəxtimə kəm yolu seçib.

Boyuna qəm donu biçib.

Tökülən qanından keçib

Dünyaya çıxan. Göz yaşım.

Çəkiləsi dərdimiz çox,

Dərya, dəniz səbrimiz çox

Şəhid-şəhid qəbrimiz çox.

Qəbrimə axan göz yaşım.

Qırıq ömürlərə dindin,

Soluxan güllərə dindin.

Sən bir belə kür deyildin?

Ay şahə qalxan göz yaşım.

Bozlama, bu nə həvəsdi,

Ömrümüz quruca səsdi.

Ağlama, sən Allah bəsdi,

Mənim ağlağan göz yaşım.

Mən olacam

Ağrılı bir fikir gəlib eynimə,

Vüsalım həsrətdə düşüb tilsimə.

Durnalar dağlara dönəcək yenə