Ankarada sonbahar
Ankarada sonbahar
İlk bahardan əlvan -
Nur saçır hər yan.
Çiçəklər ölmək istəmir,
Yarpaqlar tökülmək.
Bu şəhərə
dövrəsindəki ormanların,
uzaqdakı qarlı dağların
nəfəsi gəlir.
Adama
yaşamaq həvəsi gəlir.
Şükürlər olsun Tanrıya -
Göy üzü günəşsiz deyil,
ürəklər atəşsiz deyil.
Günəş ana qucağı -
üşüyənləri alır ağuşuna.
Torpaq acdır
sonbaharın
yağmuruna, yağışına.
Əskişəhər yolunda
simit satan qarının
gözündə gülür günəş,
babasının belində
bardaş quran çocuğun
üzündə gülür günəş.
Anladım ki, bu zaman
sonbahar son deyilmiş.
...Ankarada sonbahar
İlk bahardan gözəlmiş.
Ağaclar altun kimi,
Yamaclar altun kimi
Közərdikcə közərmiş...
Noyabr 2018
Üzüntü
Xəstəxana önündə
var-gəl edir adamlar.
Kimisinin ürəyi
həyəcan dolu.
Kimisi də məyusdur -
Eşitdiyi xəbərdən
yanına düşüb qolu.
Birisi də baxıram
gəzişir veyil-veyil.
Köhnə-köşkül libasda
olsa da
dilənçi deyil -
əl açmır kiməsə,
əlləri cibindədir.
Amma bu kişi
elə bil
quyunun dibindədir.
Birgünlükdən oxunur
gözündə dərd yazısı,
üzündə qəm dastanı,
sanki demək istəyir
məni yaxından tanı...
...Bir siqaret istəyir,
yüz dəfə "sağ ol" deyir.
Soruşuram xəstənmi var?
Açır dərdini birdən-birə
yurd dışından gələn müsafirə:
arvadım xərçəngdir,
beş-altı günlük ömrü qalıb
dedi həkim,
ağırdır yüküm...
Ağlayıb çocuqlarını
görmək istəyir qadın.
Onları köydən gətirmək üçün
əlli lirə bulamadım.
İndi telefonumu satmaq istəyirəm
əlli lirəyə -
özümü çatdırım köyə...
...Bu zaman zəng gəlir ona.
Kövrələ-kövrələ danışır:
- Hə, qızım, gözləyin,
gələcəyəm,
sizi ananıza yetirəcəyəm...
Amma daha mənimlə
danışa bilməyəcəksiniz,
çünki bir azdan
telefonumu satacağam...
...Əlli lirə uzadıram ona,
satma telefonunu - deyirəm
Zatən mən də deyiləm
zənginlərdən birisi,
Allaha əmanət olsun
gerisi...
Ankara, Qazi xəstəxanası
noyabr 2018
Qocanın qərarı
Qızılay qələbəliyində
Şüşəbənd bir restoran.
Hamı yeyib-içir,
Siqaret tüstüsündə
burulur zaman.
Tində xırdavat satan
bir qoca da onlara
baxaraq gülümsəyir
Mənə tutur üzünü,
Eşitdirir sözünü:
- İndi dövran başqadır,
bu yeməklər öldürəcək,
deyir bizi.
Sonra da qərar verir:
- Yediklərimiz yeyir bizi...
Ankara, noyabr 2018
Darıxdım
Darıxdım, yaman darıxdım
Yamaqlı küçəmizdə
Ucalan göydələnlər üçün,
Gedib-gələnlər üçün.
Darıxdım,
yaman darıxdım
bağ evimizin
suvanmamış hasarı üçün,
Qaraşəhərin
yaşıl bazarı üçün,
ata-anamın
Masazırdakı qoşa məzarı üçün...
Darıxdım,
yaman darıxdım
nəvələrimin dilində bitən
baba sözündən ötrü.
Fidanın, Aytacın,
Toğrulun, Nihadın
özündən ötrü.
Darıxdım,
yaman darıxdım
doğmalarımla
paylaşdığım anlar üçün,
darıxdım
məndən ötrü
darıxanlar üçün.
Ankara, dekabr 2018
Bitirdim
Nə var ki, səhrada gül bitirməyə,
Mən daşın üstündə daş da bitirdim.
Gözlərdən gizlətdim dolan gözümü,
Solğun yanağımda yaş da bitirdim.
Məni sevməyənə sevgimi verdim,
İsti ürəyimi ev kimi verdim.
Üşüyən dostuma kürkümü verdim,
Yazın həvəsiylə qış da bitirdim.
Bilmirəm mən nədən batdım günaha,
Gecələr qovrulub çıxdım sabaha.
Ayımdan, ilimdən nə qaldı daha,
Ömrümü mən bərkdə, boşda bitirdim.
Ankara, dekabr 2018
Ay zalım fələk
Yaşamaq istədim, a zalım fələk,
Sorğusuz sitəmlər çəkdirdin mənə.
Yaşamaq istədim, bir az yaşamaq,
Diriykən qəbrimi tikdirdin mənə.
Söndürdün odumu, ocaqlarımı,
Soldurdun yamyaşıl bucaqlarımı.
Qurudub qaynayan bulaqlarımı
Səhrada ağaclar əkdirdin mənə.
Kimlər yandırası, kimlər yanası,
Belə yaşamağın nədir mənası?..
Üzüldü ömrümün əlvan hanası,
Onu ilmə-ilmə sökdürdün mənə.
Çətinə tuş gəldim asan yerinə,
Adili qoymadın insan yerinə.
Gurşad əvəzinə, leysan yerinə
Gözümün yaşını tökdürdün mənə.
2018
İstiqlal fədaisi
M.Ə.Rəsulzadənin qəbri önündə
düşündüklərim
Əsri məzarlığında
Uyuyursan illərdir.
Sənə həyan bayrağın,
Bir də təzə güllərdir.
Tale tapşırdı səni
O zaman bu torpağa.
Düşdün bizdən uzağa,
Düşdün gözdən uzağa.
Bilmirəm tutuşdumu
Qəlbindəki o niyyət,
Bilmirəm bəs etdimi
İnsanlara hürriyyət.
Bilmirəm bilirsənmi
Azərbaycan azaddır.
Mən bütün varlığımla
Duyuram ruhun şaddır.
Sən istiqlal dahisi,
Sən millət fədaisi.
Enməyən bayrağınla
Qayıtdı Cümhuriyyət.
Tarix təkrarlanırmış,
Qismət var imiş əlbət...
...Yurddaş qanı töküldü
Azadlıq yollarında.
Ərənlər can verdilər
Vətənin qollarında.
Qan ilə suvarıldı
Azadlığın ağacı.
Yoxmuş başqa əlacı...
Qurduğun Cümhuriyyət
Bir də qurulmaq üçün
Biz təzədən qurulduq.
Düşmən nişan alanda
Qarabağdan vurulduq.
Zəngəzurdan silindi
Xalqımın ləpirləri.
İtirib-batırdılar
Min illik qəbirləri.
Fəlakətlər yaşadıq,
Biz bu yoldan dönmədik.
Yüksələn bayrağınla
Biz yüksəldik, enmədik!
Ankara, Əsri məzarlığı
28 may 2018
Sən
Qarşıma çıxmısan bir xəyal kimi
Çölümdə, düzümdə, dağ-daşımda sən.
Qocalıb gəlmişəm indi qapına,
Məni tanımazsan bu yaşımda sən.
Sinəmə sağalmaz yara vurmusan,
Yoxuşlu yollarda məni yormusan.
Məhəbbət ünvanlı yuva qurmusan
Ruhumda, canımda, yaddaşımda sən.
Sənə qovuşmağa yoxdur əlacım,
Ömür xərcləməkdə boldur xəracım...
Adiləm ağarıb o qara saçım -
Dumanlı sevdasan ağ başımda sən.
2018
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!