Yol... - Nəsrin ƏRBİL - Kərkük-türkman şeir səhifəsi Qəzənfər Paşayevin təqdimatında

Sənə gəldim

Qoşup gəldim mor gül qoxan bağlardan,

Açıp coştum kavuşmayan dağlardan.

Əllərimdə məşalə sönməyən ocaklardan,

Sənə gəldim, sənə gəldim, Azərim.

Yurdumdan yurduma salam gətirdim,

Yarı qalmış masalları bitirdim.

Ver əlini, tüm əlləri yetirdim

Sənə gəldim, sənə gəldim, öz elim.

Qazanımda qaynar duran aşlarla,

Haksızlığa əyilməyən başlarla.

Sinəmə çəktigim acı yaşlarla

Sənə gəldim, sənə gəldim, öz dilim.

Ver əlini, Azərbaycan, canım, can.

Sənə olsun sinəmdəki can qurban.

Ölürsəm də vaz geçmərəm bu yoldan

Sənə gəldim, sənə gəldim, sevgilim.

Bakı, 22.10.2001

Salam sana, Bakı

Sən düşümdəki

Dalqasız dənizlər uykusu.

Avuclarımda cıvıl-cıvıl kuşlarla

Sənə həsrətimi gətirdim.

Sənə səslənirəm.

Ana dilimdə.

Uzat qollarını

Tut əllərimdən.

Aydınlığa qovuştum.

Sislər dağıldı birdən.

Baktım ki, Bakı bənə qucaq açır

Salxım-salxım sevgisini

Dört mövsüm yengi yerində

Ətrafıma saçır

Salam, sənə, Bakı

Ey türkülərimin dili

Ey ulu əcdadlarımın eli

Ey gülünü

Yadlara qoxlatmayan sevgili.

Yağmur

Bəni ağlayarak geçirmiştin

Gecəndə

Bu səfər bərəkətlə qarşılayırsan.

Yüzümə vuran tanələrində

İlık bir bahar busəsi

Avuçlarıma çiçək-çiçək doldu.

Saçlarımda oynaşan külək

Sanki bənə xoş gəldin deyirdi.

Sabah, pəncərəmə düşən günəş

Yüzlərcə günaydın deyirdi.

Bən yıllardır bu sevgiyə həsrət

Tanə-tanə sindirirəm

İçimə bu coşkuyu,

Rəbbim, deyirəm,

Söndürmə günəşi,

Ayı, yıldızı.

Tut əlimdən

Yaxın kıl əbədi ayrışmamızı...

Bakı, 8.11.2001

Qarğışa uğramış kişi

Ummuştu çox şey,

Gündən, günəşdən.

Yardan, qardaşdan

Qırılmıştı, vurulmuştu

Az gəlmiş, düz getmiş

Çox demiş.

Dəniz demişti.

İki maviyə inanmış,

Batmıştı, boğulmuştu.

Qarğışa uğramış bir kişiydi

Yol demiş, yoldaş demişti.

Qum demiş, qumsal demişti.

Əllərini tikənlər kəsmiş,

Nə yol qalmıştı, nə yoldaş

Qarğışa uğramış bir kişiydi.

Diləmişti diləgini diləksizlərdən.

Dağılmıştı yuvası

Qapıldığı ilğımla

Sayrı ellərdə qalmıştı duası.

Aldanmışıq

Torpaqlar torpaq deyə torpaq yaradılmadı

İnsanlar insan deyə torpağa atılmadı.

Həyata həyat deyə bir gözlə baxılmadı

Devrimlər sellər kimi əsrlər yaxmadadır

İgidlər torpaq kimi torpaqda yatmadadır.

Günlər düzülüb gedər, hər gün eyni biçimdə

Qürbət sel kimi coşar tortulaşmış içimdə

Güllər var alov-alov, açar xəzan bağçamda

Güllər ki, ömrüm kimi əriyib solmadadır,

Güllər ki, ardım sıra süzülüb axmadadır.

Necə gözlər yollara ümidlə baxdı, daldı

Necə illər sevgini sevgidən qapdı, aldı.

Necə gəncin əli boş, gözü ardında qaldı.

Yollar ki, sərab kimi silinib bitmədədir,

Yollar ki, illər kimi düzülüb getmədədir.

Xançı ilə həsbhal

Nə qürbətdə gəzdim, nə də yoruldum

Nə dərdim söylədim, nə də soruldum

Sirrimi deyəcək tək səni buldum

Mən kəndi yurdumda qəribəm, xançı.

Sənə anladacaq dərdlər çox məndə

Güllərim dərildi təzə gülşəndə.

Artıq qaranlıqdan bəhs etmə sən də,

Əzəldən bu zülmət nəsibim, xançı.

Nə qədər anlatsam, yenə ruhum boş

Vaz keç məndən xançı, qəriblərə qoş.

Təsəlli yox mənə, burax başıboş

Mən kəndi yolumu seçmişəm, xançı.

Yolçu sərab

Bir əzəli yoldur ki, fani ömürdə həyat

Dalğın bir irmaq kimi əlimizdən sürüklər,

Zənn etmə gələcəkdir, yolun sonunda vüslat

Səni yalqızlıq yolun bitdiyi yerdə bəklər.

Ayrılır bu yola çıxmış olan sevənlər

Hər yolçudan bir silik iz, xatirə qalacaq

Müsafirdir bu yolda ağlayanlar, gülənlər

Səni müşfiq qucağı ana torpaq saxlayır.

Hənuz dodaq izlərin silinmədən bardaqda

Vücudunun istisi soyumadan yataqda

Sən gedərsən, o gedər, uzun yollar bitərkən

Bir gün gəlir köçərsən, ah varamadım deyərkən.

Yol

Ətəyində solmuş illərin sərinliyi

Gözlərində nədamət illərinin mənliyi

O qaranlıq qapıdan irəliyə keçincə

Üfüqlər qədər ülvi, tanrılar qədər uca

Qanadırkən dodaqlar bir gülün yarasını

Cızacaqdır zehninə yolların mənasını

Yollar ki, gəlişmidir, gedişmidir bilmirik,

Yollar ki, durmadadır, gedən və gələn bizik.

Həyat bəstəsi

Rübai

Əriyib axşama qarışırkən gün

Dura bilirmişsən həp öylə gülgün.

Həyat bağçasından bir gül daha dər

Bitmədən son dəmi bu fani ömrün.

Salam

Salam hər kəsə

Dosta, yoldaşa,

Bakıdakı qardaşa

Avuçlarında uyusun əlim.

Birdən sinən dalgalar gibi.

Dinsin həsrətim.

Masal qalmasın yarım.

Salam sənə,

Bosnadakı dul bacım.

Acın, acım

Dilimlə, gözlərimlə

Dərdini

Sərinlətmək amacım.

Salam sənə,

Macarıstanda

Kaynayan daşım.

İçin boş, dilin tutsaq.

Dərdini silməyə,

Yetməz göz yaşım...

Salam sizə

Erbildən salam.

Müzəffərədin minarəsindən,

Qaladan salam.

Buğda, sümbüllərindən

Karvan geçən quşlardan

Süt ırmak

Dadlı qaymaq

Tüm yalın-yoldaş

Kalın qardaştan

Salam.

Bağdat, 30.07.2001

Kərkük burası

Kərkük burası,

Anam qoxusu

Baharlarına yas çökmüş

Qurumuş güllərinin duası,

Kərkük burası.

Sokaklar ıssız

Kaplamış bənliyini, ələm duyğusu.

Yüzlər yabancı, gözlər yalancı.

Konuşulan dili anlamamak nə acı!

Ey anamın qapanmayan yarası!

Kərkük burası.

Ağlamaklı pəmbə səmaları

Analar umutsuz,

Yavrular öksüz...

Hər köşədə bir ağac bitmiş

Köksüz!

Yad əllərdə qaldı mirası,

Kərkük burası...

Qardaşım Rəşat

Canımdan, ruhumdan,

Özlü soyumdan.

Gönlümdən bir şeylər alarak gettin.

İçimdə bir qərib əzgi,

Qəlbimdə ılım-ılım sevgi.

Əl sallayışında

Ayrılık öyküsü,

Gözlərində hüzün duygusu.

Ey! Qanımdan, soyumdan,

Baba ocağımdan

Bənə günaydınlar gətirən

Qardaşım!

Anam qoxusu...

Ankara, 6.10.2000