Mənim tanrım gözəllikdir, sеvgidir... - Bu gün Hüseyn Cavidin doğum günüdür

Gəldin də, niçin pəmbə buludlar kimi axdın,
Bilməm, niyə getdin, niyə döndün, niyə baxdın?

Şimşək kibi çaxdın da, niçin könlümü yaxdın,
Bilməm, niyə getdin, niyə döndün, niyə baxdın?

Sərpildi alev ruhuma süzgün baxışından,
Sarsıldı da həp bənliyim, ey afəti-devran.

Gəl, gəl, olayım səndəki hər cilvəyə qurban.
Bilməm, niyə getdin, niyə döndün, niyə baxdın?

Bəni anlatma ki eşq, aləmi-sevda nə imiş?
Bilirəm bən səni, get! Hər sözün əfsanə imiş.

Get, gülüm, get, gözəlim! Başqa bir aşiq ara, bul!
Duydum artıq sənin eşqindəki məna nə imiş!..

Bivəfasən, mələk olsan belə uymam daha, get!
Kim ki uymuş sana, könlüm kibi divanə imiş.

Yetişir, get! Bəni qəhr eyləmə, tərsa qızı, get!
Anladıq şəfqəti-ayini-məsiha nə imiş!

Səni bir sadədil, azadə mələk sanmış idim,
Neyləyim!.. Ah... könül ruhuna biganə imiş.

Səni təqdis edərək bir daha sevməm əsla,
Nə imiş sanki bu eşq!? Aşiqi-şeyda nə imiş!

Aləmi-zevqi-səfadən bana bəhs etmə, saqın!
Bildik artıq bu cihan mülkü nə viranə imiş!..

Kadın, ey sevgili hemşire, uyan.
Ana! Ey nazlı kadın, kalk uyuyan

Daima mevtle hemduş oluyor,
Zilü mihnetle hemağuş oluyor.

İşte sıyrılmada hep zulmetler,
Ağarır tan yeri, kalk, işte seher

Uyan, etrafını seyr et de, düşün,
Bütün evlâd-i vatan işte bu gün,

Yalınız senden umar derde şifa,
Yalınız sende bulur ruha gıda.

Ana evladını besler, büyütür,
Anasız millet evet, öksüzdür.

Senin alemde vazifen, hissen,
Ne büyük… Hem ne ağırdır bilsen…

Kadın, ey sevgili, şefkatli melek,
Bu kadar sabru tahammül ne demek?

O letafet, o necabetle sana,
Bu esaret, bu hakaret ne reva?

Sen nesin, kendini bil, zafı bırak
Hep nasibin mi senin sille, dayak?

Çekme ah öyle mükadder, mahzun,
Ağla göz yaşların aksın, coşsun.

Ağla, feryadını duysun erler,
Belki insafa gelip rahm edeler.

“Ağla, hep ağla! ” dedim, çok yanlış,
Çınlasın, mevcelenip yükselsin,

O sesin kuvveti tesiri büyük
Ağla ta lerzeye gelsin yer gök

Bak, bu insan ne kadar aldanıyor?
Hayır, asla beni sen dinleme, dur.

“Ağla, hep ağla! ” dedim, çok yanılış,
Ağlamaktan ne çıkar sanki, çalış

Oluyor işte hukukun pâmal
Çalış, öğren, ara, bul, hakkını al.

Perdeyi zulmet içinden sıyrıl,
Kahramanlar gibi kavgaya atıl.

Fazlü irfanla mücehhez olarak,
Cehli yık, gafleti yak, aczi bırak.

Kimseden bekleme yardım asla,
Yalnız kendine kendin ağla.

***

Hər qulun cihanda bir pənahı var,
Hər əhli-halın bir qibləgahı var,
Hər kəsin bir еşqi, bir ilahı var,
Bənim tanrım gözəllikdir, sеvgidir.

Həzz еtmədim firqədən, cəmiyyətdən,
Zеvq alamam hərbdən, siyasətdən,
Bir şеy duymam fəlsəfədən, hikmətdən,
Bənim ruhum gözəllikdir, sеvgidir.

Gözəl sеvimlidir, cəllad olsa da;
Sеvgi xoşdur, sonu fəryad olsa da;
Uğrunda bənliyim bərbad olsa da,
Son dildarım gözəllikdir, sеvgidir.

Gözəlsiz bir gülşən zindana bənzər,
Sеvgisiz bir başda əqrəblər gəzər,
Nə görsəm, hanki bəzmə еtsəm güzər,
Həp duyduğum gözəllikdir, sеvgidir.