Sən axı bilmədin tənhalıq nədir
yaşadın səhrada su tapan kimi,-
sevincin bürüdü bütün aləmi,
itirib özünü xəlvətdə bir gün
qarşına çıxmadın özün özünün...
Sən axı bilmədin tənhalıq nədir
dözüb küləklərə ağ yelkən kimi
sinənə çəkmədin acı rüzgarı
sıxıb bir-birinə dodaqlarını
adını demədin özün özünün.
Sən axı bilmədin tənhalıq nədir
yanında dostların tapılmadı heç
sənə ünvanlanan sevinc payların
əldən-ələ düşüb qapılmadı heç
payını yemədin özün özünün..
Sən axı bilmədin tənhalıq nədir
görmədin, sevmədin ayrılıqları...
***
Sən nə şəkil çəkdin
tozlu kənd yoluna
çirkli barmaqlarınla,
nə də çəkilən şəkli pozdun
tozlu ayaqlarınla...
Sən boy atdın,
böyümədin
dizlərini qatladın,
dizlərini döymədin
əyildiyinə görə...
Hislərinə yas tutmadın
içində boğulub
öldiyünə görə...
Yoruldun
dostların çoxluğundan.
Yox oldun,
yoxluğundan
xəbər tutmadılar
sən hələ də yaddaşlardasan
səni hələ də unutmadılar...
***
Bu qədər gecikmək
olmazdı axı
Bu qədər gecikmək olmazdı axı
Bu qədər yol gəlmək sevincə doğru
Bu qədər ləngimək.
Əzab verəcək
əllərdə bir əlin təması, inan
başının üstündə dövrə vuracaq,
nə çən çəkiləcək, nə də ki duman…
Sən şirin yuxular həsrətindəsən
Bir nağıl ömür var, sonunda işıq
Hələ yuxulardan dad çəkəcəksən
Hələ yuxuların qarmaqarışıq.
Nə qədər çoxalıb alma dərənlər
Qılıncı qındadır Məlikməmmədin.
Sənin varlığığından ürəklənənlər
Bağrını yaracaq qara zülmətin.
Sənli xatirələr xoş sabah kimi
Üzümə-gözümə sərin meh vurar.
Gözlərim görəndən tutubdur səni,
əllərim bəs haçan əlindən tutar?
Elə inciyirsən, elə küsürsən
Elə gözlərindi səni aldadan.
Körpə uşaq kimi dodaq büzürsən,
Bəlkə nigaransan sən həyatından?
Bəlkə də… amma ki çox gecikmisən,
Mən də tələsmişəm deyəsən bir az.
Payız ömrümüzdən sarı yel əsib,
Bahar ömrümüzə qaytarar bu yaz.
Görmüsən
Başqa nə ola bilər axı
Elə, düz görmüsən,
sən gördüyündü.
Elə körpəlikdən qəm içindəyəm-
anamın laylası gözü yaşlıydı
görmürsən, büsbütün nəm içindəyəm?
Başqa nə ola bilər axı,
mən Tanrı sevgisinə sığınammadım.
Mənim sevdiklərim sevmir ki, məni-
əlindən tutmağa kimsəm qalmayıb,
əlimdən tutanlar gör nə qədərdi.
Başqa, ürəyinə heç nə gəlməsin,
mən bu məmləkətin qara daşıyam.
Doğma bildiklərim məndən küsməsin,
bir isti ocaq yox küncdə-bucaqda
yansın korun-korun məni isitsin-
mən acı rüzgarla qarşı-qarşıyam.
Nəfəsi bəsimdi balalarımın,
adı üstümdədir qardaşlarımın,
adını dilimim ucunda gördüm
məni tanımayan doğmalarımın.
Tüprsəm, adları sürüşüb düşər
dilimin ucundan ayağım alta,
özləri yanımdan uzaqlaşarlar
bu qədər yaxında olan tanışlar
təzə doğmalarla qucaqlaşarlar.
Elə sən deyəndi, sən gördüyündü,
içirəm dərdimi şərab əvəzi
dizimi əlimlə qucaqlayıram,
yoxdur ürəyimin başqa həvəsi.
İçmək istəyirəm sabaha kimi,
anamın gözünün yaşını hər gün
ixtiyar yaşında əli qoynunda
dayanıb qardaşdan, bacıdan küskün-
yolumu gözləyir, əli qoynunda.
Əlinin qabarı bax, ürəyimin
damarı kimidir, qarmaqarışıq,
mən uşaq vaxtından istiqanlıyam
qəmlə anlaşırıq, doğmalaşırıq-
dərd mənə doğmadı qəm içindəyəm,
anamın laylası məni ağladıb,
görmürsən büsbütün nəm içindəyəm?!
***
Yenə sinəm ağrıyır, yenə sızlayır içim
ağrılar düyün-düyün, ağrılar biçim-biçim
ömrü yarı etmişəm, geri qayıtmaq olmaz,
qarşıda təpəlik var, gərək fırlanım keçim.
Ətrafda qumlu sahil, xırda qayalıq da var,
qayalıqdan aşağı, dalağaların qoynunda
gövdəsi yosun tutan köhnə bir qayıq da var, -
üzü çopur qayalar ləpələrin yalağı-
qumluqda daşa dönüb neçə balıq qulağı...
Dənizdən əsən külək günəşi doğurub da
dalğaların ovcunda gətirəcək sabahı,
günəş batana qədər, sular qırçına dönüb
yuyacaq bu vaxtadək elədiyim günahı...
Sahildən çox uzaqda lövbərindən asılıb
qara tüstü buraxır, ağ gövdəli bir gəmi
elə bil yas saxlayır ölən dənizçilərə,-
neçə qızın, gəlinin, beli sınmış atanın
göz yaşları tökülüb, qarışıb ləpələrə...
Deyəsən tək qalmışam köhnə taxta körpüdə,
dünən gedən gəmilər görünməyir hələ də
xırda, qırçın ləpələr necə çəkir adamı
ürəklər sızıldayır, gözlərdənsə su damır...
səfil bir qoca gəlir, əlində çirkli zənbil
zənbilin içi dolu, hamısı da zir-zibil...
Qoca baxır üzümə, çürük dişləri ilə
dilini tutub sıxıb, amma əlləri ilə
nəsə demək istəyir,
başa düşmürəm, bəlkə
məndən yemək istəyir,
axı nəyim var verim?
daha papirosla da qurtarmışam haçandır
xoşbəxtlik o vaxtdan məndən küsüb qaçandı...
Qayıtmaq istəmirəm, oturub daşın üstə
ayağımı yalayan sulara baxa-baxa
günü başa vururam, gecə tutur əlimdən,
aparır arxasıyca məni üzü sabaha....
Uzaqdan gəlir yenə gəmilərin fit səsi,
qəfil gələn bu səsə tutulmur ki, nəfəsim.
Yenə çırpınır sinəm, yenə sızlayır içim
ağrılar düyün-düyün, ağrılar biçim-biçim...
qarşıda düyün dolu təpələrin yanından
gərək fırlanım keçim...
Məni özün ağla
Daha yığış gəl, mən də köçürəm
oğlumun, dostumun, qonum-qonşunun
çiyninə qonmuşam, kəndə köçürəm,
gəl, başına bir qara örpək salıb, gəl,
gəl, məni sənin kimi heç kəs ağlamaz...
Anama yazığım gəlir,
dözmək çətindir,
nə namərd oğulam,
xoş gün vermədim
o yazıq arvada.
Əli ürəyinin üstündə dustaq
elə gözlərinə yaş gətirdim, yaş
əlini göy üzü saxlayammadı.
Dostların, oğulun çiyinlərində
kəndə getməyimlə, yazıq arvadın
tanrıdan başına daş gətirdim, daş
o öz gününə, dərdli qəlbinə
ağlayıb, balasının kəfin-dəfnini
gözünün yaşında qusul edəcək...
sən isə dayanma, gəl məni ağla...
Qızımın "ay ata" deyib susması,
buludun gözünü qırpmağı kimi...
sel-su aparacaq kəndin yolunu
torpaq qurbanını canına alar
sevinər xəzinə tapması kimi
ağı söyləyəcək kənd arvadları -
amma heç kəs məni sən tək ağlamaz
Sinəmə çox düyün, çox dağ sıxılıb
yarası qan verən şəhid kimiyəm
hamının barmağı ağzında kilid
gecikmiş nəsihət, öyüd kimiyəm
gəl məni bir ağız tək özün ağla...
Səni göylər üçün
doğubdur anan
Ürəyim sıxılır, sən ki, görürsən
imkan tap get ordan, görmə ağrımı..
ya da ki, qanad aç, pırr elə uç get,
gözə də görünmə, qon buludlara, -
Səni göylər üçün doğubdur anan.
Sifəti şaxtadan qarsımış, donmuş
əlləri qoynunda tilsimə düşmüş
qocanın, ahılın,- yəni yaşlının
cavanın, çevikin, xoş baxışlının
gözünün toruna düşüb qalma heç
qanad aç göylərə, mələk misallım,
Səni göylər üçün doğubdur anan...
Oxuna bilinmir alnımda yazı
hansı əlifbadır, nə yazılıb, nə?
Havadan asılı qalmaz sözlərim
yağış damlası tək tökülər yerə...
Sənisə buludlar ovcuna alar,
başımın üstündə dövrə vurub get,
səni göylər üçün doğubdur anan...
İncimə, demə ki, sildi qəlbindən
yalandır, yamandır səni unutmaq
mənim ürəyimin ağrılarından
sənə don biçilməz, ay mələk adam
Səninlə göylərə yanaşı uçmaq
mənim taleyimə heç yazılmayıb
mən yerin oğluyam, torpaqdır yerim,
səni göylər üçün doğubdur anan..
Arada
Arada
kəndimizin
üstündən uçan buluda
oturmaq istəyirəm,
istəyirəm
ayaqlarımı sallayam aşağı
və yelləyəm,
gözlərim kəndimizin
tozlu yollarında doğmalarımı gəzə...
Arada
könlümdən ağrı dolu ayrılıqları
yenidən yaşamaq keçir,
baxmaq istəyirəm
itirdiklərimin əzabına necə dözməyimə,
ürəyi qubarlı,
dodağı papiroslu,
üzü tüklü gəzməyimə,
baxım görüm
necə görünürdüm, görəsən?
Arada
sevincli anlarımı sapanda qoyub
atmaq istəyirəm kəndimizə tərəf
istəyirəm anamın nəvələri -
qardaşlarımın, bacımın balaları
atdığım bir sapand sevincin
havasına qol qaldırsınlar...
Arada
istəyirəm
ayrılığın nədən baş verdiyini
necə yaşandığını,
heç bildinmi,
mənim balam, -
deyənim olsun.
İstəyirəm ki, kəndimizin üstü ilə
uçan buludun üstündə oturum,
ayaqlarımı təndirə sallamış kimi
aşağı salıb yelləyəm - qızınam
xırtdanaq kimi qopam təndirin divarından.
Sonra da yağış damlası kimi
çırpam özümü
ayrlılqların baş verdiyi kənd yollarına.
Bu günü yaşamadım
Səhəri açdım...
Yata bilmədim ki.
Aranı dağa, dağı arana da
"daşımadım".
Bu günü silirəm təqvimdən
Bu günü boşa verdim,
yaşamadım...
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
