Çətin ki qəlbimdə duyğu oyana,
Gücü də qalmayıb güləm üzünə.
Bir acı sözündən küsmək bir yana -
Sevinə bilmirəm heç xoş sözünə.
Yolunda şam kimi yandı ürəyim,
Duymadım sevgiyə dözümü səndə.
Axı, nəyim qaldı, - sənə verməyim?
Mən daha görmürəm özümü səndə.
Dizimdə taqət yox, qəlbimdə həvəs,
Qaralan qanımtək qaralır qürub.
Qaranlıq içindən boylanan üvəz
Halıma yanaraq boynunu burub.
***
Məktəb nədir? Di, sən Allah, bəsdir, bəs.
Çeynəməkdən doymadınmı bu sözü.
Yox! Vicdanla öyrəndiyim dərsdir, dərs -
Bu həyatın boz sifəti, xoş üzü.
Dava idi... Min cür əzab-əziyyət...
Hamı gələn dərdi-qəmi udurdu.
Gündən-günə pisləşsə də vəziyyət
Amma ümid qolumuzdan tuturdu.
Düşünməzdim - şaxtadımı, qardımı,
Heç görmədim kimsə kitab yandıra...
Top deyirsən, heç topumuz vardımı
Ki, hələ bir pəncərəni sındıra!
Düz deyirsən. Söykənmişdim gilasa...
May günüydü. Əlimizdə - attestat.
Yox! Həyatdan dərs almışam, xülasə;
Yalan sözdür, vallah, yoldur məktəb-zad.
***
Qaçıb hər cür söz-sovdan,
Parnasldardan uzaqda,
Fet ilə Nekrasovdan
Dərs alıram söz haqda.
Hər misrada, hər bənddə
Azmamaqçün yolumdan,
Bizim bu sakit kənddə-
Onlar tutur qolumdan.
Bax bu iki nəhəngi
Oxuyaraq həmişə-
Şeirimdəki ahəngi
Onlardan öyrənmişəm.
Aylı gecə, qarlı bağ...
Ürəyimə cuş gəlir.
Belə yazıb-yaratmaq
Mənə yaman xoş gəlir.
Yox! Elə xoşbəxtlik budur, deyəsən:
Qalxasan yuxudan yağış səsinə.
Dostun qapısını gedib döyəsən, -
Açasan qapını dostun üzünə.
Adını-zadını gərək biləsən?
Baxasan yol ötən bir şux gözələ.
Harasa, harasa gedib-gələsən;
Çətinə düşəsən, işin düzələ.
Dözəsən istiyə-soyuğa, hətta;
Küləkli gündə də yola çıxasan...
Xoşbəxtlik budur ki, gərək, həyatda-
Hər şeyə sən yaxşı gözlə baxasan.
Oka
Qalıb damağımda o günün dadı;
Baxdıq heyran-heyran o sakit çaya...
Onda yaxınlıqda qayıq olmadı -
Ki, üzüb keçəydik o biri taya.
Birdən gözümüzü çəkəndə çaydan
Gördük qarşımızda balaca kəndi;
"Gəl-gəl," söyləyirdi bizə o taydan-
Yesenin şeirinin ən gözəl bəndi.
Beləcə, üç şair, susduq yanaşı...
Elə o arada fit verdi maşın;
Bizi gözləməkdən bezdi adamlar,
Deyinib, ağzını büzdü adamlar.
Yesenin bir zaman çapıb atını,
"Olmaz bu yerlərə heç yer tay" - dedi.
Di gəl ki, çəkmədi bir yol adını;
Okaya düzlərdən axan çay dedi.
Orda bir qoca da dindirdi bizi, -
Rəngi gah ağardı, gah da bozardı.
Hələ də yadımdan çıxmayıb sözü:
- Bizim Seryoja da yaxşı yazardı...
Tərcümə edəni: Qoca Xalid
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
