Ən uzaq... - Yusif NƏĞMƏKAR Şeirlər

Yenə kəsdi sazaq yolu, Rüzgar yolu - duzaq yolu... Dünyanın ən uzaq yolu... Ürəklə dil arasında...

Ən uzaq...

Dərə köksüm - çökək yurdum,

Zirvə başım - sərkar ordum.

Dəyər sordum, durub durdum

Gövhərlə ləl arasında.

Sözümüz söz ola bilsə,

Düzümüz düz ola bilsə,

Sevgidir, iz ola bilsə

Tikanla gül arasında.

Demə həsrət canı üzdü,

Candır ki üzülüb dözdü...

Qəlb üstüörtülü közdü

Alovla kül arasında.

Yenə kəsdi sazaq yolu,

Rüzgar yolu - duzaq yolu...

Dünyanın ən uzaq yolu...

Ürəklə dil arasında...

Gəlmişəm, tut ağacı...

Tut ağacına yazılmış bir şeirin müəllifi, söz, fikir aydını, istedadlı şairə xanım

Sona Vəliyevaya

Sanmayın qəm var ağımda,

Nə də qəmdən qurtulmuşam;

Doğulduğum torpağımda

Tut önündə tutulmuşam...

Gəl görüşək, tut ağacı,

İlkin yuvam, odam sənsən.

Tənha baxma acı-acı,

Burda ağac-adam sənsən.

Kövrəlmişəm hüzurunda,

Baş əydiyim məbədimsən.

Məhəbbətə qalsa, onda

Beşik sevgim, əbədimsən.

Göy sinən üstdən yol eylə,

Dur duyğuların qəsdinə;

Budaqlarını qol eylə,

Xatirəmi qoy üstünə.

Yuxudurmu gördüklərim?!

Göz açıram dözümünə.

Mənə nişan verdiklərin,

Tutum, söylə, yozumu nə?!

Gec gəlsəm də, qoy bar tutum,

Tənəndən küsən deyiləm.

Sözümü kəsmə, xartutum,

Mən ağackəsən deyiləm!..

Ötənlər - səni dindirən,

Gövdə köksün dağım-dağım.

Həsrət qaldırıb-endirən

Yarpaqların - göz qapağım.

Götürüb ata bilmirəm -

Yaman ağır olub daşım.

Naləndən yata bilmirəm,

Yuxum yox, sənə danışım...

Tutma məni sirdaşıntək,

Lap dolmuşam, tutulmuşam.

Göz üstündəki qaşıntək

Vüsalıma çatılmışam...

Hər şaxını çırpdım qəmə,

Dedim məlalın qıt olsun.

Ağac əkdim ümidimə,

Sözüm çırpılıb tut olsun.

Aylı gecən - nur töhfəsi,

Ötənlərim pıçıltında.

Bəyaz bərəkət süfrəsi

Qoy açım göyün altında.

Bəzən yurd oğlu, qızı da

Min dilək cəmində olur.

Bir elin dadı, duzu da

Tutunun təmində olur...

Bar kölgəndə bitməz oldu,

Uşaqlığın son nağılı.

Kölgən ötdü, ötməz oldu

Şeirimizin Sonalığı!..

Neçə vaxtdır ürəyimə

Necə tut dammış, İlahi!

Bütün qəlb ağaclarının

Kökü tutdanmış, İlahi!..

Müqəddəsmiş tut ağacı;

Sevinc, ahu-zar da tutdan.

Ruh göynəyinin əlacı

O saz, kaman, tar da tutdan...

Süfrə tək könül aç görüm;

Üstdə yaddaş neməti bol...

Pıçıltını əlac görüm;

Danış, səslən, loğmanım ol.

Aynasan min can dağıma...

Saf təbinlə güzgüləşim.

Doğmalıq səp qundağıma,

Bir an qoyma özgələşim.

Şəstin öyüd bükümüdür,

Məktəbimdir yaşıl çevrən...

İlkinliyin son hökmüdür

Sonumu ilkə çevirən...

Kim sənə unutqan deyib?!

Tut, söylə kiməm, hardayam?!

Cövhərindən atlas geyib

Qurumuş ipəkqurduyam...

Sinən nədən dağım-dağım?

Dərbəndimi borc almısan?

Sən - Təbrizim, Qarabağım

Zəngəzurum, Borçalımsan...

Meh titrədir tellərini

Elə bir şeirim oxursan.

Yəqin Davud əkmiş səni;

Acımı şirin oxursan!..

Haqq səsinə dinə torpaq;

Yerin - münbit sirr qövsimi?!

Qələm beldir, sinə torpaq,

Vaxt da şeirin tut mövsümü...

Gəl, huşuna gəlmədiyim

Xəyalına əl tut görüm.

Tut, unuda bilmədiyim

Sən o məni unut görüm!..

Təbrizim

Təbrizim -

Təb rizim!..

Neçin?!

Həsrət gərəklidir

aşiqlər üçün,

Ancaq ayrılığa yovuşmaq

olmur...

Bitir qovuşanda həsrət,

bəs neçin

Həsrət də bitəndə qovuşmaq olmur?!

Sirr - maraq

Maraqdır həvəslə yaşadan bizi,

Yazısız-maraqsız varaqlar itər.

Açıb-ağartmayaq hər sirrimizi,

Sirlər tapıldıqca maraqlar itər.

Sonrakı səcdə

Məni sənə aparan Mənə

baş əyə-əyə

öz-özümə

bu hiss nədir? - deyə-deyə

gözlərindəki kədərin

ziyarətinə gəlmişəm.

O kədər ki

kölgəsində doğulub,

İşığında "ölmüşəm"...

O nur insafsızca

bir öldürmək şövqüdür;

Öldürür, öldürsün,

"Öləndən" sonrakı səcdə

Sevgidir...

Sükutun şeiri...

Yerdən, göydən qopan

sükut yağmuru -

Bu da bir cür

nəm səs laddı;

O sükutun

göy yağışı Yeri,

Göz yağışı

Şeiri

islatdı...

Buludlar yazdı...

Ərşə qalxan

yanıqlı duaların

zikri donmasın deyə,

buludlar cərgə-cərgə

Şimşək qələmilə

atəşlər yazdı göy

vərəqə...

Məni axtarmayın...

Məni axtarmayın, məndə deyiləm,

Bir dağam, günəşim, çən-çisginim var.

Hər kəsə yaxınam, gendə deyiləm;

Sizin hərənizdə bir məskənim var.

Uca gözünüzlə qalxıram Mənə,

Mənlik zirvənizlə öyünürəm mən.

Sizin gözünüzdən baxıram mənə,

Sizin qəlbinizlə döyünürəm mən.

Dərdmiş bünövrəsi şən yolumuzun,

Bu yol kəsr xətti - tənlik adında...

Uzun yolu olan Mən yolumuzun

Kəsə yolu varmış Mənlik adında...

Əyri dağ-dərədə düz addım atsaq,

Sən demə düz-dünya düzləşə bilər.

Bizdəki Mənlərin əlindən tutsaq,

Mənliyi olanlar "Biz"ləşə bilər.

Məni axtarmayın, məndə deyiləm,

Haqq söz oyununda zər-divanam mən.

Mənə addım atın, gendə deyiləm,

Məndən bizə qalxan nərdivanam mən.

Dəyir

Ruhundan qaçan adama

Öz içindən selbə dəyir.

Qədəm bas, yolu budama;

Ölçüyə, qəlibə dəyir.

Yaxamı çəkdim yaxına;

Qorxuram yaxın toxuna...

Gözəllik çoxdur çoxuna-

Cilvəyə, həm cəlbə dəyir.

Dustaqsa ilham pərisi

Səbrə güvən, qəm ərisin.

Harayına top mərmisi,

Sükutuna qəlpə dəyir.

Boylanıb göy boyağına,

Ulduz gözün oyağına,

Tanrı sözün ayağına

Başı uca, qəlbi dəyir...

Ürəkdir, daş deyil axı,

Yalan haqmı, doğru-yaxı?!

Soyuq təbin qələm oxu

Kağıza yox, qəlbə dəyir...

Özüm sənə...

Yerin qəlbimdəykən,

Yerimi səndə tapdığımdan

Səni Yerdə tapa bilmirəm.

Sənin həsrət buludundan

yağan əbədi göz yaşlarımı

bu ayrılıq atəşilə

bir anlıq da olsun

qurutmuram, silmirəm.

Gör nə mərtəbədə,

Nə şərəfdəsən;

Hara getsən də,

Üzüm sənədir-

Qibləm tərəfdəsən.

Təkcə gəlməmişəm

Təkcə gəlməmişəm sənin yanına,

Gəlmişəm tək məni gətirənimlə.

Təkcə gəlməmişəm, qoşa gəlmişəm

Qolumdan yapışıb ötürənimlə.

Təkcə gəlməmişəm sənin yanına,

Gəlmişəm ruhumu gətirənimlə.

Ümidlə, inamla qoşa gəlmişəm,

Gəlmişəm arzuma yetirənimlə.

O mənim məndəki sədaqətimdir;

Qoymur ki, üzümü o yana tutam.

Məni tək qoymayan ülviyyətimdir,

Qoymur ki, bir hovur səni unudam.

Təkcə gəlməmişəm bağ arasından,

Nisgil məqamına, həsrət anına.

Çıxıb lal bir sükut mağarasından

Tək yox, tənha gəldim sənin yanına.