***
...Gələn dəfə mən doğulmayım,
Müqəddəs Ata...
Gizlənib qalım
Heç kimin görmədiyi yerdə,
gözlərdən uzaq
Adamlardan uzaq
Çiçəklərə yaxın
Bir də göyə...
Bir gün xoşbəxt olacağam deyə-deyə
Öldüm...
Yüz dəfə...
Bu,
Bir ömür üçün çoxdur...
Ədalətin yoxdur-demək istəyirəm bəzən
Tanrıya
Demək istəyirəm, susuram
Sonra nəfəsimi
Xəyallarımı
Ümidimi zəhərlənmiş
çörək kimi qusuram...
Belə olmalıydısa, oldu,
Oldusa, deməli, sondur... Müqəddəs Ata...
Gedim mən...
***
Heç kim görməz qanadını
bu qaranlıq şəhərin
Amma.. o uçub gedir...
Üstünə kölgə enir evlərin, küçələrin
Suları daşa dəyir
Arzuları torpağa
Adamı... keçib gedir...
Heç nə edir ən dərin sualının cavabı
İkini birə vurur, candan doqquzu çıxır
Qanadı ağır-ağır toxunur əllərimə
Yerdə qalan nədirsə,
səssiz-səmirsiz yuxu...
Göyündən bir səs enir iyinin yaxasına
Biri ağ
Biri qara... köynək... nə köynək olur?
Cingildəyib tökülür hardasa
güzgülərin daş dəyən sinəsində
Dualar...
Göynək olur...
Mən bu uçan şəhərin qərib sahibəsiyəm,
Nə o tanıyır məni
Nə mən onu... qoy olsun
Kim kimin ürəyində daha çox uçacaqsa
Gecənin köynəyini qoy elə o soyunsun...
***
Bir ovuc ot yaşılına bükdüm
səhərin alaqaranlıq açılışını
Bir ovuc bənövşəyi atdım
üfüqün üstünə qürub vaxtı
Günəşin ardıyca yollananda
gözlərimi yumdum...
Müqəddəs Ata,
Sən heç bilirsənmi, mən yaşamaqdan
nə zaman yoruldum?
Zamanın yoxa çıxdığını anlayanda...
Anlayanda heç nəyin var olmadığını...
Quşların
Ölmədən əvvəl bircə dəfə də
yıxılmadığını...
Biləndə...
Səbrinə
Başımı qoyub uyumuşdum,
Uşaq olmuşdum yuxumda,
Göm-göy çiçəklərin arasında yüyürmüşdüm
Sulara doğru...
Sən oyatdın məni,
Müqəddəs Ata, sən oyatdın
Bu sabah
Mas-mavi dərinliyə baxmışam, başımın
üstündə öyüm olduğunu xatırladıb -
Necə getməyəsən,
Çətindir...
Elə bilirsən,
Sənindir
Bütün acıların açılıb-tökülüb,
ətrafa səpələndiyi yeganə yer...
Xeyr...
Deyir, sən eşitməsən də
dodaqların deyir -
Get!
İndi, nə edirsənsə et,
Amma sonra
Məni qınama, Müqəddəs Ata,
Sonra məni üzmə...
Demişdim axı...
Qanadlarıma toxunuldumu,
Heç nə görünmür gözümə...
***
Bir qəfəsin
Həm o üzündən, həm bu üzündən
Günəşə uzanır əllərim
Gözlərimi yumub işığı gözləyirəm
Bir nəğmə səslənir divarın
çölə doğru uzanan tərəfində
Kimsə
Astadan dua pıçıldayır...
Xırçıldayır,
Qum-qum
Daş-daş,
Dartınır ayağımın altındakı yol
Dartınır ünvansızlığa, bilinməzliyə
Səsimi
Canımın köynəyindən keçirib
sonra buraxıram göyə doğru.
Uç...
Uç...
Uç...
Soruş,
Soruş niyə belə oldu...
Dop-dolu ağ dumandan
Ağ-ağ çiçəklər hörülür saçlarımın üstündə
Şeh damlası kimi bir hənir duyuram
çiyinlərimdə
Öpülmək istəyir torpağın soyuq,
qap-qara köksü
Bir ağac kök salır bətnimdə...
İbadətində gözlə bir azca - mən özüm
Göyərə-göyərə,
Dartına-dartına
Uça-uça.
Ağaca çevriləcəyəm, sevgilim,
Doğduğum ağaca...
***
Köynək yaxasında,
Qol düyməsində
Qalar ayna yeri, qalar göz yeri
Dünyanın ən uzaq küncündən gəlib
Çıxar qabağına, olmaz öz yeri...
Çırpınar
Dərəyə, dağa çırpınar
Çırpınar, nəfəsi dayananadək
Çırpar qapıları, səssiz bir külək
Çırpar,
Sınanadək,
Qanayanadək...
Olmaz yad evlərin pəncərəsində
Nə özgə həniri, nə özgə əksi.
Sıxar əllərini köksünün üstə
Kəsilər bətnində körpə nəfəsi...
Gedər
Baxışları gecəyə doğru,
Gedər qaranlığın içinə dalar
Sonra həsrət enər,
Enər vəhy kimi
Ən doğma adamlar quş olub uçar
Dönər yuvasına, səssiz ah kimi...
Hamının gedəni çay yatağında
Hopar, itər-batar, izi də qalmaz.
Ölüm, su damcısı düşəntək düşər,
Torpağın yaxını-uzağı olmaz.
***
Bu yol bizi aparmaz uzaq qaranlıqlara
Uzaq dərinliklərin yaralı sinəsində
Bir ağ işıq döyünür...
Görünür sularında çağırış göy dənizin
Çırpınır qayalara
Çırpınır aldadılmış, yaralanmış, yox olmuş
Qadın kimi,
Getmə sən...
Bilirsən,
Ey müqəddəs
Səssiz adam, bilirsən,
mən nə pıçıldayıram...
Bir ağ çiçək qoyuram və bir ağ quş qanadı
Gecənin əllərinə...
Çəkilib çöllərinə
Tanrı baxır, baxır hey...
Göylərin sinəsindən bir təzə
söz axır hey...
Bir köhnə söz axır hey
Deyir sevirəm səni...
Aç ovcunu, aç ona...
Qaç,
Sona yetişməyə gücün çatmasa da qaç...
Qaç, hardasa yazılır taleyinə bir ağrı
Sərxoş hıçqırtıların
Göy üzündə dolaşan duası, bədduası
Səni bir gün tutacaq....
Açılacaq o zaman olmayan qapıların
bilinməyən yollara
Günəş şüası boyda su səsi
- Ey...
Hardasan...
Axtarılan adamlar quş olub uça bilməz,
ot olub bitə bilməz...
Göyərməz...
Bunu anla...
***
Günəş doğdu bu gecənin
qaranlığının içindən, Müqəddəs Ata...
Qaranlıq, ağ işıq doğdu
Nə göylərin sinəsində,
nə torpağın yaxasında
Görünməyən heç nə qalmadı
Sehrli dualardan sonra, Müqəddəs Ata...
Sevgi
Sevgi, sənin əllərinə toxundumu?
Toxundumu ən müqəddəs
duaların kəlmələrinə,
Hopdumu?
Necə qaytardın göylərin səsini
pıçıltıya çevirib,
Necə bacardın bunu?..
Bəs sən
Heç sevgidən sərxoş oldunmu?..
Olmadınsa, etiraflarımı özümə qaytar...
Qurtar, qurtar qəlbimi qarşında
diz çökməyimi gözləmədən...
Tanrı,
Sənəmi daha yaxındır, mənəmi,
etiraflaramı, Müqəddəs Ata,
- Rəbbim!
Günahlarımı bağışla - deyib
Əllərimi sinəmə sıxıram,
sinəm çalxalanır...
Baxıram,
Baxıram gözlərimi qaldırıb
başının üstündən uzaqlara
Orda
Yalnız və yalnız
Göylərin sinəsində mas-mavi
dənizin suları dalğalanır...
***
Adam yaşamaq istəyir,
Sevdiyim,
Adam yaşamaq istəyir göy üzünün
mavisi kimi dəp-dərin.
Çöl çiçəklərinin göylüyü kimi tüm-tünd.
Adam yaşamaq istəyir şeh damlası,
payız dumanı kimi
Bir də əllərini uzadanda
gün işığı axtarır...
Qaranlığın
İçindəki nəfəsi duymağa sevgi deyilir,
sevdiyim,
Bir də yaralı adamları atıb getməməyə...
Yaşatmaq istəyidir sevgi
İşığa doğru, sarıya doğru, ağa doğru...
Adam yaşamaq istəyir...
Kim bilir harda
Kim bilir hansı kəpənəyin qanadında
zərdir yaşam
Ən doğma adamların ölümü,
ən yad adamların acısı
Ən uzaq səslərin həsrəti,
Ən dərin kədərdir yaşam
Qarışıb qanımıza
qəlbimizin içində döyünür...
Görünür, sevdiyim,
İnsanın ən ölümcül istəyi
yaşamaq istəməsidir.
Adam yaşamaq istəyir
ən ağır zərbələrdən sonra da
Çarəsiz qalıb sinəsini yumruqlayarkən də,
Ən dərin uçurumların dibinə
endiyini bilərkən də,
Qəzəbliykən də,
Təkkən də
Göz yaşı tökərkən də...
Adam yaşamaq istəyir, sevdiyim,
Neyləyəsən,
Adam yaşamaq istəyir...
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
