Günəş məhkumu
Biz günəşi uzaqdan görməyə məhkumuq,
yaşamağa məhkum olduğumuz kimi...
Suyun nə üzündə gəzə,
nə də ki altında yaşaya bildik.
Çox da ki, keçmişimiz bir damladı
və ya damımız buluddandı!
Bilirsən, şair,
Küləyi görməmək əzablı mənzərədi.
Hələ onu qucaqlamağı
bacarmadığımızı demirəm.
Bəlkəsiz,
elə azadlıq budur!
Görünməmək, bələnməmək,
bir pəncərəni çilikləmək,
sonra qapını çırpıb getmək...
Biz necə ki, bu günləri sabahlarda
çiçəkləri də elə
tikanları görəndə itirdik…
Bütün quşlar sənin xəyalındı;
Qalxır, qalxır, qalxır…
Hamı sanır ki,
göy üzünü
fəqət o özünü keçmək istəyir, özünü...
və bir zaman
toprağa düşür.
Beləcə, həyat topraq-torpaq ötüşür.
Nəfəsi kəsilmiş otel otaqları
Otel otağına bənzər bəzi adamlar,
sakini yiyəsindən başqa,
kim istəsən ...
Otel otağına bənzər
bəzi adamlar,
yayında əriyib,
qışında çiliklənərsən.
Köksündə yatarsan,
fəqət dincəlməzsən.
Lənətə ürəyin,
alqışa dilin gəlməz.
Otel otağına bənzər bəzi adamlar,
sakini yiyəsindən başqa,-
kim istəsən...
Gözlərində gecəni,
sözlərində gündüzü xatırlayarsan.
Gözünə baxanda kar,
sözünü eşitdikdə kor olarsan.
Səssiz ...
bax beləcə,
yormadan yorularlar.
Ayaqlarından çox
gülüşlərində axsayarlar...
Otel otağına bənzər
bəzi adamlar;
yiyəsindən başqa
sakini kim istəsən...
İndi susmaq öldürür
Nə fayda var, qollar azaddı.
Kafe divarını inlədən
qədəh kimi
əgər beynində zəncirlər sükutu pozursa,
nə fayda, hə?!
Bilirsən, quzum,
İndi adamı susmaq öldürür.
Bunca səssizlik nə üçün, demə;
Necə ki hərəkətlər
dünya üçündürsə,
bizim savaşımız da
ölmək istədiyimiz yer üçündü.
Dönüş bəlkə bir gedişdi.
"Bəlkə" isə bir növ intihar,
bir növ tərkedilişdi.
Gedirəm, dönəcəyəm,
körpü sənə amanat.
Gecələr yanında yat,
Qoyma assınlar.
Barı, dönüşdə
qarşılayanımız olsun.
Sobasına sevgi atanlar
Geriyə baxmaq əksinə üzmək istəyidi,
balıq olmayacağını bilə-bilə...
Bu gün dünəndən, sabahsa
indidən daha kədərli...
Gedərkən evlərin qapısına kilid,
sobasına sevgi atanlar
yoxluğa meydan oxuyanlardı.
Əslində yağan yağış deyil, qadın,
bacanı sevən bir pişiyin dualarıdı.
Baxışların tutur məni
Ovuclardan açılan daşlardan küssən də
uşaqlara, daşlara hürmədin.
Məktəb həyətlərində
həyatı qara, dərisi sarı, yiyəsi torpaq köpək.
Baxışların tutur məni,
mənə elə baxma, köpək.
Bilirəm, gecələr işığa ac doğulur.
Sənə verəsi boyat xatirələrim vardı,
Ona da dünən heç hürmədin...
Qarnı boynuna xalta köpək,
sənmi xoşbəxtsən, ya o xaltalımı?
Deyəsən incitdim, bağışla məni, köpək.
Neynəyim, əclaf dünyanın
sualı da əclaf olur...
İliyinə kimi oxu
Tanrım, bağışla məni,
tanımadığım gözəllik eşqinə
saysız bəyazlar kirlətdim.
Axı hər gecə
səhəri çəkə bilmir.
Hədiyyələrin hamısı gözəl olmur.
Fəqət, bütün gözəlliklər
sənin hədiyyəndir, Tanrım,
döşü kiridən dişsiz dodaqlar misalı.
Gec anladım; ən dahi şair günəşdir,
o da bu dünyadan deyilmiş.
Ən aqil oxucusa torpaqdır,
iliyinə kimi oxuyur hamını
iki dünya arasında…
Ağcabədi
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
