Sənsizlik
Qaynar lava kimi,
Bəzən də bürkülü hava kimi.
Adamın ürəyini yandırır,
Uzaqdan səslənən nəva kimi.
Sənsizlik
Yerə dağılmış üzüm gilələrini yığmaq kimi,
Bəzi anlar ayaq altında qalıb əzilir.
Baxanda adamın üzgün halı
Kənardan sezilir.
Tut yarpağını yeyən qurd kimi,
Adamın içini yeyir sənsizlik.
Ağıl uçur,
Baş dönür.
Adamın qəddini əyir sənsizlik.
Yaralı quş kimi
Çırpınmaqdır sənsizlik.
Soyuq külək olub,
Çılpaq ağac budaqlarına
Çırpılmaqdır sənsizlik.
Qışda buz üstündə
Yalını ayaqla yeriməyə bənzəyir.
Ocaq üstə qoyulmuş qazanın içində
Yağ kimi əriməyə bənzəyir.
Kirpiyimin altında
İynənin ucu boyda
Donub qalmış buz.
Sənsizlik
Yarama səpilmiş duz.
Payızı, yağışı, bir də yolları
Bulud arxasından gün isidirdi,
Payızı, yağışı, bir də yolları.
Torpaq pıçıldayır, yer eşidirdi,
Payızı, yağışı, bir də yolları.
Ölüm ayağında,
Sənə göndərmişdim mən bu qolları.
Qılınc tutmasa da, qələmdən tutan
Bu əllər sevirdi
Payızı, yağışı, bir də yolları.
Hər gün bir səhifə, hər gün bir varaq,
İçində isidir soyuq suları.
Varaqlar içində bir sarı yarpaq
Yadıma salır
Payızı, yağışı, bir də yolları.
Əyilir üfüqə gün aram-aram,
Olur göy üzünün belə halları.
Bir gün dönüb yenə xatırlayaram
Payızı, yağışı, bir də yolları.
Hərənin göylərdə bir qisməti var,
Ayrılır, qovuşur yerdə yolları.
Soyuq nəfəsiylə qış salamlayır,
Payız, yağışı, bir də yolları.
Onun könlü...
Milli Məclisin üzvü
Fazil Mustafanın 60 yaşına
Bir söhbətə unutduğun yerdən başla,
O yerdən ki, orada bir ürək vurur.
Çox ürəyi ovutduğu yerdən başla.
Çox pislərin ayağına ilgək vurur.
Öz ömrünü ləpədöyən yerdə qurub,
Yağış döyür, gün isidir, külək vurur.
Sular, sellər döyür onun qapısını,
Hər tərəfdən görünən bir dağ kimidi.
O dünənim, o bu günüm, o sabahım,
Yeni zaman, yeni dövran, çağ kimidi.
Duyğuları münbit yerə düşən toxum,
Onun könlü yeni baxça, bağ kimidi.
Dost dediyi adamların çoxusunun
Gözlərindən patron daraq, güllə çıxdı.
Neçə-neçə əməl dostu yol ayırdı,
Neçəsi də arxasından güllə sıxdı.
Hər döyüşdə yaralandı, qan itirdi,
Hər döyüşdən qucağında güllə çıxdı.
Bir cəbhənin adamıdı dünən, bu gün
Sözdü onun əlindəki silahı da.
Acdı onun duyğuları sevgilərə
Ancaq sözdən yoğrulubdu tamahı da.
O bir Allah bəndəsidi yer üzündə,
İbadətdi axşamı da, sabahı da.
Ağ alnına yazılan bir yazı bildi,
Qarşıladı hər cövrünü, hər cəfanı.
Toy-bayramdı səndən gələn hər nə varsa,
Verdiyinin nə yağlısı, nə yavanı.
Biz də sevdik, doğma bildik, əziz bildik
Ana Vətən, sənin Fazil Mustafanı.
Bizim aramızda küləklər əsir
Qınama payızın yağışlarını.
Bizim aramızda əsən küləklər
Soyudur o isti baxışlarını.
Kirpiyin titrəyir yarpaq yerinə,
Yanağın səyriyir otlaq yerinə,
Əllərin üşüyür budaq yerinə.
Elə ki, buludu tutur göyləri,
Elə ki, yağışı yağır payızın.
Bizim aramızda küləklər əsir,
Başlayır günləri ağır payızın.
Qınama küçədən keçənləri də,
Qınama dünyadan köçənləri də,
Qınama dənizdə yelkənləri də.
Qoyma bir kimsəni günah yerinə
Bu da bu dünyanın işidir elə.
Bizim aramızda əsən küləklər
Bəlkə onları da üşüdür elə.
Elə ki, ağacda saralır yarpaq,
Dəyişir, dəyişir halı payızın.
Elə ki, buludun gözləri dolur,
Tökülür dəymişi, kalı payızın.
Yerisəm yol tutur ayaqlarımdan,
Dayansam, ürəyim zamana əsir.
Görəsən, mən indi hayana gedim,
Durub hara getsəm, soyuqlar əsir.
Bu payız,
Bu payız əhdimi kəsir.
Nə bilim, hələ ki
Bizim aramızda küləklər əsir.
Mən səni niyə unutdum
Bir vaxt arxa idim, dayaqdım sənə,
Ən çətin anında sənə umuddum.
Bəlkə neçə kərə gözlərindəki
O qara suları sildim, qurutdum.
İndi qara-qara düşünür ürək,
Mən səni,
Mən səni niyə unutdum?
Dedim uzaq durum aran-dağ kimi,
Kənara çəkildim, getdim gözündən.
Bəlkə də mən səndən ayrılmadım heç,
Ayrıldım mən elə özüm özümdən.
Günahkar kim idi, nəyin üzündən
Mən səni,
Mən səni niyə unutdum?
Baharda yağışlar yağdı izinə,
Qurumuş ləçəklər gəlmədi dilə.
İslandı qaralmış ocaq daşları,
Döndü xatirələr qaralmış külə.
Sən bir nağıl idin, bilmirəm hələ
Mən səni,
Mən səni niyə unutdum?
Görən, heç düşürmü yadına sənin,
Ürəyin anırmı mənli günləri?
Sünbülü rüzgarda yellənən ömrün,
Qılçıqlı günləri, dənli günləri.
Hərdən düşünürəm sənli günləri,
Eh, görən, mən səni niyə unutdum?
Sakit bir gecə
Nə külək var,
Nə meh əsir.
Arabir boz buludlar
Ayın qabağını kəsir.
Sakit bir gecə.
Bir qadın
Sığınıb pəncərənin qaranlığına
Verdiyi acını yeyir həyatın.
Bir gənc
Başını əllərinin arasına alıb
Qaytara bilmədiyi borcu düşünür.
Ümidi tavandan asılan kəndirə qalıb.
Sakit bir gecə
Bir gəlin
Şüşədən boylanan şəhidin
Gözlərinə baxır.
Körpəsinin solğun yanaqları,
Bir də kişi qolları arasında
Ərimək hissi
Ürəyini yaxır.
Sakit bir gecə.
Nə it hürüşü,
Nə ilbiz səsi.
Küçədə,
Evdə,
İşıq dirəklərində bir işıq həvəsi.
Bir də
Bir ana qucağında
Mışıl-mışıl uyuyan körpə nəfəsi.
Sakit bir küçə,
Sakit bir şəhər,
Sakit bir gecə.
Bu dünyayla aramda
Yerlə, göylə aramda
Gözəl bir qadın durur...
Bütün günü ağlımda
Ağlım canımı yorur.
Əyilirəm aşağı
Yerin içindən çıxır.
Guya sirr saxlayıram
Sirrin içindən çıxır.
Ağlımı alıb gedir,
İncə boyu, buxunu.
Sanki hər gün görürəm,
Hər gün eyni yuxunu.
O göz, dodaq, o yanaq,
Bədən ağlımdan çıxmır.
Hər yerdən çıxan qadın,
Nədən ağlımdan çıxmır.
Bu dünyayla aramda
Bir qadın adı durur.
O qadınla aramda
Qadın inadı durur.
Səni üşüdəcək payız yağışları
Bir gün səni üşüdəcək payız yağışları,
Parkda, çöldə, ya bir ağac altında.
Bu yerin üstündə,
Bu göyün altında.
Üstünə örtməyə bir yaşıl yarpaq,
Yazmağa bir qələm, bir ağ varaq.
Ayağın altında bir az torpaq,
Üstündə sən olan dünya.
Daha nə istəyirsən,
Bundan artıq kefmi olar?
Yaşa, nə qədər istəyirsən...
Bir gün səni üşüdəcək payız yağışları.
Uçmağa heyin yox.
Qırılmış qanadların üşüyəcək.
Kimsə soruşmayacaq,
Nahaq bu dünyanı sevdin.
Nəyinə gərəkdi, bu dünya nəyinə?
Nəyin var, nəyin yox?
Üşüyə-üşüyə dönəcəksən
Quru gül ləçəyinə.
Bir gün səni üşüdəcək payız yağışları.
O zaman quru gül ləçəyini
İsidəcək bir qız baxışları.
Sevəcək biri var
Payızda yarpağı saralan adam,
Bir gecə üşüdər yağan qar səni.
Bəlkə isinərsən bu təsəlliyə,
Hardasa sevəcək biri var səni.
Durnalar yol tutar yuxularına,
Ayılıb göylərə əl eyləyərsən.
Bir arı pətəyi ev olar sənə,
Hörümçək torunu yol eyləyərsən.
Səhərdən axşama gözün yol çəkər,
Ya biri axtarar, ya arar səni.
Pıçıldar budaqda sonuncu yarpaq,
Hardasa sevəcək biri var səni.
Asılıb qalarsan bircə fikirdən,
Bir qırıq ip saxlar ümidlərini.
Yaxınlar qaldırar yıxılsan yerdən,
Göyərdər uzaqlar ümidlərini.
Bir gün bahar dönər, bir gün yaz gələr,
Çiçəyə döndərər o dağlar səni.
Astaca pıçıldar şehli ləçəklər,
Hardasa sevəcək biri var səni.
Yazda yarpaqları göyərən adam,
Payızda sevəcək biri var səni...
Bu qış da gəlməyəcəksən
Gün keçir. Payızdı. Qışa nə qalır,
Bir azdan tutacaq yolu, izi qar.
Olacaq dağların bət-bənizi qar,
Könlümü indidən qayğılar alır.
Bilirəm, bu qış da gəlməyəcəksən,
Cığırı ot tutub, yolları çayır.
Payızın rəngləri ilməni sayır,
Dəymə, söküləcək bir sapı çəksən.
Payızın çisgini yuyur yolları,
Sən gedən o gecə hava sərindi.
Elə ogünkütək meh əsir indi,
Üşüdür bir məni, bir də kolları.
Göyərməz, bilirəm, yüz kərə əksən,
Sən ki, söz vermədin, gələcəyinə.
Əvvəl inanmırdım öləcəyinə.
İnandım, bu qış da gəlməyəcəksən.
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
