Şeirlər - Nazim ƏHMƏDLİ | Edebiyyatqazeti.az

Bu ömür-gün yuxudu

Deyəsən göy üzündə,

ağ buludlar büküldü;

mən yata bilmədim, heç,

yuxum hara çəkildi;

dağda duman uzandı,

sanki, zaman uzandı;

gecə yaman uzandı,

dan yeri gec söküldü;

baxın, hara yurd düşüb,

könlümə qurut düşüb;

dağda qara qurd düşüb,

hələ qalır, üç ildi;

yuxum bulud çələngi,

ruhum qalıb sələngi;

ulduzlar silkələndi,

sınıb yerə töküldü;

nə vardı, nə yoxuydu,

fələk hördü, toxudu;

bu ömür-gün yuxudu,

sonrası bir şəkildi.

Adsız liman

Yaman uçub, dağılıb,

necə gedim bu yolu;

pas atıb daş divarda,

yuxumdakı at nalı;

buludların səsindən,

qulağımda küy qalıb;

ötən eşqin odundan,

canımda kösey qalıb;

ruhum bir adsız quşun,

qanadından asılıb;

heç özüm də bilmirəm,

alnıma nə yazılıb;

bir ayrı göy üzündən,

yaşıl ulduzlar baxır;

lələk-lələk buludlar,

yellənir ağır-ağır;

hər göyün öz tanrısı,

hər köyün öz adı var;

hələ yağışlar yağır,

qurumayıb buludlar;

könlümə qubar dolub,

baxışımda duman var;

orda bir adsız şəhər,

bir adsız da liman var.

Mefistofelin üzü

Yuxuların içindən,

oyandım, gecə yarı;

yuxarıda üzürdü,

buludların qatarı;

dəli küləklər sökür,

göy üzünün yaxasın;

fələklər yoza bilmir,

tanrıların yuxusun;

buludlardan asılıb,

Mefistofelin üzü;

xurustal qədəhlərə,

mələklər şərab süzür;

qəfil bir ağrı çökür,

dizlərimin üstünə;

kipriklərim qapanır,

gözlərimin üstünə;

gücüm çatmır qaldıram,

gecənin qanadını;

lap çoxdan unutmuşam,

ulduzların adını;

Alnım bir yazı yeri

Göy üzü ulduz-ulduz,

nə yoldu, nə cığırdı;

bütün gecəni uçdum,

qanadlarım ağırdı;

nə söz çıxır dilimdən,

nə qalacaq külümdən;

qayğıların əlindən,

çiyinlərim yağırdı;

çəkdim dərdin nazını,

payızını, yazını;

gen dərələr uzunu,

göycə sular axırdı;

tutub sazaq yolları,

hardan asaq yolları;

yordum uzaq yolları;

ayaqlarım ağrıdı;

alnım bir yazı yeri,

söz tutub yazın yerin;

təkcə payızın yeri,

buludlardan baxırdı.

Artıq payız qayıdır

Gecə yuxuda gördüm,

Ayın solğun üzünü;

elə bil buz tutmuşdu,

bir bulağın üzünü;

nə tez çəkildi bu yaz,

gecə uzanır daha;

çəhrayı yuxularda,

duam çatmır Allaha;

ulduzlar da buz kimi,

göyün üzündən baxır;

zaman dağ çayı kimi,

nədən belə tez axır;

beləcə, keçir ömür,

axşam Ay, gündüz Günəş;

get-gedə sönüb gedir,

içimdə yanan atəş.

Oyan nəfəsim ilə

Elə dönüb yatıram,

bir üzümün üstünə;

buludlar da baş qoyur,

yer üzünün üstünə;

dünya niyə nağıldı,

ötən ömür yıxıldı;

ağrı-acı yığıldı,

kür üzümün üstünə;

yoxmu, dərdin açımı,

unut getsin acını;

dağıt qara saçını,

sər, üzümün üstünə;

sular bürüşüb qalıb,

bulud sürüşüb qalıb;

dünya ilişib qalıb,

şər üzünün üstünə;

bir ömür bəsim, elə

oyan nəfəsim ilə;

bir xoş təbəssüm elə,

hör, üzümün üstünə.

Tanrılar küsüb daha

Səhər uca dağların,

dumanları sökülür;

Günəş qara buludun,

gözünün yaşın silir;

nə zamandı, nə vədə,

hər addımda bir hədə;

qartal baxır zirvədən,

gözləri darı dəlir;

göy üzü pərdə-pərdə,

gecə bitir səhərdə;

adam durduğu yerdə,

qəfil yıxılıb ölür;

bu dünya belə oldu,

ağılara gül oldu;

ağ buludlar kül oldu,

göydən zəhər tökülür;

biz neylədik, Allaha,

harda batdıq günaya;

tanrılar küsüb daha,

göy üzündən çəkilir.

Balıqların padşahı

Bura o uzaq dəniz,

bir də - bu kiçik ada;

balıqların padşahı,

gecələr üzür suda;

hər yan nağıl kimidi,

ətrafı dağlar tutub;

sular nəhəng güzgütək,

göyün üzünü udub;

qayığın içindəyəm,

sanki göy üzü axır;

bu dənizin dibindən,

ayrı bir dünya baxır;

qırçın-qırçın ləpələr,

əsir, sahilə sarı;

sanki sularda üzür,

buludların hasarı;

dalğalarda oyanır,

əsən küləyin ahı;

tilovuma düşmədi,

balıqların padşahı.

Gecə

Gecənin yorğun qanadı,

örtülüb dağın üstünə;

başım sinəmə əyilib,

kölgəm çırağın üstünə;

nəsə yazacam, bilmirəm,

içimdən nə gəlsə, odu;

pəncərəmin şüşəsində,

yağış şəkilimi yudu;

uzaqlar görünmür axı,

qaranlq tutub hər yanı;

gecə bir kabus kimidi,

çırtma vursan çıxmaz canı;

gözündən yuxu yerinə,

dəftərimə söz tökülür;

göydə uzaq ulduzlardan,

misra-misa köz tökülür;

dan üzünə çöx var hələ,

mən də sözə qıvrılmışam;

axır, durum gedim yatım,

deyəsən, çox yorulmuşam.

Mənim qanadlarım var

Mənim qanadlarım var,

min illərdi uçuram;

bəzən gözə dəymirəm,

özümnən də qaçıram;

hər gün qanadlarıma,

təzə lələklər çıxır;

göy üzündə qarşıma,

adsız mələklər çıxır;

bəlkə bu bir yuxumdu,

qalıb ötən ömürdən;

yuxular elə bizik,

gəlmir göydən, nə yerdən;

yaddaşım qayalarda,

daşlarda donub qalıb;

qanadlarım min illər

öncəyə qonub qalıb;

indi uça bilmirəm,

uçmaq yasaqdı, mənə;

baxıram ki, min illər,

çox, çox uzaqdı, mənə.

Unutdum o baharı

Bir çəhrayı yuxudan,

yıxıldım, yer üzünə;

buludlar ağladılar,

hönkür-hönkür üzümə;

ağ yağışlar yağırdı,

acı sular axırdı;

maddım-maddım baxırdım,

dünyanın tər üzünə;

üfüqləri dan tutub,

buludları qan tutub;

fələk bir kotan tutub,

dərd əkir, Yer üzünə;

nə saxladım, sirr kimi,

qalmışam əsir kimi;

dumanı həsir kimi,

dağlar çəkib üzünə;

düşürdü atdan məni,

yaratdı otdan məni;

kimiydi, atan məni,

dünyanın kür üzünə;

yağdı həsrətin qarı,

unutdum o baharı;

dəli payız qubarı,

çəkib, bükür üzümə.