Hanı
Gələn dəlisin gəzir
bəs mənim dəlim hanı?
hamının əli göydə
bəs mənim əlim hanı?
Gözdən kövrək olmuşam
bəs mənim ölüm hanı?
göz yaşlarım dayanmır,
bəs mənim gölüm hanı?
Düzülüb qoşa güllər
bəs mənim gülüm hanı?
içimdə odlanıram,
bəs mənim külüm hanı?
Nə dəlim üzə çıxdı,
nə ölüm düzə çıxdı,
nə külüm dizə çıxdı,
bəs mənim dilim hanı?
Susqun qəm havası
Bir ay doğar
yorulan buludlar arasından,
bir Ay doğar
işıqlanar gecələr.
əllərimi, qollarımı görərəm,
sənə gedən yollarımı görərəm.
Qəribsəyən gecədə
yolların yanağından
tək ağlayan qəribin
göz yaşını silərəm,
daş qolları qaldırıb oynayaram
içimdəki qəm havanın pəsinə,
diksinərəm lal sükutun səsinə.
Nə deyəsən
gecənin bir küncündə
için-için oynayan
bu Allah bəndəsinə...
Bir qərib gecə
Özgə şəhərlərin gecələrində
otaqlar qəribə gələcək sənə.
Elə bil hansısa bir əsərdəsən.
Hər baxış bir salam verəcək sənə,
Baxış salamlardan yorulacaqsan.
Son günlər doğmandan eşitmədiyin
adını özündən soruşacaqsan.
Hər addım qapıntək döyülər sənə,
Dayanıb baxarsan,
Ötüb gedər səs.
Qapılar üzünə baxacaq sənin.
Sənə yad otaqlar, o boz divarlar
günün bozluğunu çıxarar üzə.
Ayağın darıxar, izin darıxar,
içinə qısılan səsin darıxar.
Eyvana çıxarsan tələm-tələsik:
budur həmin səma, həmin göy üzü.
Səni ulduz görər, Ay salamlayar
bir ayrı baxışda, bir ayrı dildə.
Darıxıb yavaşca geri dönərsən,
Özünə baxarsan təzə aynada
görərsən kim isə boylanır sənə.
Dözməyib keçərsən duş otağına,
baxarsan burda da elə özgəsən.
Yükünü açarsan, yeri açarsan,
ağappaq paltarlar tanımaz səni,
əlini bədənə, üzə çəkərsən
əllərin diksinər, bədən ürpəşər.
Gecədə darıxan bir qərib kimi
qaçmaq istəyərsən daha özündən,
bu özgə otaqdan, özgə gecədən.
Qəfildən astaca qapı döyülər,
Diksinib baxarsan...
Bir əlin dəstəkdə, biri açarda...
Sən qaça bilməzsən özün-özündən.
Fikirlər hissləri yeyər gecələr,
Beləcə uzanıb gedər gecələr
bir özgə şəhərin tənhalığında.
Ay da bu qəribə boylanıb baxar
bu səssiz otağın pəncərəsindən...
O əllər
Hər səhər, hər axşam o pəncərədən
məni yola salan, mənə əl edən,
arxamca su atan, "yaxşı yol" deyən,
o əllər çağırsam gələrmi yenə?
Üzümün sığalı itib nə vaxtdı,
saçımın tumarı itib nə vaxtdı,
köksümdə min qubar bitib nə vaxtdı,
o əllər çağırsam gələrmi yenə?
Zamanın nə fərqi, günün nə fərqi,
sevinci apardı, vər saldı dərdi,
gedişin könlümə bir kölgə sərdi,
o əllər çağırsam gələrmi yenə?
Əlimə əl dəyər, üzə qan gələr,
dil açıb danışar, cana can gələr,
məni yuxulardan oyadan gələr,
çağırsam gələrmi o əllər yenə,
ömrümü bəzərmi o əllər yenə?..
Bu da tale havası
Bu da tale havası...
Ömrümüzə anbaan
gün çıxır,
külək əsir,
yağış yağır,
qar yağır.
İçimizdə sevinc var,
tənhalıq,
darıxmaq var,
ayrılıq var,
ölüm var...
Əlimizə gələnlər
əllərdə durmur daha,
satılan ucuz olur
alınan min qat baha.
Dərd durub özü gəlir
üstümə aram-aram.
Deyir unutmam səni,
səninlə hər an varam.
Ömrümüzə anbaan
gün çıxır,
külək əsir,
yağış yağır,
qar yağır.
Bu da tale havası...
Ağrıların bir öpüşlə bitən vaxtıydı
Ağrıların bir öpüşlə bitən vaxtıydı...
Nə qayğı bilirdik nədir,
nə itki.
Yaxşı vaxtlar idi.
Gecələrin sakit vaxtlarıydı.
Başımızı qoyan kimi yatardıq.
Biz gecələr gül yuxuya batardıq.
Dərdimiz uşaqlıq dərdi idi.
Ötəri bir dərd.
Qalan hər şey gözəl idi.
Sən də vardın,
Mən də,
O da,
Onlar da.
İndi o onların çoxu yoxdu.
Elə o öpüşlər də.
İndiki öpüşlər uzaqdan gəlir:
əl öpüşləri,
səs öpüşləri,
gül öpüşləri...
yalançı öpüşlər.
Zaman Bermud üçbucağıtək
xoş olan nə vardısa
hamısını uddu
qaranlığında.
Sevincin dili,
gülüşün səsi,
xoşbəxtliyin dadı getdi.
Adı itdi.
İndiki ağrıları öpüşlər götürə bilmir.
İndiki ağrıları öpüşlər itirə bilmir.
Yaxşı vaxtlar idi.
Hər şey tər-təmiz.
Hava da,
səma da,
münasibətlər də,
sevgi də...
Ağrıların bir öpüşlə bitən vaxtıydı.
Gümanların gül vuran vədəsiydi...
O yerlərdə bir kənd var
O yerlərdə bir kənd var,
bizi xatırladacaq kənd.
O yerlərdə bir ev var,
bizi xatırladacaq ev,
o yerlərdə bir açıq qapı var
bizi ötürən qapı,
bizi itirən qapı.
o yerlərdə bir pəncərə var
yolumuzu gözləyən pəncərə.
o yerlərdə
təpənin döşündən
bir yol gedir,
bizi aparan yol,
bizi bizdən qoparan yol.
o yerlərdə...
o yerlərdə...
o yerlər dağım-dağımdı,
o yerlər göz dağımdı.
yolları burma-burmadı,
minalardan sapıb gedən
yolları qırma-qırmadı.
düyünlənib düyün-düyün,
mənə deyir:
"Gəl, aç yolların düyünün,
düyündə boğulur yollar,
addım izləriylə
təzədən doğulur yollar.
izlərsiz yox olur,
üzülür yollar."
Ot basmış yolları
dərədən keçən,
qapısı çərçivəsiz,
pəncərəsi şüşəsiz
bir kənd vardı o yerlərdə.
Bizi vətəndaş edən kənd...
Harada qalmısan
Külək dağıdardı meşənin telin,
yarpaqlar gizlincə öpüşərdilər,
sən baxıb üzümə gülümsəyərdin,
bilərdim, bilərdim, nə istəyərdin.
Arabir görünən Aydan utanıb
qoluma girərdin, üzüaşağı
gedərdik hardasa bir gizlin yerdə
dünyanın qəmindən uzaqlaşardıq...
Külək tellərini daraqlayardı,
külək məni yaman qabaqlayardı.
Mən səni köksümə sıxardım ki, bəs,
külək tellərini daraqlamasın,
yanımda o səni qucaqlamasın.
İndisə küləkdən yan qaçıram ki,
ötən günlərimi varaqlamasın,
çatıb məndən səni soraqlamasın.
Meşə həmin meşə, çəmən o çəmən...
yenə yavaş-yavaş əsəcək külək,
atılan püşklərin o tərs üzütək,
indi zamanımı günahkar bilək?!
O Ay da gizlənib, yağacaq yağış,
ağac görən kimə çətirin salmış?
Hardan yağdırıldı üstünə qarğış,
sən harda qalmısan, a tənha qalmış?!
O axşam qaranlıq ayırdı bizi,
qaranlıq gecədə işığa düşmüş
gözlərtək görmədik bir-birimizi.
Sən ayrı, mən ayrı, bu tək dünyada,
harada qalmısan, indi harada?
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
