Şeirlər - Malik ATİLAY

 

Al-qan içində əllərim

 

Həyat sevgilimin qar əlləri kimi

Bəyaz vərəqlər vermədi mənə.

Ona görə,

Nəmişlikdən göyərmiş divarlarına evimizin

Taleyimi yazdım dırnaqlarımla.

Taleyimi yazdım,

Al-qan içində əllərim.

Dalaşdım "xrebtovı" küçələrində

Sonunu bildiyim bütün yollarda

Pəncəsi getdi çəkmələrimin,

Atdığım iki zərdən biri həmişə yek gəldi.

Uddum...

Uduzdum...

Sənsə

Qara saçlarını ağ üzünə vuran küləkdən

Köksümdə gizlənib

Ovcumdakı xətlərdə

            bəxtimə düşənləri axtarırsan.

 

 

 

Yalnızlar marşı

 

Tək olanlarımız bilir,

Gecə ovçusudur qəlbdəki ümidlərin

Şəhərin işıqları yandıqca yavaş-yavaş,

Sahilə çırpılıb çəkilən dalğa misalı

            çəkiləndə küçədən adamlar,

Günəş ulu babaların

            inandığı təpələrin arxasına köçüncə,

 

Gecə hilal bıçağıyla yarar,

Oyaq qalanların köksünü bircə-bircə.

Ümid qoymaz,

Xəyal saxlamaz,

Dünyandan uzaqda

Bir insanın içindəki dünya ağlayar.

Şahzadəyə dönüşmədən

Öləcəyindən qorxan qurbağa naləsiylə.

 

 

 

Fatmayı bağlarında

 

Fatmayı bağlarında

Mürgüləyən səssizliyi

Dümsükləyir bağa gələnlərin addım səsləri.

 

Əncir ağacları

Gilavara qoşulub əl yelləyir qonaqlara.

Meynələr nadinc uşaq kimi hasara sarmaşıb

Boylanır yollara,

Dənizin sahilindəki yalnızlıq

            duman kimi çəkilir,

Samovarlar qalanır,

Yenə nağıllar başlayır...

Üç aylıq qonaqlarına

Qollarını açır kənd...

 

 

 

Əfqanıstandan qayıtmayan əsgərin nağılı

 

Hələ döyüşə getməmişdim,

O vaxtlar...

Bir rubl verib sevindirirdilər uşaqları,

Hind filmləri gələrdi kinoteatrlara,

Adamlar gələrdi qatar-qatar yeni həvəslə.

Sevgilim məktub yazardı tez-tez,

Kaqor içdikdən sonra dostlarla

Məktubdakı xoş günlərin xəyalını

"Viceroy"un tüstüsündə boğardım.

Yorardım özümü başqa

            qadınlara gedən yollarda,

Məni sevən qadının

            gözlərini yollarda qoyardım.

 

Hələ döyüşə getməmişdim,

O vaxtlar,

Ölüm küçəmizə, ya qocaların,

Ya da bir məhəllə avarasının

            canı üçün gələrdi,

Gülərdik kədərli şeylərə də,

Məsələn,

Bir ayağı olmayan Fazil dayının

Niyə iki ayaqqabıya

            pul verdiyini düşündükcə.

 

O vaxtı döyüşdə idim,

Nə bir məktub gəlirdi sevgilimdən,

Nə dostları tapa bilirdim,

Nə də artıq iki ayaqqabı yarayırdı işimə...

Üstündə döyüşdüyüm dağların

Altındakı mağaralarda can verdim

Bəlkə bir gün uduzdu deyərsiz, amma

Son gülləsinə qədər döyüşdü,

            deməyi unutmayın.

 

 

 

Yuxu

 

1

 

Bəlkə yuxusuyuq kiminsə,

Qəm yemə,

Oyanar,

Hər şey bitər.

 

2

 

Yuxusunda görərkən belə,

İnanmamışdı

Onu sevən bu qədər adamın tapılacağına.

 

3

 

Yenə bütün qonşular səs-küyə yığılmışdı,

Yenə yuxusunda

Öldürdüyü adam hücum çəkirdi üstünə.

 

4

 

Gerçək olmayacaq qədər gözəl,

Yuxu olmasına dözməyəcəyim qədər

Ağır şeylər yaşadıq səninlə.

 

 

 

Həyatımın səndən sonrası

 

1

 

Səndən sonrasıydı həyatımın.

Hansı küçədən keçsəm,

Sevmədiyim tanış kimi

Ürəyimi üzən bir xatirə kəsirdi önümü.

 

2

 

Səndən sonrasıydı həyatımın,

Yalanlara

İnanmağa söz vermişdim özümə,

Artıq sənə inanırdım.

 

3

 

Səndən sonrasıydı həyatımın

Damarlarını kəsib,

Güzgüyə son şeirini yazan şairi tanımışdım.

 


© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!