Yeni şeirlər kitabıma
Təmiz hava kimi gəl udum səni,
Gözümdə eynəksən, əynimdə geyim.
Söz-söz, misra-misra oxudum səni
Bilmirəm haqqını necə ödəyim.
Bu böyük dünyada kiçik zərrəsən,
Sıxmısan bağrına bulaq suyunu.
Mənim həyatımdan bir mənzərəsən
Səndədir ömrümün toyu-düyünü.
Vuruldum səndəki məna ətrinə
Salmadım özümü qovha-qovduya.
Bəlkə yuxularım dəyib xətrinə
Arada yol verib başdansovduya.
Saldın öz qəlbinə sən ahlarımı,
Sözümü bəzədin naxışla, kitab.
Bütün səhvlərimi, günahlarımı
Səni yazdığıma bağışla, kitab.
Yandın qaranlıqda işıqlar kimi
Sənə ürəyimi verdim, yeridim.
Yerimək öyrənən uşaqlar kimi
Tutdum ətəyindən durdum, yeridim.
Səninlə imana, dinə gəlirəm,
Dilimdə bağlanan söz qabarısan.
Səni başdan-başa əzbər bilirəm,
Mənim yaddaşımın şah damarısan.
Burdan kəndimizə elə baxıram
Xəyal məni çəkir dağlar qoynuna
Təpələr əyri bel, qayalar çopur.
Elə sarılıram kəndin boynuna
Mən onu, o məni doyunca öpür.
Buludla doludur dağların üstü,
Yerlərin ruhunu göy udur bəlkə.
Təndirxanalardan qalxan o tüstü,
Mərhum anaların ruhudur bəlkə.
Nə qədər yazarlar dağdan, qayadan,
Adını çəkərlər yalın, yamacın.
Qəlbində coşmağa ilham oyadan
Ana təbiətə sevgim əl açıb.
Mamır ətri gəlir qaya gədikdən,
Dindirə biləydim kaş, qayaları.
Göy üzü görünmür sıx meşəlikdən,
Düşür üstümüzə gün şüaları.
Qarışıb suyuna məndə axıram,
Dəyişib bulağın donu elə bil.
Burdan kəndimizə elə baxıram
İlk dəfə görürəm onu, elə bil.
Namaz xalçasıdır şeir dəftərim
Məni güldürəndə gülmüşəm, Allah,
Ən böyük sevinci özün ver mənə.
Yenə hüzuruna gəlmişəm, Allah,
Bir mömin bəndəyəm, dözüm ver mənə.
Çevirim dilimdə sözü qibləyə
Yazmağı, pozmağı bir adət edim.
Mənimtək dayanıb üzü qibləyə
Qələm də, kağız da ibadət edir.
Yaxşının dostuyam, pislərə yadam,
Duyğular qəlbimdə xoş avazlıdır.
Sevincin başına məs çəkir nidam,
Nöqtəmlə vergülüm dəstəmazlıdır.
Sevgimin gözündə yenə sökür dan,
Təsbehin qazancı zikirlər olsun.
Hər şeyə qadirdir böyük Yaradan,
Onun varlığına şükürlər olsun.
Dayanıb arada bir nəfəs dərim,
Şeirə bir azda marağım artar.
Namaz xalçasıdır şeir dəftərim
Sərilib sözlərin ayağı altda.
Türkiyədə meşə yanğınları zamanı yazdığım şeir
Türkün türkdən başqa dostu var, qardaş.
Od tutub alışır söz qucaq-qucaq,
İçimdə qalxmışam odla davaya.
Dinim helikopter, imanım uçaq,
Odu söndürməyə qalxır havaya.
Tüstüyə qərq olub yollar, cığırlar,
Gör necə alışıb sevgim içimdə.
Hisslərim özünü oda yaxırlar
Qəmim alov boyda, alov biçimdə.
Mənə od vurubdur şeytan sürüsü,
Od-alov içində közərir ürək.
Üstümü-başımı alov bürüyüb
Yanıram Türkiyə meşələritək.
Odlanıb yaddaşım yadın içində
Arzu da, istək də, güman da yanır.
Meşə çabalayır odun içində,
Dərənin içində duman da yanır.
Alov içindədir hər qaya, hər daş,
Yanan meşə deyil, türkün qəmidir.
Türkün türkdən başqa dostu var, qardaş,
Onlardan biri də - Şahin Həmidli.
Köç edib Bakıya, sığınıb mənə
Kəndimiz üçün
Bir an adı düşmür dodaqlarımdan
Kəndin ətri gəlir sözümdən mənim.
Yolları əl çəkmir ayaqlarımdan,
Xəyalı çəkilmir gözümdən mənim.
Bəzən imdadıma çatmayır səbrim
Gizlincə kövrəlib, lap ağlayıram.
Qəlbimdə yaşayır anamın qəbri,
Öpüb, başdaşını qucaqlayıram.
İçimdən boylanır kənd qəbristanı,
Dünyadan köçənlər orada yatır.
Tağ atıb sinəmdə sevgi bostanı,
Xatirə ləkləri yaddaşımdadır.
Yatır ürəyimdə məhəbbət payı,
Sağı da, solu da əzizdir mənə.
Nəinki bulağı, nəinki çayı,
Qurbağa gölü də əzizdir mənə.
Küləkdir, dumandır, bəri-bəzəyi,
Nanəsi, yarpızı bitir mənimlə.
Girib qılığıma daşı, kəsəyi,
Hara gedirəmsə, gedir mənimlə.
Dərəsi qarışıq, düzü qarışıq,
Verib qayasını, dağını mənə.
Nəyi var, götürüb özü qarışıq,
Köç edib Bakıya, sığınıb mənə.
Sevgiylə təsvir et bahar fəslini
Bir rəssam dostuma
Yeri qaldır göyə, göyü sal yerə,
Çıxar, təzədən ək kolu, ağacı.
Nəzər sal müqəddəs ocağa, pirə
Doldur kətan üstə yalı, yamacı.
Bir qaya rəsmi çək, dibində bulaq,
Gecə də, gündüz də suyu çağlasın.
Hündürdən boylansın başı qarlı dağ,
Göydə şimşək çaxsın, bulud ağlasın.
Aydınca görünsün yerin hər yanı,
Payızın xəzanı, bəhəri ayrı.
Yadından çıxarma sökülən danı,
Gecəni ayrı çək, səhəri ayrı.
Çiçəyi çırtlasın dumanın, çənin
Havanın ürəyi sirr ilə dolsun.
Zülmətin içində qalan gecənin
Üz-gözü işıqla, nur ilə dolsun.
Sevgiylə təsvir et bahar fəslini,
Dərənin içində duman bozarsın.
Aydın səmaları sən elə çək ki,
Günəş doğan zaman üfüq qızarsın.
O qədər canlı çək qayanı, daşı,
Seyr edən gözlərin şəklini çəkim.
Kətanı şəkillə doldur, qardaşım,
Qoy mən də sözlərin şəklini çəkim.
Yaz yağışı
Bu yağış göylərin alın təridir,
Yağır üstümüzə su yaz səhəri.
Buludlar səmanın gəmiləridir
Səfərdən qayıdır bu yaz səhəri.
Səma dənizində fırtına qopub,
Qəfil şimşək çaxır, göy guruldayır.
Səmadan torpağa nur tökülür, nur,
Göydə damcı-damcı su parıldayır.
Elə bil sonudur göydə hər şeyin,
Üfüqlər ağ bayraq qaldırıb sanki.
Çöllərə işığı düşüb şimşəyin,
Həyəcan fitidir ildırım sanki.
Üzünə nur gəlib qara daşın da,
Çiçəyi çırtlayıb otun, yarpağın.
Çöl-çəmən yuyunur yaz yağışında,
Ürəyi açılır qara torpağın.
Baxmamaq, görməmək yaxşı deyil heç,
Göydən çəmən-çəmən yaşıllıq yağır.
Bəlkə də bu yağan yağış deyil heç,
Göydən təmənnasız yaxşılıq yağır.
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
