Mənim dosyem
Mənim dosyem,
mənim dosyem...
Onu vərəqləyib indiyəcən yalnız
Britaniya kəşfiyyatı "M-7",
Bir də yazıçı Somerset Moem...
Üzərliyində
O güc varmiı
Taleyimə tərəf tüstüləməyə?
Kondisionerində o güc varmı
Cəhənnəmi sərinlətməyə?
Əzrailində o güc varmı
Düşmənini öldurməyə?
Velosipedində o surət varmı
mənlə birgə finiş xəttinə yetişməyinə?
Əsən vəhşi küləyində,
zəif, sısqa, titrək kürəyində
Taqətsiz biləyində
o güc varmı, öz qalın dosyeni,
vərəqləməyə?
Dosyemdə ilk rəsmi sənəd
Nənəm Nafiyyə Həştərudi ilə
Babam Əlixan Herisçinin
Qacarlardanqalma
Kəbin kağızıdı.
Həyatımın ilk naxışıdı...
Tarixin ilk baxışıdı,
Yaxşıdı,
Ancaq yamanca gözü yaşlıdı.
Yamanca çatmaqaşlıdı.
Nənəm Nafiyyə Herisçi
Daim bu sənədi qoynunda saxlardı,
Daim ağlardı.
Bakıya getmiş oğluna məktublar yazardı.
Kəbin kağızı göz yaşlarına bulaşardı,
Yaşarardı,
Hərfləri pozulardı, qarışardı,
Silinərdi bəzi hərfləri...
O vaxt həm də dəyişərdi
Təbriz bazarında qiymət tarifləri...
Aşıqların telli sazındakı bəy tərifi.
O kəbin kağızı
Bax, bu cür sənədləşərdi, rəsmiləşərdi
Tale dəftərxanasında.
Nənəmin yaxasında,
Ağrı vardı qılçasında.
Həm də tənəbidəki ən qədim xalçasına
artıq güvələr girişmişdi.
Demək...
Vaxt yetişmişdi...
1976-cı ildə sındırdılar bu qələmi,
Gördülər, artıq çox tünddü
içdiyimiz çayın dəmi,
Həm də Almaniyadakı bizim Rəşid əmi...
Tanınmış həkimdi...
Bu, nənəmi
Frankfurt şəhərində
Şərqi alman, Qərbi alman
kəşfiyyatının razılığı ilə
görüşdürdülər
düz 30 il ayrılıqdan sonra
Atamla.
Dedilər:
"Bax, Qafar ağadı,
Oğlundu...
O isə, geri sıçradı qəfil...
Dedi: Oğlumdu? Odu?
Odu?
Bu, adam yoxxxx,
Oğrudu...
Sonra susdu...
Pıçıldadı...
- Bu doğrudu?
Bəlkə çox uzaq qohumdu?!
Qonşumuzdu?
Hə... o vaxt bu kəbin kağızının
Çox hərfləri silindi, pozuldu.
Ana tanımadı öz oğlunu.
İtələdi qolunu...
Ətrafdakılar pıçıldadı:
"Görünür, ikisi də yorğundu"...
Başladı qohumlar arasında dedi-qodu...
Dedilər, arvad dərman içir,
Hələ yuxuludu.
Sənəddəki hərflərin, cümlələrin çoxu
O vaxt pozuldu.
Arvad qayıtdı Təbrizə.
Yenə məktublar yazdı bizə.
Çağırırdı evimizə...
Ölmürdü.
Deyirdi: Qafar ağanı görməsəm,
Ölməm.
1979-cu ildə, qışda, İnqilab vaxtı
Laxlayanda şahın taxtı
Atam kimi geyindirdilər
Bir avaranı
Araya qatdılar qarı, boranı,
Aldatdılar axır arvadı...
Arvad güldü.
Öldü.
Ovcunda bax, bu kəbin kağızı.
P.S. Çadrasının, kəlağayısının düyününü dünyaya açmadı sonra bir daha. Bərk-bərk büründü öz Şərq çadrasına. Çəkildi öz İçəri Şəhərinə. Orda əbədi olaraq itdi birdəfəlik. Dərk etdi ki, uzaq 1946-cı ilin soyuq dekabrında o öz sevimli oğlundan birdəfəlik...bəli, ömürlük ayrılıb. Sonra görüşə də bilərlər, hətta. Noolsun?
Təbrizli mürdəşir
Mürdəşir işləyirdi Bakıda
Məhəmməd Birya -
Pişəvərinin şairi,
naziri...
Hə, Təzə Pirdə lap axırda
onun qəbuluna gəlirdi -
- Əli, Vəli, Pirvəli...
Hətta yaxası qızıl düyməli
nazir, dramaturq Şıxəli
Qurbanov...
Hə...orda Birya
yenə də nazirdi,
yenə nazir...
Hətta Əzrail ona xatir
Qəfil çixardi istefaya.
Birya ilə qiyafəsini dəyişirdilər,
Sonra gedərdilər o taya,
Bu taya.
Özü də, lüm-lüt qəbul edirdi o,
şikayətçiləri...
alırdı əlinə taxma çənələri,
deyirdi: - "Bəli..."
deyirdi: - "İnsan lütdü...
xəyanət labütdü,
o "zapı"lardan, "moskviç"lərdən daim sızan
rəngsiz nöyütdü"...
Bir də gördün, son baxışını, hə,
siqaret kötüyü kimi sümürdü,
Dedi: - "baxın, ölübdü,
Mütrüfdü
bədəniniz, təniniz...
Hanı Moskva malı tuman-köynəyiniz?
Bahalı pencəyiniz?
Axırıncı dəfə geyinməyiniz,
kəfənləməyiniz, bəzənib-düzənməyiniz,
erməni dəlləyiniz....
Mənim ixtiyarımdadır,
Ölüb-dirilməyiniz!!!
Deyirdi: - "qəddini əymə, düz uzan, sus,
day danışma,
sözü bir dəfə deyərlər axı adama!
Döyürdü də hərdən
o, bu meyitləri!
çıxarırdı çürük dişlərin dibindən,
çürük saitləri, iyli samitləri,
mədənin həzm etmədiyi biskvitləri...
xüsusən, birinci katibləri
qəfil otuzdurardı masa arxasına,
Gül saçardı (taxardı) yaxaşına,
qələm qoyardı barmaqları arasına,
day bilmirəm, harasına...
Deyərdi: "Pişəvərinin ölüm hökmünü yaz
bu kağıza!
Güc verin dəə barmaqlarınıza!
Şükür, Allah rizasına!
Yetişdizmi axır, cəhənnəm darvazasına?
Sonra nə desə, nə deməsə,
Keçərdi muğamat səsınə,
Qəfil enərdi zildən pəsə,
Deyərdi birnəfəsə:
- Məndə yox yalan, riya,
Nə Stalinəm, nə də Beriya...
Bax, tanı məni, Biryayam da mən,
Birya!!!
Mənim ixtiyarımdadır indi
Cənnət pulumu mənimsəmiş
Sizin gizli buxalteriya!
Cənnətdən cəhənnəmə boynunu
uzadan nəhəng zürafə ilə
Taleyim birdi.
İnanmayan kafirdi.
Qanundu,
Ovsundu,
Bütün maraqlara uyğundu -
daim həm zaman dəyişir,
həm də Təzə Pirdəki mürdəşir...
Mürdəşir dəyişəndə,
zaman da dəqiqləşir...
növbə indi mənə gəlir...
Biryanın son məsləhəti
beyninimdə hey səslənir -
- "bax haa, ölülər hərdən
mürdəşirin barmağını dişləyir!"
Həə, özünüzü yığışdırın,
Bakıya təzə
təbrizli mürdəşir gəlir!!!
Bizim döngə
Siqaret kötüklərinin
bol olduğu,
bircə külək həmləsiylə
yox olduğu,
qəbiristanlıq mollasının yorulduğu,
ən tənha məzarı seçib,
üzərində oturduğu,
uzaq sarı işıqların ac,
zülmətin tox olduğu,
lüm-lüt qış ağaclarının mənə
bahar fəsli
boyun olduğu,
Borclu olduğu,
insanların öz kölgəsini
fahişə kimi soyunduğu,
divarlara
yad kölgələrin qonduğu,
küləyin sait, ağacların samit
səs olduğu,
səfehliyin mənə aid olduğu,
it-bat bir yerdə,
harda, "Makdonalds" dükanı hələ açılmayıb,
hələ təmirdədi,
təmirdə...
Harda, bütün millət qeybə çəkilib,
soruşsan "hardadılar?"
deyərlər əsnəyə-əsnəyə:
"Dövlət tədbirinə gediblər,
dövlət tədbirinə"...
mənə tərəf burulur
ordakı vahiməli,
zülmət döngə!!!
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
