Şeirlər
Qabırğa
Bir qadın yaşayırdı, qabırğaları tez-tez sızlayırdı
hamilə idi, bətni Yer kürəsi boydaydı
və bir şənbə günü dünyaya ötürdü körpəsini.
Atılmışdı. Övladı ayaq açmadan ölmüşdü.
Üst-üstə hadisələr yaşandıqda
insanın hissləri tıxaca düşür.
sevimlisinə çevrilmiş dənizə də baxa bilmirdi.
dəniz də dalğalarını sevməz,
ondandır ki sahilə tərk edər
deyə, səssizcə düşünərdi
yağmurlarda islanmaq aldığı ən böyük həzz idi,
bircə çətirləri qalxantək tutan
adamları sevməzdi.
"Çətir açmaq yağışı yaralamaqdır"
- deyə gözləri ilə düşünərdi.
Ölüm də əlini üzmüşdü ondan.
"Allahdan ağrılı ayrılığın ardından
amneziya adlanan azar arzulanır
acıları arıtlamağa" ərizəsini
qəlbinin divarından asmışdı
bir gün nəhayət uzunca tənhalıqdan və
səssiz qalmaqdan boğuldu
və gecəyarısı qaranlığa bağırdı:
Ürəyim alma istəyir... Alma...
Sənət səltənət üçündür
Balzak qəhvə qaldırır bəşəri komediyalara,
Rudəkinin gözləri mil-mil olub çıxıbdır.
Kəsilib Van Qoqun da sarı qulağı
Evimin qabağında xana-xana oynayır uşaqlar
Xəbərsizlər, Kortazarın kitabını oğurlayıb dostlar.
Şəfəqlərin nəbzi dayanırmış İsa gələndə,
İsa köhnə libasda həyat gətirirmiş
Buonarotti yaraladı ürəyini naturaçının.
"İsa qayıdacaq, bizə həyat bəxş edəcək"
- deyə-deyə
möhtəşəm İsa portretini çəkərkən.
Ölənlər dünya dəyişir, dəyişmir ədalət qanunu
torpaqda qalır "İnsaf et,
hansımız daha qəddarıq"lar
insanlar yerin canına dolan qəlpələrdir.
Bir gün hamının hər kəsi öləcək,
Yer kürəsi qara bağlayıb itəcək kəhkəşanda.
Bilirəm, belə tez bitməməliydi bu sicilləmə,
dahilər insan deyil, insanlar da dahi.
Yazmaq şərqli-qərbli eyni dalana dirənir,
bir gün onsuz hamının hər kəsi öləcək.
Balzakın kofeylə intiharı,
Rudəkinin gözləri,
Van Qoqun qulağı
anlamırsınız
bir gün onsuz da hamının hər kəsi öləcək.
Tanrı əl çalacaq ildırım səsləriylə
bilirəm, belə uzun çəkməməliydi bu sicilləmə
bağışlayın, unudun.
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
