Dəmir Yumruq
Sərkərdəmiz
Hörmətli Hafiz Paşayevə
Bir səadət mehi əsir
əsrin yeni havasından.
Dəmir Yumruq Sərkərdəmiz
doğulubdu artıq, şükür!
O dərs alıb Atasından, Babasından,
bir də Ulu Babasından.
Qucaqda yox, arzularda,
istəklərdə o böyüyür,
zaman adlı müəllimi,
açıq-aydın, düşüncəli,
əsən yelə, daşan selə
o, siyasi bir ad verir.
Onun uzaqgörən gözü,
duyan qəlbi, yazan əli
ölkələrin tarixinə
tarixi məlumat verir.
Cilvələnir, rəngə girir
dünya bəzən röya kimi.
Dəmir Yumruq Sərkərdəmiz
Dan yerinə - bir şeh gəlib.
Qarşısında Yer üzünün
xəritəsi - dünya kimi.
Bəşərin də taleyinə
yeni bir cavabdeh gəlib.
Türkiyədən həkim gəlib
Uzman həkim Musa Kılıça
(Nəğmə mətni)
Türkiyədən həkim gəlib,
gör kim gəlib -
Musa Kılıç.
Bir eşq gəlib, həvəs gəlib.
Ərdoğanın nəfəsindən
isti, doğma nəfəs gəlib.
Musa Kılıç İlham dedi
ilk dəfə bu dostluğa
mən də bir carçıyam dedi.
Bəndlərə tale yazmağa
haqdan araçıyam dedi.
Yer işıqlı, hava gözəl,
Həkim məlhəmi tər-təmiz.
Qoşulun, qoşulun bizə,
Musa Kılıç nəğməmizə.
Nəğmə bizə,
Məlhəm sizə!
Arif Mehmandosta
Nəğmə oxuyurdu Arif yolboyu,
məni ovsunlayan o səsdə nəydi?!
Oğlu Atillanın mübarək toyu
Araz sahilində
bir təntənəydi.
Onda Günay xanım bir ana kimi
oynadı, yorulub doyana kimi.
Fatimə xanım da -
qalxdı nənəsi
qoşulub oynadı ona nəvəsi.
Hamı sevinirdi - dost, qohum olan,
öpürdü Arifin ağ saçlarından.
Mənim saçlarıma bənzər o saçlar
mənim də
ruhumu oxşayırdılar.
Muğanlı əfsanəsi
Qasım Abdullayevə minnətdarlıq
Qasım müəllimə hörmət, ehtiram,
o, qardaşəvəzi, dostəvəziymiş.
Bir mühəndis kimi mən tanıyıram,
sən demə,
Muğanlı əfsanəsiymiş.
Şəxsi büdcəsindən kəsib bir qədər
qəbristan yoluna yetirib nəzər.
Bir hasar çəkdirib yollar uzunu,
yerdən təmizlədi yerin tozunu.
Yağışdan, palçıqdan aman yoxuydu,
kənd də atasına rəhmət oxutdu.
Bəs sonra?
Muğanlı xəstəxanası! -
deməyib xərcini hələ bir kəsə.
- Heç kəs naxoşlayıb, xəstə olmasın, -
deyirlər,
deyibmi kənddə kiməsə?
Sadə bir insandı Qasım müəllim,
dərsdə - tələbələr ürək açırlar.
Kafedra müdritək - müdrik, mülayim,
professor, - deyib, suallaşırlar.
Qasım müəllimə hörmət, ehtiram,
o, qardaşəvəzi, dostəvəziymiş.
Bir mühəndis kimi mən tanıyıram,
sən demə,
Muğanlı əfsanəsiymiş.
Xatirə qızıma
Qızım mənə zəng vurur:
- Ata, necəsən? - deyir.
Dünyanın ən müqəddəs
səsini bəxş eləyir.
Mən də öz aləmimdə
qoruyuram o səsi.
Ata ziyarətidi, -
yaşa, övlad Töhfəsi!
Bakı şəhəri,
12.12.2024
Günəşi gətirən qız
Günəşi aparan qız!
Günəşi gətirən qız!
Dibçəklərdə gül əkib,
günəşi bitirən qız!
Yorulmasın o əllər,
günəş ilə bərabər,
şüşələri silən qız!
Günəşin rəfiqəsi,
günəşə çevrilən qız!
Şairlər oyaq qalır
- Bir işin varmı, şair,
necə keçir günlərin?!
Elə ki, iş yerimi
öyrəndilər, bildilər, -
-Yenə başın qarışar,
iş yaxşıdı, - deyirlər.
Təbrik də eləyirlər.
Xəbərsizdi, təəssüf, -
bir para oxucular, -
oxuduğu misranın
neçə variantı var.
Şairlər oyaq qalır, -
nə bir vərəq ağ qalır, -
bir sözün arxasınca
düşürsən tapanacan.
Tapa bildinmi, haçan?!
Pozursan yaza-yaza,
yazırsan poza-poza.
Soruşma nədən, niyə?
Qayıt görüm geriyə,
hardaydı, o qafiyə...
Bir dekan varıydı
Baş laborant Güldanə xanımın
xatirəsinə
Bir Dekan varıydı, belə, birtəhər,
gözü seçməyəni ayaqlayardı.
Müəllim, tələbə görəndə şişər,
rektoru görəndə arıqlayardı.
Hərdən stoluna yumruq vurardı,
deyərdi, Dekanam, o da təzəydi.
Oxlov udan kimi dimdik durardı,
daimi bir nida işarəsiydi.
Bir prorektorun keçər yanından,
biz birik, desə də, ayrı gəzərdi.
Göstəriş verərdi onun adından,
gedib əl tutanda, dizi əsərdi.
Bizə gah toxunar, gah ilişərdi,
bir az əsəbiydi, bir az da qıvraq.
Fənnini bilmirəm, necə bilirdi,
şərikli dərslik də yazmışdı bir vaxt.
Hamıdan ağıllı, hamıdan təmiz,
hamıdan fərqlənən inadkarıydı.
O da tələbədən almağa həris,
köhnə iş yerindən adətkarıydı.
Tez-tez yoxlayırdı Baş laborantı,
yerində yoxdursa, təcili iclas.
Yuxarı-aşağı xəbər çatardı,
telefon əlində müsbət bir obraz!
Rektorun əmrilə getdi o dekan,
gördük hər üzünü zalım həyatın.
Bizə salam verdi, salam almayan,
Dekan insan oldu, gözünüz aydın!
Yanvar, 2002-ci il
Şəlalə gülüşlər
Mən yeniyetmə bir cavan,
sən bir az uşaq olaydın.
Mən ayıq, təmkinli, filan,
sən yenə şıltaq olaydın.
O şəlalə gülüşünə
qataydın bu "Can!" səsini.
Açaydın sən o gözləri,
o Tanrı pəncərəsini!
Hərdən mənə baxaydın,
yandıraydın-yaxaydın.
Yuxum gəlir, deyəydin,
məni sehrləyərdin.
Laylayını çalaydım,
uçaydın, ucalaydın.
Budaqları əyəydim,
gündən kölgələyəydim.
Gözdən, nəzərdən uzaq,
sən yuxulu, mən oyaq.
Deyəydim, ay durnalar,
oxumayın, oyanar...
Nəvəm Nəriman Həsənzadəyə
Oğlum, cəmiyyətdə bir az ayıq ol,
bilirəm, həyatda onsuz da paksan.
Məni tərifləmə,
mənə layiq ol,
sən onda mənsiz də tanınacaqsan.
Onda deyəcəklər, filankəsdi bu,
şair Nərimanın oğul nəvəsi.
Nə deyim,
başqa bir yolun da yoxdu,
axı, babanın da sənsən əvəzi.
Məni danan olsa yanında sənin,
sus, səbr deyiblər aparar, oğlum.
Üzü qara olsun bu zəmanənin, -
mən kiməm,
Tanrını danan var, oğlum.
Kiminsə gözündən qaçıb yuxusu,
kimsə, narazıdı öz taleyindən.
Qoy sənin sabahın uğurlu olsun,
gələcək günlərə,
salam indidən!
Ay gülərüz
Saat 5-ə işləyir,
bir az qalır səhərə,
günəşin şəfəqləri
yayılacaq şəhərə.
Dünya öz yuxusundan
oyanacaq bir azdan,
sonra sən gələcəksən,
qapını açacaqsan.
Üzündə bir təbəssüm,
girəcəksən içəri,
süfrəni açacaqsan,
sonra da dərmənləri...
Bax, beləcə başlayır
hər günümüz, ay SEVİNC!
Mən sənə minnətdaram,
ay gülərüz, ay SEVİNC!
16 iyul, 2024
Gecə saat 05:40
Dərdiş
(Nəğmə mətni)
Səndən nigaran qalmışam,
insafın hardadı, dərdiş?!
Sən hardasan, mən ordayam,
canım da ordadı, dərdiş.
Sən əzizim, mehribanım,
necə susum, necə danım?!
Sənsiz günüm-güzəranım
gözə bir pərdədi, dərdiş.
Sözümü saxla yadında,
ovsun var sənin adında.
Kölgəm ayağın altında,
yanında - yerdədi, dərdiş.
Sənin
Yanında deyiləm, gələm görüşəm,
könlünü könlümcə oxşayam sənin.
Əlindən yapışam, qolundan tutam,
nazını çəkməyə başlayam sənin.
Təbiət dəyişə nola, birtəhər,
tökülən qayıda, dola birtəhər.
Payızı vermişəm yola birtəhər,
bu qışı qoynunda qışlayam sənin.
Kəkliklər oxuyur daşda, qayada,
səni də kəkliyin səsi oyada.
Bir qəm görməyəsən qəmli dünyada,
mən də sağlığına yaşayam sənin.
Üç qardaş nağılı
Uşaqlar üçün
Onlar üç qardaşıydı,
böyük qardaş - başıydı.
Ortancıl - ortadaydı,
kiçiyinə - ataydı,
sağ və salamatıydı.
Kiçiyi - sadə, həssas,
yoldaşı - darda qoymaz...
Hansı alicənabdı?
Hansı sadədi, safdı?
Varmı bir xeyirxahı?
Bu dünyadan agahı?
Seçin, deyin özünüz,
nə desəniz, yüzə-yüz!
Şərikəm mən də sizə,
Gələn söhbətimizə
gələn dəfə başlayaq,
Qalibi alqışlayaq.
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
