SALAM
Ey yalın
ancaq yanlış bir addım atmayan ayaqlar,
salam...
Salam,
ey qabar tökən,
amma heç vaxt çörəyə çatmayan əllər...
Ey ikiqat olub da bir hüzurda əyilməyən bellər,
salam...
Halımıza ağlamayan gözlər,
sizi də salamlayıram...
KÖK
Bir dağ zirvəsinə işləyən köküm
həm də yerin təkinə gedir...
çoxdu köklərim-
arzu-bir kök,
ümid biri,
sevgi digəri...
kökümüz su içir
ən gur alovdan,
ən iti yanan oddan da...
evimin divar daşına,
qapımın dəmir cəftəsinə,
hətta
pəncərədən içəri süzülən gün şüasına
işləyən köküm...
saçaq-saçaq köklərim-
bir palıd kökü,
bir zanbaq kökü,
bir sünbül kökü...
ayı, ulduzları, günəşi göydə
saxlayan köklər var yəqin...
isti bir salama uzanan əlim,
əyilən başım,
haqq deyə çarpan ürəyim-
bunlar da köküm...
atəşdə bir köküm, suda bir köküm,
atəş də bir köküm, su da bir köküm...
torpağa kök atmaq deyirəm ha,
elə bu torpaq ana köküm-
kökümdən kök ayrılır,
gövdə ayrılır,
budaq ayrılır...
insan
özü özünün köküdü həm də
və görürəm... yazı masam-
mən ona da kök atmışam...
NEMƏT...
Bir addım atırsan ha,
nemətdi,
nemətdi hər dəfə
nəfəs alıb-verməyin də...
Sağına kölgə, soluna gün düşür-
nemət,
min-min güldən qismətinə bir gül düşür-
lap çox nemət...
Nemət bil xoş qılığını, təbəssümünü,
dilləndirirsən bir qəlbin sarı simini-
nemət...
Süfrəndə quru çörək, yavanlığı bir baş soğan,
gedirsən, gedirsən
dönmürsən doğru bildiyin yoldan...
Şirin-şirin gülümsəmən, salamın,
haqqa əbədi inamın-
nemət...
Nə aparsan, nə gətirsən,
bax, bu dünyada nə qoyub, nə götürsən,
nemət...
Gecə nemət,
gündüz nemət,
bir ovuc su - bir ovuc okean,
bir ovuc dəniz, nemət
və şeir ən əziz nemət!..
KÖHNƏ BAYATI
Köhnə bayatıdı nə desəm sənə,
Köhnə bayatıdı ən təzələr də...
Köhnə bayatıdı bu şeir, qardaş,
Köhnə bayatıdı bu nəğmələr də...
Yeni bir səs, nəfəs... köhnə bayatı...
Həmişə çətindi təzəni görmək...
Axı, nə zamandan hünər sayılıb
Ağla qaradakı təzadı görmək...
Köhnə bayatıdı de, göyə səslən,
Köhnə bayatıdı de, yerə səslən...
Səsin çatmayacaq öz qulağına,
Min kərə haraylan, min kərə səslən...
Ən alt qata enib lap üstə çıxmaq,
Min ilin sözü də... köhnə ki olmaz...
Köhnə bayatıdı deyib durursan;
Şeirin təzəsi, köhnəsi olmaz...
***
...Hər kəs
mütləq ömründə bir dəfə
"evrika!"qışqırır
bir Bisütun çapır ocağı üçün
ürəyindən od götürür
dərinlərə baş vurub incilər tapır
ancaq üzünə həmişə örtülü qalır
arxasında o adamın özü olan bir qapı...
KÖLGƏ
...Bax, gün işığı da
sanıram kölgədi üstümüzdə,
yaxından-uzaqdan
bir dua, bir xoş söz də...
kölgə...
bir tikə çörəyin... kölgəsinə heç qaçdınmı sən,
bir qurtum suyun... kölgəsinə uçdunmu...
mən
bilsən, nə qədər çox-
bir yarpağın kölgəsini istəyirəm.
kölgə torpağın üstünə düşür,
mən üstümdə bu torpağın
kölgəsini istəyirəm...
yer altında kökün də kölgəsi var,
yer üstə ağacın,otun üstünə düşər...
***
…ağacdakı yarpağın
yerə düşən yarpağa dediyini eşitdim:
-bax,sən artıq xoşbəxtliyə qovuşdun...
NECƏ OLUR...
Hərdən
boş-boşuna
xəyallar quranda da
dizimə, qoluma güc yığılır...
Necə olur,
çiynimə heç yük almadan
cavabdehliyini daşıyıram ağır bir yükün...
Bir atəşböcəyinin
mənə verdiyi işıq ümidindən
güc aldığım var...
Əyilib yerdən götürdüyüm bir ovuc torpaq
bir ovuc gücdü-
çoxdan çox...
Necə olur,
bir çaya
baxa-baxa
ürəyimə sanki güc axır,
üstümə düşüb bədənimdə gücə çevrilir
gün işığı
və bütün bunların içində
gücsüzlüyüm-
bu, necə olur...
ÇÖRƏK KƏS…
…Təndirdən evəcən
bir damcı yolda
analarımız hər gördüyünə-
uşağa, böyüyə
ürəkdən bir "çörək kəs" deyərdi:
ay qonşu, çörək kəs,
ay filankəs, ay bəhmənkəs
çörək kəs…
süfrələrin bərəkəti,
ağzımızın ləzzəti də ondandı yəqin;
görünür, tabağın dolu olmasından öncə
dolu olması gərək qəlbin…
…"çörək kəs"…göz gülər,
üzdə sevinc işarardı.
o bir kəlmədə
bir dünya məhəbbət vardı;
təndirin həniriynən hənirlənən,
təzə çörəyin ətriylə
ətirlənən o sözlər, sözlər…
Çörək kəs, necə bir sevgi,
Çörək kəs, necə bir sayğı,
Çörək kəs, yəni toxluq olsun,
yəni olmasın bir-birindən küsənlər,
bir-birinin çörəyini kəsənlər…
Biləsuvar
© Müəllif hüquqları qorunur! Mətndən istifadə etdikdə istinad mütləqdir!
