Darıxmaq həsrətin öfkəsidirmi?.. - Faiq Hüseynbəylinin şeirləri

Sənsizlik bu ömrün bəlgəsi

Sözüm var, heç kəsə deməli deyil,

Sözüm əbədidi, əməli deyil.

Mənim şeirlərim yeməli deyil,

Mənim şeirlərim acı qəm dadır.

Canlı meyit kimi gəzirəm sənsiz,

Ruhumu tapşırdım boş məzarlara.

Sənə gətirmişəm bir ovuc eşqi,

Getməsin mənimlə daş məzarlara.

Mənim şeirlərim saralmış payız,

Dərdimi bükürəm şeirlərimə.

Çiçək əllərinin, dodaqlarının

Şəklini çəkirəm şeirlərimə.

Ölmədim, bağışla, yaşadım qəmlə,

Bu necə darıxmaq, bu necə həmlə?

Mən şeir yazmıram, qara qələmlə

İçimi tökürəm şeirlərimə.

Sən Allah olarsan, bəndən olaram,

Yenidən doğulsam, səndən olaram.

Yaz gələr, cücərib dən-dən olaram,

Fikrimi əkirəm şeirlərimə.

***

Sovurdum bir ömrü küləklər kimi,

Arzular, istəklər, diləklər kimi...

İllər yolkənarı dirəklər kimi,

Şütüyür yanımdan zamana doğru.

Yolların sonuna yetişəmmirəm,

Yollar qanadlanır dumana doğru,

Arzuya, istəyə, gümana doğru.

Hicranın, həsrətin kədər gəmisi

Üz tutub sahilsiz limana doğru.

Sənsizlik yayılıb səssiz odama,

Bu sənsiz sükuta göydən od dama...

Bu qədər çəkdirməz adam adama,

Gəlişin-gedişin bir anlıq oldu.

Çökdü qoca dünya, çökdü üstümə,

Hər tərəf zülmət bir qaranlıq oldu.

"Mən səni sevirəm" - adi ifadə,

Darıxmaq həsrətin öfkəsidirmi?

Bütün yaşantılar, bütün duyğular,

Eşqin yer üzündə kölgəsidirmi?

Həsrətin gecədən sabaha çıxsa,

Ölmərəm, ulduzum səmada axsa...

Ürəyim sevgilər şəhəri, yoxsa,

Arzular, istəklər bölgəsidirmi?

Lal oldu məhəbbət, bax, susdu sevda,

Casusdu gözlərin, məhbusdu sevda.

Deyirlər, Allaha məxsusdu sevda,

Sevda tək Allahın ölkəsidirmi?

Yollar bu həsrətin ardı, gəlmədin,

Könül lal sükuta yardı, gəlmədin.

Hər şeyin səbəbi vardı, gəlmədin,

Sənsizlik bu ömrün bəlgəsidirmi?

Günəş yuxusundan oyanıb, getdin,

Nur ilə paklanıb, yuyunub getdin.

Bəlkə də bu dünya dayanıb, getdin,

Bəlkələr bəlkənin bəlkəsidirmi?

Ötdü dekabrın son rəqəmləri,

Geydi tənhalıqdan don rəqəmləri,

Yağışlar ağladı, qar da yağmadı.

Bəlkə də sən məndən ayrılmamısan,

Bəlkə də həsrətin mənə doğmadı.

***

Verəsən bu səfil ömrü,

Yaşaya biri yerinə.

Çəkə ağrı-acıları,

Daşıya sirri yerinə.

Yaşaya səni bir adam,

Qışqırasan, "şükür, şadam".

Ruhun keçə qarğaşadan,

Yetişə duru yerinə.

Fikirləri atıb yana,

Adam qəmi satıb yana...

Yaşlar da od tutub yana,

Odlana quru yerinə.

Dolana dəlilər kimi,

"Xeyir"i "bəli"lər kimi,

Öldürə ölülər kimi,

Yaşada diri yerinə.

Suç Faiqin, yol sevginin -

Bu Nisə, Bilal sevginin...

Gəl, indi bu lal sevginin

Səssizcə kiri yerinə.

Verəsən bu səfil ömrü,

Yaşaya biri yerinə...

***

Sənin həyatını qurtarammadım,

Dağları, daşları yarsam, nə fayda?

Hər yerdə sən varsan, büsbütün sənəm,

Bütün yaraları sarsam, nə fayda?

Gec qalan ümidlər ölməsə, sağsa,

Keçib gözlərindən qəlbinə axsa...

Bu ömrü yarıda azad buraxsam,

Bu ömrü sonuna vursam, nə fayda?

Sevənlər dünyadan köçüb gedirdi,

Dirilik şərbətin içib gedirdi,

Hanı bəs, zamanla keçib gedirdi -

Bu könül kədərə yarsa, nə fayda?!

Qaldı bir həsrətin əlində Faiq,

Qovruldu bu eşqin külündə Faiq,

Dayanıb Qədir-Xum çölündə Faiq

Səni keçənlərdən sorsa, nə fayda?!

Qar kimi

Qar yağır dünyanın sevgi üzünə,

Qar yağır gecənin nakam izinə.

Qar yağır duyğunun məhrəm sözünə,

Soyuq nəfəsinə, odlu gözünə.

Üşüyür sətirlər, üşüyür sözlər,

Tənhadı gecələr, təkdi gündüzlər.

Çəkir bu ağappaq, pambıq yolları,

Ruhuna, canına çəkir bu gözlər.

Qarın istisindən sevincək olur

Qartopu oynayan məsumiyyətim.

Titrək əllərimdə xoş xatirələr,

Üşüyür könlümün sevgi tərəfi.

Sənin nəfəsinə ehtiyacım var,

Soyuq havalarda heç üşüməzdik.

Qar yağır gecəyə, gecə həvəssiz,

Qar yağır sükuta, sakit və səssiz...

Nə məktub yazırsan, nə zəng edirsən,

Nə sözə dönürsən, nə səs olursan.

Səni xatirətək sevirəm hər gün,

Hər gün yadlaşırsan, hər kəs olursan.

Sənlə aramızda ağarır yollar,

Qar yağır sevgimin həsrət üzünə,

Səhərə dizəcən ələnəcəkdir.

Səhər dirigözlü açılan kimi

Yollar addımlara bələnəcəkdir,

Yollar adamlara bələnəcəkdir,

Ləpirə, izlərə bölünəcəkdir.

Göyü göy izinə, quş qanadıynan,

Yeri yer üzünə, daş inadıynan,

Yollar öz taleyin bölüşəcəkdir.

Keçib yad kişidən, özgə qadınnan,

Çıxacaq yolların sevgi yadınnan.

Naxışa dönəcək yerin izləri,

Sirri açılmayan sərin izləri.

Getdiyin ocaqda tanış adamlar -

Sənin taleyində yanlış adamlar

İlməyə dönəcək qarın yolunda,

Övladın yolunda, ərin yolunda.

Bircə bu ağaran yollar qalacaq

Səni sənsiz sevən yarın yolunda...

Sənlə aramızda ağaran yollar,

Həsrəti köksündə bağıran yollar,

Bizi o gəncliyə çağıran yollar

Tükəndi axırda, son nəfəs kimi.

Dadını kim bilir xatirələrin? -

Şirinmi, acımı? - adi səs kimi...

Mən niyə unuda bilmirəm axı,

Bu ağıl yaşımda, bu qırx yaşımda

Səni düşünürəm hər gün, tərs kimi.

Qar yağır sevginin bəyaz rənginə,

Sənə səslənirəm bir şeir kimi.

Düşdüm təbiətin ağ ahənginə,

Mən ağac olmuşam bu qarın altda,

Quruyub göz yaşım budaqlarımdan,

Mən adam olmadım fani həyatda,

Ruzigar köç etdi bu dağlarımdan.

Qar sənin əllərin... əllərin yağır,

Yağır bu talesiz, qara baxtıma.

Mən qara daş kimi Cavid parkında,

Sən pambıq qar kimi uzaqlardasan,

Süzürsən səmanın ənginliyində.

Bax, elə çəkərdi sözüm vaxtına,

Sən idin, mən idim, bir də təbiət.

Ağaclar, çiçəklər, güllər sevirdi,

Mənim əllərimi riyazi əllər,

İnteqral, törəmə əllər sevirdi.

İndi zaman ötüb, hər tərəf bəyaz,

İndi kök altında yaşayır bu eşq.

Ayrılıb... ən kiçik vuruqlarını

Ağır yük altında daşıyır bu eşq.

Kəpənək əllərin bəyaz təbaşir,

Həllini tapırmı qara lövhənin?

Həyat tənlikləşir, inteqrallaşır,

Sonsuza bərabər eşq ilə yəni...

Qalmışıq həyatın məngənəsində,

Həsrətin uzanır, yol dəyişirsən.

Sən ki, riyaziyyat müəllimisən,

Niyə isim kimi hal dəyişirsən?

Mən səni unuda bilmirəm, amma

O vaxtdan kodlaşıb, rəqəmləşmişəm.

Sənin həsrətinə, sənin qəminə,

Yenidən vurulub eşqə düşmüşəm.

Qar yağır həyatın boz sifətinə...

Niyə yadlaşırsan bəs, hər kəs kimi?

Bu ahıl yaşımda, ağıl yaşımda,

Səni düşünürəm hər gün, tərs kimi,

Qar yağır dünyanın sevgi üzünə...

***

Bu qarlı havada, şaxtalı gündə,

Geyin əllərimi, qoruyar səni.

Əllərim ruhunun libası olsun,

Səni sevməyimin əsası olsun,

Bu soyuq havada kim duyar səni?

Götür əllərimi, bir kəsin olsun,

Sənin də sevgidə qəfəsin olsun.

Əllərim sözünün könül sirdaşı,

Əllərim səsinin ömür yoldaşı,

Dünyada yaşamaq həvəsin olsun.

Üşümək asandı yanvar ayında,

Fevralda soyuyub donmağa nə var?

Bacarsan, özünlə yaşat bu eşqi,

Yenidən kəşf elə, yarat bu eşqi,

Məhv olmağa nə var, sınmağa nə var?

Geyin əllərimi, soyuq dəyməsin,

Sərt üzü yamandır kiçik çilənin.

Yollar gedənindir, bilirsən bunu,

Şəfəqin əvvəli, üfüqün sonu,

Qayıt ki, bu yollar olsun gələnin.

Mənim əllərimin hərarətinnən,

İsinsin qoynunda mürgülü anlar.

Yiyəsiz itlərin baxışlarında,

Bu şəhərin yorğun yoxuşlarında

Üşüyür gecələr tinlər, dalanlar.

Götür əllərimi, halalın olsun,

Əllərim istəyin, xəyalın olsun.

Ovuca sığmayan bir məhəbbətin,

Qibləsi eşq olan pir məhəbbətin

Uğrunda yaşamaq amalın olsun.

Sənə əllərimi bağışlayıram,

Əllərim ən gözəl hədiyyən kimi...

Götür əllərimi, qoy sənin olsun,

İsti yuvan olsun, məskənin olsun,

Günahkar əllərim... sən deyən kimi...

Çıxart əllərimi sən öz qınından,

Yeni bir başlanğıc olar sonunda.

Dolansın belinə bir kəmər kimi,

Saxlasın Göyü Göy, Yeri Yer kimi,

Əllərim ötməsin səssiz yanından.

Sənsizlik qoy ölüm fərmanı olsun,

Yenidən dirilsin, min canı olsun,

Sevən ürəklərin dastanı olsun,

Kəsim əllərimi sənin yolunda,

Əllərim bu eşqin qurbanı olsun.

***

Bilirdim, bir daha gəlməyəcəksən,

Kəsəcək yolunu sən olmayanlar.

Eşqi duymayanlar, anlamayanlar,

Dərdinə-sərinə tən olmayanlar.

Dustaqsan bədəndə sən də, can kimi,

Ömür ötüb keçir həyəcan kimi.

Bilirəm, nə çəkir bir insan kimi,

Arzusu, istəyi çin olmayanlar.

İçində qırıldı nəğmələr, səslər...

Boğdu ehtirası doğma nəfəslər -

Çölü mömin kimi, ruhani kəslər,

İçində mərhəmət, din olmayanlar.

Bilməz ədaləti hakim adamlar,

Bu hikkə, bu məkr, bu kin adamlar.

Kəsdi yollarını bədbin adamlar -

Üzü gülməyənlər, şən olmayanlar.

Bilirdim, bir daha gəlməyəcəksən,

Dəyişdi qibləni yön olmayanlar.

***

Dünyanın kədərli sözündən iraq,

Həsrətin, hicranın üzündən iraq.

Atamın, anamın gözündən iraq,

Mənim qırx yaşım var, kimsə bilməsin.

Yol aldım dünyanın sol tərəfindən,

Günəşi, atəşi bol tərəfindən.

Ölümə gedirəm "ol" tərəfindən,

Mənim qırx yaşım var, anam bilməsin.

Bir koma bəsimdi... hədər verməyin -

Yalnız yaşamağa şəhər verməyin.

Atama-anama xəbər verməyin,

Mənim qırx yaşım var, atam bilməsin.

Daha üz verəsi qəhər qalmayıb,

Söz düşüb sözlükdən, kəsər qalmayıb.

Qara saçlarımdan əsər qalmayıb,

Mənim qırx yaşım var, dostum bilməsin.

Gəldim bu həyatın daş zamanına,

Kaş dönə bilsəydim, baş zamanına,

Qar yağır ömrümün qış zamanına,

Mənim qırx yaşım var, qardaş bilməsin.

Söz qəhət deyil ki, şair başıma,

Söz ilə nur tutdum kor yaddaşıma.

Təşrif buyurmuşam Davud yaşıma,

Mənim qırx yaşım var, o qız bilməsin.

***

İsinməz könlümüz üz tutsaq, hara,

Qatdı başımızı, qatdı pul-para.

Sabahlar naminə düşdük yollara,